نکات مهم در خصوص عملکرد پا در تنیس

همان طور که می دانید عملکرد پا در تنیس ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است که این امر به نوبه خود می تواند باعث موفقیت یک بازیکن در این حرفه ورزشی شود.
به قدری عملکرد پا در تنیس دارای اهمیت است که در صورتی که بازیکنی از ضربات قوی برخوردار بوده ولی ضعف کلی در عملکرد پاها داشته باشد، هرگز نمی تواند خود را در موقعیتی قرار دهد که بتواند از ضربات قوی خود برای ضربه زدن استفاده کند. اگر نگاهی به بازی بازیکنان سرشناس این رشته ورزشی بیاندازید خواهید دید که تمامی آنان از عملکرد و قدرت پای بسیار خوبی برخوردارند که ویژگی مثبتی برای آنان فراهم نموده است.

بنابراین اگر می خواهید بازی تنیس خود را بهبود بخشیده و به بازیکنی حرفه ای تبدیل شوید هیچ روشی سریع تر از بهبود عملکرد پاهای شما نمی تواند موفقیت شما را تضمین کند.

اما دقیقا منظور از عملکرد پا در تنیس و تمارین مختص آن چیست؟ برای شفاف سازی دقیق این موضوع می خواهیم عملکرد پا را به 4 بخش تقسیم کنیم و در ارتباط با هر کدام توضیح بیشتری ارائه دهیم.

1- دستیابی به موقعیت درست و بهینه ( رسیدن به مکانی که ضربه توپ در آن رخ خواهد داد)
2- کاشت پا در زمین ( قرار دادن بدن در وضعیت مطلوب جهت ضربه زدن)
3- وارد نمودن نیروی جنبشی لازم ( فشار روی زمین، انجام حرکات لازم جهت تنظیم دست و چرخش راکت)
4- برگشت به موقعیت مناسب در زمین

در ادامه به توضیح هر چهار مرحله فوق می پردازیم. بهترین بازیکن تنیس کسی است که بتواند چهار مرحله فوق را به درستی انجام داده و بتواند آن ها را به درستی با یکدیگر ترکیب کند. به طوری که به قدری این چهار مرحله با یکدیگر منطبق باشند که بتوان بارها و بارها آن را در طول بازی استفاده کرد.

اگر دقت کرده باشید وقتی که یک بازیکن به طور سریع و کارامد پای خود را در زمین حرکت داده و 4 مرحله بالا را انجام می دهد، توسط بیننده ها مورد توجه قرار نمی گیرد و آنچه که در یاد تماشاچیان خواهد ماند ضربه نهایی زده شده و امتیاز دریافتی بازیکن است نه نحوه عملکرد پاهای او در زمین و احتمالا به همین دلیل است که بسیاری از افراد از صحبت در مورد عملکرد پا در تنیس کوتاهی کرده و مربیان به اندازه کافی به آن بها نمی دهند.
بنابراین در این مقاله به جزئیات ریزتر در ارتباط با هر یک از چهار مرحله بالا می پردازیم.

دستیابی به موقعیت درست و بهینه

این مرحله سخت ترین مرحله از بین 4 مرحله بالا برای بازیکنان تازه وارد و متوسط برای رسیدن به اهداف درست در ورزش تنیس می باشد. به همین علت است که بسیاری افراد در این مرحله از تکنیک های غلط برای رسیدن به توپ استفاده می کنند.

علاوه بر این، بسیاری از افراد در موقعیتی خیلی دور یا خیلی نزدیک به توپ قرار می گیرند. به طور کلی در تنیس سه روش (حرکت پا) برای حرکت به سمت توپ وجود دارد. اولین حرکت گام های متقابل و سپس پله پله حرکت کردن به سمت توپ است. این حرکت، حرکت معمول بین بازیکنان تنیس است.

این حرکت زمانی کاربرد دارد که بازیکن قصد دارد به صورت جانبی در زمین حرکت کند. با این حال می تواند هنگام حرکت به عقب و یا جلو نیز انجام شود. این نوع حرکت در زمین زمانی انجام می شود که فاصله شما با توپ نه خیلی دور نه خیلی نزدیک بلکه در مسافت متوسط قرار دارد.

حرکت دوم در زمین، حرکات ترکیبی و از این سو به آن سو رفتن در زمین است. این نوع حرکت در زمین زمانی انجام می شود که توپ به طور نسبی مسافت کمی با شما دارد( مثلا چند قدم). این نوع حرکت و عملکرد پا در تنیس می تواند به صورت جانبی، جلویی و یا عقبی نیز انجام شود.

سومین نوع حرکت پا دویدن ساده در زمین تنیس است. زمانی دویدن به سمت توپ انجام می شود که فاصله توپ با شما به قدری زیاد است که نتوانید از دو روش بالا استفاده کنید. در واقع دویدن سریع ترین راه برای رسیدن به توپ در زمین است اما در عین حال کمترین کنترل روی ضربه را با این حرکت به همراه خواهید داشت.

بنابراین زمانی که به سمت توپ می دوید بهتر است در هنگام نزدیک شدن به توپ از سرعت خود بکاهید تا بتوانید کنترل ضربه را بر عهده بگیرید. همچنین قبل از رسیدن به توپ سعی کنید راکت را در بهترین حالت ممکن و در فاصله مناسب از بدن قرار دهید تا بدین وسیله در وقت خود برای انجام سه مرحله بعدی صرفه جویی کنید.

کاشت پا در زمین

با توجه به توضیحاتی که در مرحله یک داده شد، بازیکن می بایست در موقعیتی مناسب برای ضربه زدن به توپ قرار داشته باشد. در مرحله دوم، پاها متوقف شده و برای مدتی هرچند کوتاه در زمین محکم می شوند.

اما سوالی که مطرح است این است که چرا این کار را انجام می دهیم. این قضیه برای تمامی ورزش ها صادق بوده و تنیس نیز از این امر مستثنی نیست. ورزشکار برای این کار لازم است پاهای خود را محکم روی زمین ثابت نگه داشته و به عبارتی پای خود را در زمین بکارد.
سپس زانوها را خم کرده و از زمین بلند کرده تا انرژی لازم برای چرخش و نوسانات بعدی را ایجاد کند. همچنان که پا در زمین کاشته می شود باید بدن خود را چرخانده تا به عبارتی در پوزیشن قدرت قرار گیرد.

این موقعیتی است که راکت در پشت بدن بازیکن قرار دارد و بدن به سمت دست غالب می چرخد. این حرکت، انرژی جنبشی ایجاد کرده که به نوبه خود منجر به زدن ضربه می شود.

متاسفانه بسیاری از بازیکنان از گشتاور کافی برای ضربه زدن به توپ برخوردار نبوده و این امر ناشی از تکنیک های نادرست و درست نبودن موقعیت های بدنی در بازی تنیس می باشد.

این مرحله از اهمیت بالایی در 4 مرحله عملکرد پا در تنیس برخوردار است. بنابراین لازم است برای برخورداری از موقعیت مناسب ابتدا پاها را در زمین کاشته و سپس با گشتاور مناسب بدن به صورت چرخش 90 درجه ای در شانه ها عملکرد بهینه در بازی به همراه داشت.

اگر فیلم های اموزشی و یا مسابقات بازیکنان حرفه ای را تماشا کنید خواهید دید حتی اگر بازیکنی تنها یک ثانیه برای حرکت زمان داشته باشد دو عمل فوق را در سریع ترین زمان ممکن انجام می دهد تا بتواند از ضربه ای قوی و درست بهره بگیرد.

وارد نمودن نیروی جنبشی لازم

در آغاز این مرحله، بدن و راکت می بایست در موقعیت کاملا درست و آماده برای حمله به توپ وجود داشته باشند. در این مرحله ابتدا با فشار پا بر روی زمین و سپس با حرکت دست و چرخش درست بدن، ضربه به توپ وارد می شود. در این حالت بیشترین وزن بدن روی پای عقبی است. سپس با انجام ضربه و چرخش بدن وزن از پای عقبی به پای جلویی منتقل می شود تا با انرژی منتقل شده بتوان بر توپ ضربه زد. انتقال وزن بدن از پای عقبی به جلویی خود یکی از پر اهمیت ترین عوامل در عملکرد پا در تنیس می باشد.

در صورتی که به بازی هر بازیکن خوبی در حرفه تنیس دقت کنید خواهید دید که این کار روی تمامی ضربه های اساسی تنیس از جمله فورهند، بک هند، والی و غیره اعمال می شود.

بعد از جدا شدن پاها از زمین و چرخش بدن، انرژی جنبشی زخیره شده در مرحله 2 رها می شود. این عمل با چرخش بازوها و ضربه نهایی ادامه پیدا می کند.

تفکر اشتباهی که در این خصوص وجود دارد این است که اکثر بازیکنان فکر می کنند که قدرت ضربه آنها ناشی از قدرت بازو است در حالی که این قدرت و انرژی ناشی از قدرت پاها و نیم تنه می باشد.

در صورتی که بازیکنی نتواند مراحل بالا را به درستی طی کند ناچار است از آخرین فرصت و نیروی خود که در واقع همان قدرت بازوهاست استفاده کند و این امر منجر به تلاش و استفاده از انرژی بیشتر برای زدن ضربه می شود.
چرا که همان طور که گفته شد قدرت اصلی در پاها و نیم تنه می باشد و در صورتی که بازیکن نتواند از قدرت این دو قسمت به درستی استفاده کند مجبور است بازوی خود را بیش از حد به کار گیرد.

برگشت به موقعیت مناسب در زمین

بعد از برخورد توپ با راکت بازیکن و زمانی که بازیکن سه مرحله بالا را به درستی انجام داد نوبت آن رسیده تا مرحله آخر را انجام دهد و آن بدان معناست که باید دوباره حرکت کرده و به موقعیت مناسبی در زمین جهت انتظار برای زدن ضربه بعدی برود.

در این زمان بازیکنان حرفه ای تر و با تجربه با توجه به پیش بینی های خود به سمت نقطه مورد نظر حرکت می کنند تا به توپ بعدی ضربه زنند. بازگشت به نقطه ای در زمین می تواند به هر سو و هر جهتی و متناسب با انتظارات بازیکن و شرایط موجود باشد.

اگر بازی بازیکنان حرفه ای را دیده باشید بالافاصله پس از ضربه به موقعیتی دیگر در داخل زمین حرکت می کنند به طوری که گویی می دانند که توپ بعدی قرار است به کجا پرتاب شود.

این تجربه تنها با سال ها تمرین و بازی به دست می آید. بازیکنان تازه وارد اغلب بعد از زدن ضربه خود در همان موقعیت ایستاده و یا نهایتا چند قدم جابه جا می شوند. این عمل باعث می شود تا اغلب برای زدن توپ بعدی آماده نباشند.

اگر مطمئن نیستید که به کجای زمین بروید، بهتر است به مرکز زمین برگردید. به طور معمول، بهتر است در پشت خط انتهایی یا داخل خط سرویس بایستید.

عملکرد پا در تنیس و حرکات مرحله چهارم مانند حرکات مرحله اول است. بدین صورت که می توانید قدم به قدم به عقب حرکت کنید یا اینکه می توانید به طرف نقطه مورد نظر بدوید.
هرچه بتوانید سریع تر برای زدن ضربه بعدی به طرف موقعیت مناسب حرکت کنید، بازی برای شما آسان تر خواهد بود.