آرتور اش اولین آفریقایی-آمریکایی است که برنده مسابقات انفرادی مردان ویمبلدون و مسابقات آزاد آمریکا (یو اس اوپن) شده و اولین مرد آفریقایی-آمریکایی است که در رنکینگ جهانی در جایگاه نخست قرار گرفته است.
آرتور اش که بود؟
آرتور اش، متولد 10 جولای 1943 ، در ریچموند، ویرجینیا، اولین و تنها بازیکن تنیس مرد آفریقایی-آمریکایی است که برنده مسابقات آزاد آمریکا و ویمبلدون شده است. او همچنین اولین مرد آفریقایی-آمریکایی است که به جایگاه نخست در رنکینگ جهانی رسیده است. زمانی که متوجه شد از طریق انتقال خون آلوده به ایدز، به این بیماری مبتلا شده است، همیشه به عنوان یک فعال تلاش خود را برای بالا بردن سطح آگاهی در مورد بیماری انجام داد، تا زمانی که در 6 فوریه 1993 تسلیم این بیماری شد.
مرگ
آرتور اش در 6 فوریه سال 1963 در شهر نیویورک در اثر ذاتالریه مربوط به ایدز درگذشت. چهار روز بعد،پیکر او در زادگاهش ریچموند، ویرجینیا آرام گرفت. حدود 6000 نفر در این مراسم حضور داشتند.
همسر و دختر
آرتور اش، با جین موتوسامی، عکاس برجسته در سال 1976 در برنامه خیریه صندوق دانشگاهی یونایتد نگرو ملاقات و یک سال بعد با او ازدواج کرد. اندرو یانگ، سفیر سازمان ملل متحد، جشن عروسی را برگزار کرد. این زوج تا زمان مرگ‌اش در کنار هم بودند.
در سال 1986 اش و موتوسامی، دختری را به فرزندی پذیرفتند و نام او را ” کمرا” انتخاب کردند که از حرفه موتوسامی که عکاسی بود، گرفته شده بود.
“اولین” آفریقایی-آمریکایی
قهرمانی تنیس آزاد آمریکا در سال 1968 در سال 1963 ، اش اولین آمریکایی-آفریقایی بود که در تیم جام دیویس استخدام شد. او همچنان به بهبود بازی خود و به دست آوردن توجه اسطوره خود در تنیس، پانچو گونزالس ادامه داد، که بعدها به اش کمک کرد تا حمله سرویس و والی (ردوبدل شدن توپ به صورت مکرر) خود را بهبود بخشد. این آموزش ها تا سال 1968 ادامه داشتند، زمانی که اش که هنوز آماتور بود، با قهرمانی در تنیس آزاد آمریکا جهان را متعجب ساخت، و به اولین و تنها بازیکن مرد آفریقایی-آمریکایی تبدیل گشت که این کار را تاکنون انجام داده بود. دو سال بعد، قهرمانی در تنیس استرالیا را نیز با خود به ارمغان آورد.
قهرمانی در ویمبلدون؛ تبدیل شدن به مرد شماره 1 تنیس در سال 1975
اش در سال 1975 ، پیروزی غیر‌منتظره دیگری را در برابر جیمی کونورز در فینال ویمبلدون رقم زد، و یک دستاورد بزرگ دیگر را در جامعه آفریقایی-آمریکایی به ثبت رساند. او اولین بازیکن مرد آفریقایی-آمریکایی شد که در ویمبلدون قهرمان شده بود، که مانند پیروزی او در تنیس آزاد آمریکا بی نظیر باقی مانده است.
همان سال 1975 ، اش اولین مرد آفریقایی-آمریکایی شد که در رتبه اول رنکینگ جهانی قرار گرفت. ده سال بعد در سال 1985 ، او به اولین مرد آفریقایی-آمریکایی تبدیل گشت که به تالار مشاهیر بین المللی تنیس وارد شد.
با این حال، برای اش، موفقیت هم فرصت و هم مسئولیت را به همراه داشت. او از وضعیت خود به عنوان تنها ستاره سیاه‌پوست در یک بازی که غالب آنان بازیکنان سفیدپوست بودند، خوشش نمی‌آمد، اما از آن فرار نیز نکرد. او با خطابه‌های منحصر به فرد خود، برای ایجاد برنامه‌های تنیس در شهر برای جوانان تلاش کرد. به تاسیس انجمن تنیس‌بازان حرفه‌ای مرد کمک کرد و در آفریقای جنوبی علیه آپارتاید سخنرانی نمود – حتی تا جایی پیش رفت که توانست نظرات را برای اخذ ویزا مساعد نماید تا بتواند از آنجا بازدید کرده و تنیس بازی کند.
مسائل مربوط به سلامتی
علل بیماری اش، هم از طریق داستان زندگی شخصی او و هم سلامتی او شکل گرفتند. در سال 1979 پس از یک حمله قلبی، از رقابت‌ها اعلام بازنشستگی کرد و تاریخچه‌ای را از ورزشکاران آفریقایی-آمریکایی نوشت: ” The Hard Road to Glory (راه دشوار به سمت افتخار) (سه جلدی، منتشر شده در سال 1988). او همچنین به عنوان رئیس کمپین ملی قلب آمریکا خدمت کرده است. اش در طول 14 سال آخر عمر خود، از مسائل سلامتی رنج می برد. پس از انجام عمل جراحی عروق چهارگانه در سال 1979 ، جراحی عروق دیگری را در سال 1983 انجام داد. در سال 1988 او پس از فلج بازوی راست، تحت عمل جراحی اورژانسی مغز قرار گرفت. یک بیوپسی (بافتبرداری) که در زمان یک بستری در بیمارستان گرفته شده بود، نشان می‌داد که اش مبتلا به ایدز بود. پزشکان خیلی زود متوجه شدند که اش دچار ویروس اچ‌آی‌وی بود که باعث بیماری ایدز می‌شد، و این ویروس از طریق انتقال خونی به بدن او وارد شده بود که در طول عمل دوم قلب برای او انجام گرفته بود.
فعالیت سیاسی
اش در ابتدا، اخبار را عموم پنهان نگه می‌داشت. اما در سال 1992 ، زمانی که فهمید یواسای تودی در حال کار درباره داستان جنگ سلامتی او بود، پیشقدم شد. اش در نهایت آزاد از باری که برای پنهان کردن شرایط خود بر دوش می‌کشید، خود را نثار افزایش آگاهی در مورد این بیماری ساخت. او در سازمان ملل سخنرانی کرد، یک بنیاد جدید را راه اندازی نمود و پایه‌های گردآوری کمک ها را برای یک کمپین 5 میلیون دلاری برای موسسه بنیان نهاد. او همچنان به کار خود ادامه داد، حتی زمانی که سلامت او بدتر شد و در اواخر 1992 به واشنگتن سفر کرد تا در اعتراض به رفتار ایالات متحده با پناهندگان هائیتی شرکت کند. اش به دلیل شرکت در تظاهرات، دستبند به دست برده شد. این یک تصویر حزن‌انگیز نهایی از مردی بود که هرگز از نگرانی خود برای رفاه دیگران، خجل نبود.
اوایل زندگی
آرتور رابرت اش جونیور، در تاریخ 10 جولای 1943 در ریچموند، ویرجینیا متولد شد. آرتور اش جونیور، پسر بزرگ آرتور اش سنیور و متی کانینگهام بود، که تناسب و قدرت را برای ساخته و پرداخته کردن یک بازیکن تنیس باهم ترکیب کرد. اش کار خود را ادامه داد تا به تعدادی از عناوین “اولین” بازیکن آفریقایی-آمریکایی نائل شود، از جمله تبدیل شدن به اولین بازیکن مرد آفریقایی-آمریکایی در قهرمانی در تنیس آزاد آمریکا ( 1968 ( و ویمبلدون ) 1975 (، اولین مرد آفریقایی-آمریکایی که در رتبه 1 رنکینگ جهانی قرار گرفت ( 1975 ( و اولین مرد آفریقایی-آمریکایی که وارد تالار مشاهیر بین المللی تنیس شد ) 1985 .) دوران کودکی اش با سختی‌ها و فرصت‌ها مشخص شده است. اش تحت هدایت مادر خود، در سن چهار سالگی قادر به خواندن بود. اما دو سال بعد، زمانی که متی از دنیا رفت، زندگی او دگرگون شد.
پدر اش که نگران به دردسر افتادن پسرهایش بدون مادرشان بود، قوانین سفت و سختتری را در خانه اعمال کرد. اش و برادر کوچکترش جانی، هر روز یکشنبه به کلیسا می‌رفتند و بعد از مدرسه باید مستقیما به خانه می‌آمدند. آرتور سنیور حتی این فاصله زمانی را نیز اندازه می‌گرفت: “پدرم … مرا در خانه و به دور از دردسر نگه می‌داشت. من دقیقا 12 دقیقه زمان داشتم که از مدرسه به خانه بروم، و تا دبیرستان به این قانون پایبند بودم”.
اوایل حرفه تنیس
آرتور حدود یک سال پس از مرگ مادرش، بازی تنیس را کشف کرد و برای اولین بار در سن هفت سالگی در یک پارک که در نزدیکی منزلش بود، راکت را بدست گرفت. اش در نهایت توجه دکتر رابرت والتر جانسون جونیور، مربی تنیس از لینچبورگ، ویرجینیا، را که در انجمن تنیس سیاه‌پوستان مشغول بود، به خود جلب کرد. اش تحت راهنمایی‌های جانسون پیشرفت کرد.
اش در اولین مسابقه خود، به مسابقات قهرمانی ملی جوانان رسید. او که به دنبال پیشرفت بود، سرانجام به سنت‌لوئیس رفت تا با یکی از مربیان دیگر کار کند و در سال 1960 و 1961 برنده عنوان قهرمانی ملی جوانان شد. اش که در جایگاه پنجمین بازیکن جوان کشور قرار گرفته بود، یک بورس تحصیلی را در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس دریافت کرد، جایی که با مدرک مدیریت کسب و کار فارغ التحصیل شد.
میراث او
از او علاوه بر حرفه پیشگامانه تنیس، به عنوان یک شخصیت الهام بخش یاد می‌شود. او یک بار عنوان کرد: “قهرمان واقعی بودن، به طرز قابل توجهی اعتدال‌آمیز و بسیار غیر دراماتیک است. این کار، تلاش برای سبقت از بقیه به هر قیمتی نیست، بلکه تلاش در خدمت به دیگران با هر هزینه‌ای است”. وی همچنین در مورد دستیابی به موفقیت گفت: “کلید مهم برای موفقیت، اعتماد به نفس است. کلید مهم برای اعتماد به نفس، آماده‌سازی است.”
