1. تاریخ
مری اوینگ اوتربریج در سال 1874 در سفر خود به برمودا بازی تنیس روی چمن را کشف کرد. این بازی از سال 1793 در انگلیس بازی میشده و به برمودا و سران دیگر مستعمره های بریتانیا و زنان آنها نیز معرفی شده بود.
اوتربریج از برمودا تجهیزات لازم برای این بازی را خرید و آنها را همراه خود به جزیره استیتن آورد تا به دوستانش هم معرفی کند. برادر مری مدیر باشگاه بیسبال و کریکت بود که با دیدن این بازی تازه وارد تصمیم گرفت تا زمین چمن تنیس را نیز راه اندازی کند.
سازمان تنیس چمن آمریکا در سال 1884 با به رسمیت شناختن رشد این ورزش در زمینه مسابقات انفرادی و دونفره مردان شکل گرفت. مسابقات انفرادی زنان سال 1887 و دونفره زنان سال 1890 به این سازمان اضافه شدند.
تنیس چمن در بین ثروتمندان بسیار محبوب بود و برای حفظ سلامتی، مسابقه و سرگرمی بازی میشد. تنیس هم مانند گلف بخشی از فرهنگ باشگاه های خصوصی ثروتندان شد و در دسترس مردان مرفه و خانواده شان بود.
یهودیان، سیاه پوستان آفریقایی آمریکایی و مهاجران اجازه ورود به این باشگاه ها را نداشتند. تا اواسط قرن بیستم، چندین باشگاه یهودی تشکیل شد، و سازمان تنیس آمریکایی های سیاه پوست هم شرایطی برای راه اندازی مسابقات بازیکنان سیاه پوست ایجاد کردند.
یکی از تاثیرات جانبی عالیت های ورزشی ثروتمندان این بود که رهبران تحصیل کرده خاندان های بزرگ و بعدها برنامه های اجتماعی بر روی اهمیت سلامت فیزیکی و ذهنی کودکان قشر فقیر بیشتر تاکید کردند. آلثا گیبسون مثال بارز همچین فعالیت هایی است.
2. هلن ویلز موودی
تولد: 6 اکتبر 1905 تا 1998
شهرت: هلن ویلز، هلن ویلز موودی رورک
از دهه 20 قرن بیستم تا اواسط دهه 30 هلن یکه تاز عرصه ی تنیس آمریکا و جهان بود. او 180 مسابقه را پشت سرهم پیروز شد وحتی یک ست هم نباخت.
هلن در خانواده ای بزرگ شد که از او انتظار میرفت تا در همه چیز بی نظیر باشد. در دوران کودکی اش عاق ان بود که بیرون از خانه بازی کند. و با درجه ی افتخاری Phi Beta Kappa از دانشگاه کالیفرنیا و برکلی فارق التحصیل شد. او تنیس را برای تفریح و به عنوان یک سرگرمی خانوادگی شروع کرد. اولین مسابقه او سال 1919 در سیزده سالگی بود. مسابقه او در مقابل سوزان لنگلن سال 1926 در شهر کن فرانسه لقب “مسابقه قرن” را گرفت.
او زمانی که برای این مسابقه به کن رفته بود با فردریک موودی آشنا شد. آنها سال 1929 ازدواج کردند و 1937 از هم جدا شدند. سپس سال 1939 با ایدن رورک ، بازیکر و بازیکن حرفه ای ازدواج کرد که بازهم سال 1970 جدا شدند.
در طول فعالیت حرفه ای اش هفت بار برنده عنوان قهرمانی مسابقات تنیس آزاد آمریکا شد (1923 ،1924 ،1925، 1927، 1928، 1929، 1931) و هشت بار هم در ویمبلدن قهرمان شد (1927، 1928، 1930، 1932، 1933، 1935، 1938 ). در المپیک 1924 پاریس برنده دو مدال طلا شد، مسابقات انفرادی و تیمی (در کنار هیزل وایتمن). چهار بار هم قهرمان مسابقات فرانسه شد.
سال 1938 از تنیس بازنشسته شد و به یک آرتیست تبدیل شد. نقاشی ها ی او در اروپا و آمریکا به نمایش گذاشته شدند.
فریدا کالو از هلن به عنوان مدل اصلی نقاش دیواری “کالیفرنیا” استفاده کرد، اما خریدار یعنی بورس اوراق بهادار سن فرانسیسکو، از کالو خواست تا دوباره این نقاشی را بکشید زیرا آنها نمیخواستند که تصویر یک شخص زنده در نقاشی باشد.
3. آلثا گیبسون
تولد: 25 آگوست 1927 تا 28 سپتامبر 2003
آلثا گیبسون 1950 در ویمبلدن مرز نژادپرستی را از بین برد، زمانی که جامعه به شدت درگیر تعصب و جدایی نژادی بود. سال 1951 او برای شرکت در مسابقات ویمبلدن دعوت شد، تنها آفریکایی آمریکایی تبار از هر دو جنس که به این افتخار دست یافت. او مسابقات زیادی من جمله انفرادی و تیمی زنان در ویمبلدن سال 1957 را پیروز شد.
4. تنیس و زنان: مونیکا سلز
تولد: 2 دسامبر 1973 تا زمان حال
صداهای تولید شده هنگام زدن ضربات، فورهند دو دستی او بسیار مشهور هستند، بعد از پیروزی در مسابقات زیر 12 سال یوگسلاوی در سال 1981 او جایگاه مهمی در ورزش را تا 14 فوریه 2008 که بازنشسته شد حفظ کرد – آن سال او 9 ساله بود.
متاسفانه، سلز برای یک اتفاق عجیب در مسابقات هامبورگ آلمان در آوریل 1993 نیز مشهور است، زمانی که بین دو ست استراحت میکرد از پست سر چاقو خورد. ضارب از طرفداران استفی گراف بود که میخواست استفی بازیکن شماره یک باقی بماند. سلز 27 ماه از شرکت در مسابقات معذور بود، اما دوباره با قدرت برگت و جایگاه نخست را کسب کرد.
