ستاره آتشین تنیس آمریکا، جیمی کانرز با ضربه‌های بک‌هند دو دستی قدرتمندش توانست هشت گرند اسلم را از آن خود کند.
چکیده:
جیمی کانرز در دوم سپتامبر ۱۹۵۲ در سنت لوییس شرقی ایالت ایلینویز دیده به جهان گشود و تنیس بازی‌کردن را از مادرش که او نیز یک تنیسور حرفه‌ای بود آموخت. این تنیسور چپ‌دست جسور در سال ۱۹۷۴ به شهرت فراوانی رسید و توانست با ضربه‌های بک‌هند طوفانی‌اش که بواسطه بهره‌گیری از هر دو دست بدست آمده بود به قهرمانی در سه گرند اسلم نائل آید. کانرز دوران طلایی تنیسش را با رکورد بی‌نظیر ۱۰۹ پیروزی در تنیس تک‌نفره مسابقات آزاد مردان، ۱۳۳۷ پیروزی و قهرمانی در هشت گرند اسلم به پایان رساند.
سال‌های ابتدایی
جیمز اسکات کانرز جونیور در دوم سپتامبر ۱۹۵۲ در سنت لوییس شرقی ایالت ایلینویز به دنیا آمد. پدر وی جیمز سینیور و مادرش گلوریا کانرز بودند. گلوریا که یک تنیسور حرفه‌ای بازنشسته بود، حیات پشت خانه خود را صاف کرده بود و آنرا تبدیل به یک زمین تنیس کرده بود تا بتواند در دوران حاملگی‌اش با پسر کوچکش بازی کند. کانرز تنیس بازی کردن را از مادرش گلوریا و برتا تامپسون، که کانرز او را «مادر دوم» نیز صدا می‌کرد، یاد گرفت. این دو زن بودند که تکنیک بازی کردن با دو دست را به وی آموختند و باعث شدند کانرز بازی‌اش را با سبکی آتشین دنبال کند.
کانرز در سن ۱۶ سالگی تمرینات حرفه‌ایش را با قهرمان سابق تنیس یعنی پانچو سگورا آغاز کرد. وی پس از مدت کوتاهی وارد دانشگاه UCLA شد و پس از یک سال توانست قهرمان مسابقات تک‌نفره NCAA شود. اما برای آنکه بتواند به صورت حرفه‌ای ورزشش را ادامه دهد، از دانشگاه ترک تحصیل کرد.
آغاز زندگی حرفه‌ای
کانرز به سرعت در میان همرده‌های خویش به شهرت رسید. او اولین حرکت جنجالی‌اش را با عدم پذیرش عضویت در انجمن تنیس حرفه‌ای (ATP) رقم زد و این فرصت را به دست آورد تا در تورنومنت‌های مستقلی که توسط مدیرش بیل ریوردان تدارک دیده می‌شد شرکت کند. از دیگر شهرت‌های وی می‌توان به ناسزاگویی در زمین اشاره کرد. چیزی که باعث می‌شد طرفداران وی همواره از حرکات وی انگشت به دهان بمانند، زیرا چنین رفتارهایی از ورزشی که مخصوص جنتلمن‌هاست کاملا به دور است. همچنین وی به دلیل ارتباط بسیار نزدیک به مادرش همواره مورد تمسخر قرار می‌گرفت.
با این حال به هیچ وجه نمی‌توان توانایی خارق‌العاده وی در کنترل توپ با راکت فلزی محبوبش را انکار کرد. کانرز زمانی در جامعه به شهرت بالایی رسید که قهرمان سابق ویمبلدون، آرتور اش را در پنج ست شکست داد و به قهرمانی مسابقات تنیس تک‌نفره مردان آمریکا در سال ۱۹۷۳ دست یافت. این تنیسور چپ‌دست فصل رؤیایی را در سال ۱۹۷۴ سپری کرد. در آن سال وی توانست به قهرمانی در سه گرند اسلم (آزاد استرالیا، ویمبلدون و آزاد آمریکا) دست پیدا کند و رکورد باورنکردنی ۴-۹۹ را ثبت کند. او همچنین در ماه جولای همان سال تبدیل به مرد شماره یک تنیس جهان شد و توانست تا ۱۵۹ هفته پیاپی این عنوان را حفظ کند.
در یک دهه بعد، کانرز توانست با ضربات برگشت از سرویس مرگبار و بک‌هند‌های دودست، رقبایش را تار و مار کند. او موفق شد که سه عنوان قهرمانی در مسابقات آزاد آمریکا – در سه نوع زمین مختلف – را به دست آورد و در ویمبلدون ۱۹۸۲ نیز به قهرمانی دست پیدا کند. قدرت او در زمین آنچنان بالا بود که در مسابقات مختلف توانست بدون شکست در هیچ ستی در مقابل اسطوره‌هایی چون ایلی ناستازی و راد لیور به پیروزی برسد.
این تنیسور کهنه‌کار آخرین پیروزی در تورنومنت‌های تنیس را در مسابقات تنیس آزاد تل‌آویو در ۱۹۸۹ به دست آورد. اما آخرین نمایش دیدنی وی در مسابقات آزاد آمریکا در ۱۹۹۱ رقم خورد. کانرز پیش از پذیرش شکست از جیم کوریر در نیمه نهایی، توانست در راند اول از سد پاتریک مک‌انرو و در راند چهارم از سد آرون کریکستاین بگذرد.
کانرز یک فصل کامل بیشتر را در ۱۹۹۲ و آخرین مسابقه ATP را در سال ۱۹۹۶ انجام داد، هرچند هیچگاه به طور رسمی از این ورزش بازنشسته نشد. کانرز علاوه بر رکوردهای تکرارنشدنی ۱۰۹ پیروزی در مسابقات تک‌نفره و ۱۳۳۷ پیروزی، هشت گرند اسلم و دو قهرمانی در رشته دونفره مردان را در کارنامه خود ثبت کرده است. وی به مدت ۲۶۸ هفته توانست مقام مرد شماره یک تنیس دنیا را در کارنامه خود ثبت کند و از نقطه‌نظر دیگر برای ۱۶ سال متمادی در فهرست ۱۰ تنیسور برتر دنیا قرار گرفت.
زندگی شخصی جیمی کانرز
کانرز در اوایل دهه ۷۰ میلادی با ستاره تنیس زنان آمریکا، کریس اورت وارد رابطه شد اما در نوامبر ۱۹۷۴ این رابطه پایان یافت. بعدها کانرز با مدل سابق مجله پلی‌بوی، پتی مک‌گوایر ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های برت و اوبری شدند.
این تنیسور سرسخت در سال ۱۹۹۸ به تالار بین‌المللی مشاهیر تنیس وارد شد و مادر دلبندش نیز در ژانویه ۲۰۰۷ در سن ۸۲ سالگی از دنیا رفت.
