جنیفر کاپریاتی، بازیکن سابق تنیس، به خاطر بازگشت باور نکردنی‌اش بعد از مشکلات شخصی بسیار، شناخته شده است. در سال 1990، او جوانترین بازیکنی بود که تاکنون در رده‌بندی ده نفر برتر انجمن تنیس زنان قرار گرفته است.
جنیفر کاپریاتی یک تنیسور حرفه‌ای سابق است که در سال 1990 جوانترین بازیکنی بود که تاکنون در رده‌بندی ده نفر برتر انجمن تنیس زنان قرار گرفته. کاپریاتی، که ورزشکاری باهوش از زمان تولدش بود، از کودکی پدرش که تنیس بازی می‌کرد، را با دقت تماشا می‌کرد، و از همان زمان مهد‌کودک تمرین‌هایش شروع شد. پس از نقل‌مکان به فلوریدا، او شروع به تمرین با جیمی اورت، پدر ستاره سابق تنیس، کریس اورت، کرد. در سال 1990 او اولین بازی حرفه ای خود را وقتی که فقط 13 سال داشت، انجام داد و در همان سال نخستین رقابت معتبر خود را در پورتوریکو برد. پس از مشکلات شخصی بسیار از جمله حمل مواد مخدر، او از ورزش برای مدتی جدا شد و در سال 2001 بازگشتی باور نکردنی داشت. او در طول دوران حرفه‌ای خود، 14 جام معتبر را به‌دست آورد.
دوران کودکی
جنیفر کاپریاتی، بازیکن تنیس، در تاریخ 29 مارس 1976 در نیویورک متولد شد. مادرش، دنیس، مهماندار هواپیما بود، و پدرش، استفانو، فوتبالیست حرفه ای سابق ایتالیایی بود که تبدیل به یک بدل‌کار فیلم شد و بعد از مدتی به مربی تنیس تغییر شغل داد. خانواده کاپریاتی تصمیم گرفت تا قبل از بچه دار شدن به لانگ‌آیلند نیویورک برود تا فرزندانشان شهروند آمریکایی شوند.
افسانه های خانوادگی می گویند که جنیفر کاپریاتی وقتی هنوز در رحم بود، تنیس بازی می‌کرد. استفانو تقریبا 17 ساعت قبل از تولد او، دنیس را برای بازی تنیس برد. مادرش بعدا گفت: “پدرش قبل از اینکه او حتی متولد شود می‌دانست که او یک تنیسور می‌شود.” کاپریاتی از زمانی که یک نوزاد بود، یک ورزشکار با استعداد بالقوه بود. او قبل از آموختن خزیدن، شنا کرد و می‌توانست، قبل از اینکه بتواند راه برود، از مجموعه‌ای از میله‌ها آویزان شود.
به عنوان یک کودک نوپا، در کنار زمین های تنیس بازی می‌کرد، و در طول جلسات ضربه زدن پدرش، توپ‌های تنیس را دنبال می‌کرد. استفانو زمانی که جنیفر 3 ساله بود شروع به تدریس تنیس به دخترش کرد و بلافاصله استعداد شگفت‌انگیزش را فاش کرد. در حالی‌که هنوز مهد کودک نرفته بود، پس از کمتر از یک سال از تنیس بازی کردن، می‌توانست تبادل ضربات طولانی را تحمل کند و توپ‌های شلیک شده از ماشین توپ را برگرداند.
وقتی جنیفر کاپریتی 4 ساله بود، خانواده به لادرهیل فلوریدا رفتند تا بتواند سالی یکبار تنیس بازی کند. جیمی اورت، مربی تنیس تحسین شده و پدر تنیسور اعجوبه، کریس اورت، در نزدیکی فورت لادردیل زندگی می‌کرد و کاپریاتی‌ها از او خواستند تا دخترشان را آموزش دهد. اگرچه اورت در ابتدا حاضر نشد و گفت که نمی‌تواند به کودکی این‌قدر کوچک آموزش دهد، ولی وقتی بازی او را دید، بلافاصله نظر خود را تغییر داد.
در پنج سال آینده، اورت آموزش کاپریاتی را بر عهده داشت و به توسعه استعدادهای مهیج او ادامه داد. زمانی که کاپریاتی 10 ساله بود، دیگر حریفی در مسابقات لادرهیل برایش باقی نمانده بود. اورت به یاد می آورد که “او هر بازیکن شهر را می‌برد” ، حتی بازیکنان بالغ با مهارت.
ستاره نونهال تنیس
در جست‌وجوی رقابتی چالش برانگیز، کاپریاتی‌ها دوباره نقل‌مکان کردند. این بار به وزلی چپل فلوریدا، در نزدیکی مرکز تنیس سدلبروک، جایی که امکانات آموزش برای بسیاری از بهترین بازیکنان جوان جهان زیرنظر هری هومان، مربی افسانه ای، فراهم بود. پس از ورود او به سدلبروک، کاپریاتی ورود به مسابقات تنیس جوانان را آغاز کرد و بلافاصله متوجه شد که می‌تواند به بازیکنانی بسیار بزرگتر از خودش غلبه کند.
در سال 1989، در سن 13 سالگی، جوانترین بازیکن تاریخ بود که عنوان قهرمانی جوانان اپن فرانسه را به دست آورد. در پی آن او توانست عنوان قهرمانی جوانان اپن آمریکا، قهرمانی تیم دونفره جوانان اپن آمریکا و قهرمانی تیم دونفره جوانان ویمبلدون را نیز از آن خود کند.
یک سال بعد، در مارس 1990، درحالی که تنها 13 سال، کاپریاتی اولین مسابقه حرفه‌ای خود را در مسابقات ویرجینیا اسلیمز که در بوکان راتون، فلوریدا برگزار می‌شد، انجام داد. در نخستین بازی‌اش، ماری لو دانیلز 10 ساله را در ست‌های مستقیم از میان برداشت. همان روز، او اولین بازی حرفه‌ای دو نفره خود را در کنار افسانه تنیس، بیلی جین کینگ 46 ساله بازی کرد.
گرچه کینگ و کاپریاتی در دور دوم باختند، در مسابقات تک نفره کاپریاتی تمام راه به فینال را طی کرد تا سرانجام به گابریلا ساباتینی، شماره 3 جهان، ببازد. اولین بازی معجزه آسا کاپریاتی، موجب شگفتی در جهان تنیس شد. تد تینلینگ، تنیسور بزرگ، گفت: “این اولین بازی نبود، نخستین نمایش بود!”
ظرف چند ماه ، کاپریاتی اولین مسابقات حرفه‌ای خود، اپن پورتوریکو 1990، را به دست آورد. یک سال بعد، در سال 1991، او به نیمه نهایی ویمبلدون و اپن آمریکا رسید و در المپیک بارسلونا 1992، اشتفی گراف را شکست داد تا مدال طلا را به خانه ببرد. فقط 16 ساله بود که روی جلد مجله ورزشی Sports Illustrated و چندین مجله دیگر ظاهر شد، بیش از 1 میلیون دلار در مسابقه‌های حرفه ای به دست آورد و میلیون‌ها دیگر را از طریق اسپانسر‌های راکت های پرنس، نفت اولی و برند ورزشی ایتالیایی دیادورا به دست آورد.
بازگشت و درگیری‌های جنیفر کاپریاتی
اما او بخاطر فشار و وسوسه‌های یک اعجوبه ورزشی نوجوان، کم کم درحال درهم شکستن بود. از سال 1993، زندگی عادی و حرفه‌ای کاپریاتی شروع به از کنترل خارج شدن، کرد. پس از خروج زود هنگام از اپن آمریکا در پاییز، او از تور حرفه‌ای تنیس بیرون رفت. به شدت الکل و مواد مخدر مصرف کرد. در ماه دسامبر او در یک مجتمع تجاری بخاطر دزدی یک دستبند 15 دلار و چند ماه بعد بخاطر حمل ماریجوانا دستگیر شد. عکسی که در آن زمان پلیس از او گرفت، دختر 17 ساله‌ای با چشم‌های باد کرده، عبوس و افسرده را نشان می‌دهد، که با دختر نوجوان خندانی که بعد از پیروزی‌هایش مشت‌هایش را گره می‌کرد و چند سال قبل دنیا را با استعدادش درنوردیده بود، قابل مقایسه هم نبود.
اگرچه او در سال 1996 به تنیس حرفه ای بازگشت، جنیفر کاپریاتی چند سال بعد از بازگشتش، مثل سایه‌ای از خود سابقش بازی کرد. او گاه به گاهی، به نیمه نهایی یا نیمه نهایی مسابقات هم رسید، اما به سختی مثل گذشته‌اش، نیروی غالب مسابقات بود.
سپس سال 2001، درکمال ناباوری، کاپریاتی، لینزی دونپورت، مدافع عنوان قهرمانی را در نیمه نهایی اپن استرالیا سال 2001 شکست داد و در دیدار نهایی مسابقات، شماره 1 تنیس، مارتینا هینگیس را شوکه کرد و شکست داد تا به اولین قهرمانی خود برسد. چند ماه بعد، با شکست دادن کیم کلایستر، اعجوبه نوجوان، در فینال اپن فرانسه، موفقیتش را تکرار کرد.
در سال 2002، او از عنوان اپن استرالیا خود دفاع کرد تا به سومین قهرمانی مهم خود و عنوان شماره 1 تنیس در جهان دست پیدا کند. بازگشت او، یکی از تاثیرگذارترین بازگشت‌ها در تاریخ ورزش است و در سال 2002 با جایزه ESPY برای “بهترین ورزشکاری که توانسته بازگردد”، مفتخر شد.
با این وجود، بازگشت جنیفر کاپریاتی در نهایت ثابت شد که کوتاه‌مدت بوده. فصل‌های 2003 و 2004 پر بود از مصدومیت‌های مرتب و شدید، و در پایان فصل 2004 آسیب شانه راستش، که حتی بعد از دو جراحی هم نتوانست شانه‌اش را ترمیم کند، او را مجبور به بازنشستگی زودهنگام کرد.
کاپریاتی برای شش سال آینده‌اش، عمدتا از دید عموم پنهان بود. متاسفانه در ژوئن 2010، هنگامی که گزارش ها نشان داد او به علت استفاده بیش از حد داروهای تجویزی، به بیمارستان فلوریدا منتقل شده است، دوباره به تیتر اخبار بازگشت. در حالی که این اخبار، خاطرات ناخوشایند جنگ هایش در نوجوانی با مواد مخدر و افسردگی را تجدید کرد، اما خانواده اش گفتند که مصرف بیش از حد دارو‌ها، یک تصادف ساده بوده. کاپریاتی از آن زمان به بعد،کاملا سلامتی خود را بازیافته است.
جنیفر کاپریاتی هرگز ازدواج نکرد و فرزند ندارد. ریشه آن مهم نیست، ولی بستری شدن کاپریاتی در سال 2010 بی‌درنگ موجب سرازیر شدن حمایت‌ها از مربیان سابق، دوستان و حریفانش در جهان تنیس شد که همگی با او بابت درگیری‌هایش با جوانی، شهرت، مواد مخدر و مصدومیت‌ها اظهار همدردی می‌کردند. کریس اورت، الگو کودکی کاپریاتی ، اظهار داشت: “داشتن این مقدار موفقیت‌ها، اوج‌ها، هیجان، تمرکز، توجه، تحسین از طرف دیگران روی فردی این‌قدر جوان، و دیدن این مسئله که همه این‌ها در کسری از ثانیه جلوی چشمانتان از بین می‌رود، ناتوان‌کننده و آزار‌دهنده است. ”
آندریا جگر، یکی دیگر از ستاره های نوجوان قدیمی تنیس ، اضافه کرد: “موفقیت، شما را از آنچه که طبیعی است دور می‌کند. شما مهارت‌هایی که برای کنار آمدن با شرایط عادی است را یاد نمی‌گیرید.” با این وجود، مربی و همبازی سابق کاپریاتی ، بیلی جین کینگ، ابراز اطمینان کرد که کاپریاتی ، مانند او همیشه، از سختی‌ها، قوی تر از همیشه، باز خواهد گشت. کینگ گفت: “او یک جنگنده در زمین تنیس و زندگی است” و همچنین “مدلی که او تنیس بازی می کند شخصیتش را آشکار می‌سازد.”
