هواداران ورزش تنیس هفته گذشته از سر گیری مسابقات تنیس را جشن گرفتند، ورزشی که در حال تبدیل شدن به یکی از اولین ورزش‌های معتبری است که بعد از وقفه ناشی از پاندمی ویروس کرونا دوباره از سر گرفته می‌شود. اما این‌که این ورزش در هفته‌ها و ماه‌های پیش رو به چه شکل خواهد بود هنوز تماماً مشخص نیست.
آغاز دوباره ورزش تنیس
رویدادهای تدارکاتی میان چند بازیکن معدود تحت شرایط کنترل شده و با رعایت اصول فاصله‌گذاری اجتماعی که قبلاً وضع شده میتواند گزینه‌های روی میز باشد. مسابقات برجسته هفته پیش رو مجموعه بازی‌های حرفه‌ای UTR است که در این بازی‌ها متیو برتینی، تنیسور شماره ۸ جهان به خاطر آُیب دیدگی زانو و تنیس سندگرن، تنیسور حاضر در مرحله یک چهارم مسابقات تنیس اوپن استرالیا را به دلیل مصدومیت زانو در اختیار ندارد. در رویداد مردان هنوز ریلی اوپلکا و تامی پال، تنیسورهای آمریکایی حضور دارند. رویداد چهارنفره بانوان نیز از تاریخ ۲۲ تا ۲۴ می بازیکنان آمریکایی مانند آلیسون ریسک و آماندا انیسیموا را به خود می‌بیند. این رقابت‌ها در یک زمین اختصاصی در ساحل وست پالم منطقه فلوریدا انجام خواهد شد.
این مسابقات همان مسابقات آشنای ATP یا WTA تنیس نیست که حداقل ۳۲ تنیسور در آن حضور داشته باشند و در مسابقات تک حذفی به رقابت بپردازند. مسابقاتی که آخرهفته گذشته در آلمان برگزار شد از چهار فرمت سریع امتیازگیری و به علاوه چندین اقدام پیش‌گیرانه مربوط به ویروس کرونا تبعیت می‌کرد: هیچ هوادار، توپ جمع‌کن یا خطنگه‌داری در آن حاضر نبود (فقط یک مسئول بر روی صندلی حضور داشت). این بازیکنان رختکن‌های شخصی داشتند و کارکنان نیز ملزم به گذاشتن ماسک و پوشیدن دستکش بودند. این محدودیت‌ها و محیط ورزشگاه که یک آکادمی تنیس بود فضای تاریک، عجیب و آزمایشگاهی به مسابقات داده بود. اما هنوز هم یک ورزش را شاهد بودیم و نام این ورزش تنیس بود. این ورزش هنوز نفس می‌کشید. سندگرن به خبرنگار ESPN در این باره گفت:
و بالاخره نوبت تنیس رسید، همه به این نتیجه رسیدند که برگزار شدن تنیس بدون تماشاگر را به هرگز برگزار نشدن این ورزش ترجیح می‌دهند و به نظر می‌رسد اسپانسر هم تمایل دارد برای این بازی‌ها هزینه کند.
تجربه‌ای که در این‌مدت به دست آمده یک چیز را آشکار ساخته است:
رویدادهای تنیس می‌توانند در یک محیط شدیداً کنترل شده برگزار شوند و در همین فضای بسته به هواداران مخابره شوند.
جمی رینولدز، عضو اجرایی رسانه ESPN در این باره می‌گوید:
این مسابقات ما را به یاد یک نبرد وسترن کلاسیک می‌اندازد. فقط ۲ تفنگدار به جایی در بیابان می‌روند و نبرد تک به تک شروع می‌شود.
این همیشه جذابیت اصلی تنیس بوده است اما کاشف به عمل آمده که نیازی نیست ورزش تنیس تا بدین اندازه واضح باشد. این را برای وقت‌های عادی و طبیعی نمی‌گوییم و شاید برای مواقع انتقادآمیز نیز این موضوع مصداق نداشته باشد. مسابقات انفرادی را با چندین روش می‌توان برگزار کرد، از حذف مصاحبه با سرمربیان و دیگر بازیکنان تا برقراری صدای محیط. با استفاده از زنگ‌ها و سوت‌ها شاید کمبود حضور هواداران را برای رینولدز و دیگران جبران کند. باب وایلی، کاغرگردان باسابقه کانال تنیس (که مسابقات پیش‌روی رویداد UTR را نیز در میان کارهای خود خواهد داشت) در مصاحبه‌ای گفت:
رأی من این است که تنیس را زنده و صمیمانه نگه داریم. هرگز نباید فکر کنیم که از خود تنیس مهم‌تر هستیم. به محض این‌که بازیکنان بازی خود را شروع کنند، ما میدان را به بازیکنان می‌دهیم تا عنصر اصلی کار آنان باشند.
براساس گفته‌های رینولدز، گلف و تنیس آسان‌ترین ورزش‌هایی هستند که می‌توان آن‌ها را بدون حضور هواداران و برطبق اصول فاصله‌گذاری اجتماعی برگزار کرد. او در این باره گفت:
وقتی شما فاکسبورو را مورد ملاحظه قرار داده باشید و هیچ‌کس را در سکوی هواداران ندیده باشید از نبود هواداران یکه نخواهید خورد. در جریان بازی‌های فینال مسابقات ATP آن‌ها کل منطقه ۰۲ ورزشگاه را تاریک می‌کنند. اگر شما این مسابقات را از تلویزیون ببینید، حتی نمی‌توانید تشخیص دهید که آیا هواداری در ورزشگاه حضور دارد یا خیر.
فینال‌های ATP یک رویداد هشت نفره شبیه به همان مسابقاتی است که در جریان تعطیلی ایجاد شد. البته، مسابقات قهرمانی تور پایان فصل دارای درجه متفاوتی است و بازیکنان بزرگ و سهام‌های عظیمی را به سوی خود می‌کشاند. پاتریک مک ارنو، آنالیزور ESPN در این باره گفت:
هیچ شکی نیست که در حال حاضر می‌توانیم شاهد مسابقات زنده تنیس باشیم. اما هواداران تنیس از تماشای بازی تیلور فریتز مقابل تامی پال از تلویزیون خوشحال خواهند بود؟ شما چگونه کاری را انجام می‌دهید که معنای دیگری برای شما دارد؟
مانع اصلی برای گردآوری بازیکنان برتر در کنار یکدیگر و برگزاری یک تورنمنت تدارکاتی پرستاره، شبکه محدودیت‌های سفرهای بین‌المللی است، محدودیتی که بیش از همه ورزش‌های دیگر تنیس را متضرر کرده است. کلی وولف، عضو اجرایی تنیس در مصاحبه‌ای گفت:
تنیس بر مبنای این تعهد استوار است که ما به هر جا که می‌خواهیم و هر زمان که بخواهیم می‌رویم. اما در شرایط کنونی این مسئله برای ما صدق نمی‌کند.
این موقعیت تأیید می‌کند که تنیس در هشدار حضور در یک دوراهی است. نوعی از ورزش تنیس که در آن می‌توان در لحظه بازی کرد و این بازی هم پخش شود با آن نوع دیداری که از روبناهای بازی شکل می‌گیرد و چندصد بازیکن را در یک تور استخدام می‌کند بسیار متفاوت است. حتی وقتی محدودیت‌ها به تدریج اعمال شوند، تورنمنت‌ها در هیچ یک از روش‌های رسمی به شمار نمی‌آیند تا این‌که همه بازیکنان حاضر در تورها آزاد باشند تا به رنکینگ وارد شده و جواز حضور در مسابقات را بدست آورند و این چیزی است که سیستم همیشه بدان نیاز دارد. چشم‌انداز بازگشت به درجه نرمال در آینده‌ای نزدیک، با یا بدون تماشاگر، دشوار به نظر می‌آید. فلیسیانو لوپز، عضو اجرایی تنیس اوپن مادرید و ستاره سابق ATP در این باره به پادکست یورواسپرت گفت:
صادقانه بگویم، خیلی نسبت به این قضیه خوشبین نیستم. این حقیقت که بعضی از کشورها محدودیت‌های متفاوتی را نسبت به دیگر کشورها اتخاذ کرده‌اند کار را بسیار بسیار سخت می‌کند. تور وقتی میتواند برگزار شود که کل جهان بتواند میزبان آن باشد و هر کس بتواند آزادانه سفر کند.
رافائل نادال، هموطن و دوست فلیسیانو لوپز احساسات خود را در این باره به اشتراک گذاشت و به رسانه اسپانیایی گفت:
بیشتر از آن‌که درباره مسابقات سال جاری نگران باشم نگران مسابقات تنیس اوپن استرالیا در سال ۲۰۲۱ هستم. به عقیده من سال ۲۰۲۰ عملاً از دست رفت. امیدوار هستم که بتوانم در مسابقات سال بعد حضور داشته باشم.
اما بازیکنان می‌خواهند بازی کنند. جان ایسنر که با ایستادن در رتبه ۲۱ جهان هنوز یک آمریکایی خوش‌رتبه محسوب می‌شود دیدگاهش اصلاً به روش‌هایی که اخیراً مطرح شده نزدیک نیست و در این باره گفت:
عاشق این هستم که دوباره بازی کنم. هر بازیکنی نیز چنین حسی دارد. اما مایلم به آن چیزی برگردم که به آن عادت کرده بودم و به نظر می‌رسد این فرآیند زمان‌بر خواهد بود. باید با کمی تأخیر بدین نقطه برسیم.
میکی لالر، رئیس نهاد WTA به ESPN گفت:
بازی تورنمنت تمام زندگی ما محسوب می‌شود. در یک زمان، نمی‌توانیم از بازیکنان بخواهیم که از مزایای فرصت بازی داشتن لذت نبرند.
نهاد ATP، در یک اقدام مشابه یک بیانیه را از طریق نامه الکترونیکی منتشر کرد. در این بیانیه نوشته شده است:
اولویت ATP سلامتی و ایمنی بازیکنان، تورنمنت‌ها، کارکنان، هواداران و عموم مردم است. بازیکنان پیمانکاران مستقل خوداشتغال هستند و آزادند که درباره فعالیت شخصی خود در جریان تعلیق تور هر تصمیمی را اتخاذ کنند.
تورها در خوشبینانه‌ترین حالت تا تاریخ ۱۳ جولای برگزار نخواهند شد. اما نهاد WTA اخیراً راجرز کاپ را لغو کرد و به دلیل تصمیم حکومت استانی کبک برای تمدید طرح جلوگیری از اجتماعات بزرگ مسابقات مونترال را که قرار بود از تاریخ ۱۰ آگوست آغاز شوند حداقل تا ۳۱ آگوست به تعویق انداخت. برنامه ریزی شده بود تا مسابقات راجرز کاپ ATP از تاریخ ۱۰ آگوست در تورنتو برگزار شود (این مسابقات هر ساله در دو شهر میزبانی می‌شوند) اما برگزاری این مسابقات نیز در تاریخ مذکور در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. بعضی به این اختلال ناشی از کوید ۱۹ به عنوان زمانی می‌نگرند که کارآفرینان و دست‌اندرکاران می‌توانند رویدادهای جدید را ایجاد کنند یا راه جدید برای برگزاری این ورزش بیابند. وولف در این باره گفت:
اگر ما دریابیم که در این تابستان هیچ مسابقه تنیسی برگزار نخواهد شد، بیشتر این روش‌هایی که مطرح می‌شود میتواند در کنار یکدیگر مورد استفاده قرار گیرد.
او این را نیز گفت که این پاندمی سهامداران را تحریک می‌کندت که در جستجوی سایر مدل‌های تجاری دیگر باشند. مدل‌هایی مانند برگزاری رویدادهای منطقه‌ای با پیشنهاد جایزه مالی که رتبه‌بندی جهانی را شامل نشود (به خاطر این‌که این تورنمنت‌ها برای همه بازیکنان دارای مجوز باز نیست) میتواند یکی از احتمالات باشد. چهار مسابقه گرند اسلم استاندارد طلایی در ورزش تنیس هستند. وقتی آن‌ها دوباره از سر گرفته شوند، مسلماً بیشتر از هر زمان دیگری توجهات را به سوی خود جلب خواهند کرد. اما خون جاری شده در زندگی هفته به هفته تورها، رویدادهای بین‌المللی ATP۲۵۰ و WTA هستند و به خاطر پاندمی ویروس کرونا آن‌ها در معرض شدیدترین مخاطرات قرار دارند. جان توبیاس، نماینده اسلوان استفنز، یوجینی بوشارد و چند بازیکن دیگر به ESPN گفت:
به عقیده من وقتی مسابقات تنیس از سر گرفته شود با فرمت قدیمش کاملاً متفاوت خواهد بود.
توبیاس نمی‌داند که آیا مسابقات ATP۲۵۰ و دیگر رویدادهای کوچک بدون درآمد حاصل از حضور هواداران و با توجه به کاهش درآمد از جانب اسپانسرها زنده خواهند ماند یا خیر. ایسنر، عضو اتحادیه بازیکنان ATP در این باره گفت:
مسابقات ATP۲۵۰ اخیراً به چالش‌برانگیزترین تورنمنت تبدیل شده است. آن‌ها شدیداً به بلیت فروشی و درآمد اسپانسرینگ وابسته هستند.
اکثر این رویدادهای تور درجه پایین شدیداً به استخدام ۲ یا ۳ نام بزرگ از ستاره‌های تنیس وابسته هستند تا جذابیت ایجاد شوند و بلیت‌فروشی کنند. توبیاس پیش‌بینی کرد که با توجه به جایزه با مبلغ پایین‌تر و وجود پول کمتر برای پیشنهاد، بازیکنان نخبه ممکن است به این فکر بیفتند که ارزش ندارد برای رویدادهای کوچک‌تر مسافرتی داشته باشند. بازیکنان رتبه پایین‌تر نیز مسلماً در معرض خطر هستند، چون نیاز به این دارند که هر هفته در یکی از این رویدادهای کوچک حاضر باشند. دونفره‌بازها نیز همیشه بعد از مسابقات انفرادی درآمد خود را از این راه تأمین می‌کردند اما قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی مسابقات تنیس دو نفره را با چالش روبرو می‌کند. توزیع جایزه پولی مسابقات تنیس در جریان آسیب ناشیب از بیماری کرونا به یک موضوع داغ در این ورزش تبدیل شده است. تنیسورهایی که چند ماه قبل به فکر یک زندگی بهتر بودند حالا دیگر اصلاً چشم‌اندازی نسبت به کلمه زندگی ندارند.
الزام این‌که ورزش تنیس به تغییرات ساختاری قابل توجه نیاز دارد نیز یکی دیگر از مسائل حیاتی روزهایی است که این ورزش در وقفه قرار دارد. عموم مردم و بازیکنان در یک فضا گرفتار شده‌اند و این‌طور که از صحبت‌های توبیاس و ایسنر برمی‌آید ایجاد رویدادهای تیمی نظیر لیور کاپ بر روی تقویم کاری است که می‌توان در این رابطه انجام داد. این رویدادها از نظر نظم برگزاری اغلب دچار مشکل هستند اما بررسی‌های اقتصادی شاید مسئولان را مجاب کند که به مدل‌های تجاری مختلف روی آورند. مک انرو که طرفدار رویدادهای تیمی است و اغلب درباره توزیع بیشتر جوایز پولی صحبت می‌کند در این‌باره گفت:
سؤالی که در ذهن من وجود دارد این است که آیا برهه کنونی، زمان ایجاد تغییرات قابل توجه در بازی می‌باشد؟ وقتی هیچ تجارتی وجود نداشته باشد و هیچ‌کس هم پولی دریافت نکند، مجبورید به گزینه‌های جایگزین فکر کنید.
ایجاد تغییر در ساختارهای عمده دشوار خواهد بود چراکه تورها پیوند ناگسستنی با ساختارهای تورنمنت دارند. لالر در این باره اظهار داشت:
ما (نهاد WTA) با بخش‌های رسانه‌ای، مسئولان تورنمنت و اسگانسرها به توافق رسیده‌ایم. نمی‌توانیم چشم خود را بر روی مسائل ببندیم و ناگهان بررسی درباره چیزهایی مثل رویدادهای منطقه‌ای را شروع کنیم.
یکی از مسائلی که هر شخصی باید به آن توجه داشته باشد این است که وقتی تورها از سرگرفته شوند همه چیز مثل دوران قبل نیست و یا حداقل بسیار زمان می‌برد تا این‌گونه باشد. مسئولان در تلاش هستند که برای این فاجعه برنامه بلندمدتی را تنظیم کنند. وولف در این‌باره گفت:
ما هرگز وقت این را نداشتیم تا درباره جزئیات فکر کنیم چراکه هفته به هفته تلاش کردیم تا سیستم تنیس را همینطور سرپا نگه داریم. برخی از افراد در تلاش هستند که مسابقات مانند قبل برگزار شود. شاید فکر کنند که می‌توانند این کار را بکنند اما در حقیقت نمی‌توانند. ما مطمئناً وارد فاز جدیدی خواهیم شد.
