راجر فدرر احساس می‌کند برای آنکه بخواهد جلوی رافائل نادال و نواک جوکوویچ را بگیرد تا از رکورد مجموع قهرمانی‌های گرند اسلم او عبور نکنند، هیچ قدرتی ندارد.
مصاحبه راجر فدرر
در سن ۳۸ سالگی، حالا دیگر زمان به نفع راجر فدرر سپری نمی‌شود تا این اسطوره سوییسی دنیای تنیس بتواند به راحتی بر تعداد بیست قهرمانی گرند اسلم خود بیفزاید. نادال در فینال یو اس اوپن ۲۰۱۹ برابر دنیل مدودف روس به پیروزی رسید و حالا تنها به یک قهرمانی دیگر برای برابری با رکورد قهرمانی‌های گرند اسلم فدرر نیاز دارد. تنیسور اسپانیایی پنج سال از رقیب قدیمی خود جوان‌تر است و فرصت خوبی دارد تا تعداد قهرمانی‌های گرند اسلم خودش را افزایش بدهد. در همین حین، جووکویچ نیز در ۱۶ رویداد گرند اسلم به قهرمانی رسیده و تنها ۳۲ سال دارد پس او نیز فرصت خوبی دارد تا لقب بهترین بازیکن تمام تاریخ را از آن خود کند. اما حالا فدرر مدعی شده به پشت سر خود که دوتا از بزرگترین رقیبانش با تمام قدرت وارد سال ۲۰۲۰ خواهند شد نگاه نمی‌کند. راجر فدرر گفته است:
لحظه خاص شکستن رکورد قهرمانی‌های گرند اسلم بود و نه حفظ کردن آن و اگر این اتفاق برای نادال و جوکوویچ بیفتد آنها باید بسیار خوشحال شوند. شکستن رکورد من اشکالی ندارد، آنها بازیکنان شگفت‌انگیزی هستند. منظورم این است که من نمی‌توانم جلو آنها را بگیرم. تنها کاری که من می‌توانم انجام بدهم این است که چیزی را کنترل کنم که خودم می‌توانم کنترل کنم. هدف شماره یک من این است که سالم بمانم، زیرا اگر سلامتم را حفظ کنم می‌توانم به افتخاراتی برسم و من دوست دارم قهرمانی‌هایی کسب کنم.
وی در ادامه افزود:
حالا من در حالی اینجا نشستم که ۳۸ سالم است و از خودم می‌پرسم آیا همه چیز به پایان رسیده است؟ اگر اینطور باشد بسیار سریع رخ داده است اما آن فقط یک فکر زیبا است. مردم می‌گویند وقتی به شما خوش می‌گذرد زمان به‌سرعت سپری می‌شود. برای من چنین اتفاقی افتاد. من در ورزش تنیس سال‌های شگفت‌انگیزی داشتم. و پس از آن من چیزهای خیلی خوبی را تجربه خواهم کرد اما در حال حاضر شرایط به این صورت است که اگر از ورزش تنیس دور شوم، دلم خانواده تنیس و تور تنگ خواهد شد.
فدرر انتظار ندارد که پس از فصل ۲۰۲۱ نیز در تور ATP حضور داشته باشد و اخیراً نیز به او پیشنهاد شده بود که می‌تواند در فصل ۲۰۲۳ نیز به رقابت بپردازد. استاد سوییسی در این رابطه گفت:
نه، از نظر منطقی ممکن نیست. من این را می‌دانم که تا آن زمان تنها در سطحی قادر به بازی خواهم بود که از لذت بردن مردم خوشحال شوم. اما اینکه آیا آن زمان نیز در تور حضور خواهم داشت یا نه، نمی‌دانم. اگر یک زمان تنیس حرفه‌ای را ترک کنم، تنیس بازی کردن را فراموش نخواهم کرد. زمانی که رقابت در تور ATP با پیت سمپراس در سال ۲۰۰۷ را به یاد می‌آورم، او مرا در ماکائو شکست داد اما خودش پنج سال پیش بازی را کنار گذاشته بود و من شماره یک جهان بودم. از نقطه‌ای به بعد دیگر دوران بازی شما به پایان می‌رسد چون نمی‌توانید هفته به هفته بازی کنید اما این توانایی را دارید که هر چند وقت یک‌بار بازی خوبی انجام دهید.
فدرر بعداً در مصاحبه‌ای دیگر درباره برنامه‌هایش برای بازنشستگی صحبت کرد و توضیح داد که چرا دلش نمی‌خواهد با یک پایان رویایی خداحافظی کند. او گفت:
من فکر نمی‌کنم که خروجم از بازی باید تا آن حد خوب باشد، این که مثلاً یک قهرمانی بسیار بزرگ کسب کنید و سپس بگویید بسیار خب من همه کار انجام دادم. اما خداحافظی را به یک طریق دیگر نیز می‌توان انجام داد؛ تا زمانی که از بازی کردن لذت ببرید و این برای شما اهمیت داشته باشد. فکر نمی‌کنم مردم به یاد داشته باشند که آخرین بازی جان مک انرو یا آخرین بازی‌های استفان ادبرگ چه بود.
