رافائل نادال با کسب نوزدهمین عنوان گرند اسلم خود، یک قدم به بازیکن همیشه پیشتاز تنیس، راجر فدرر نزدیک تر شد. اما کدام بازیکن به عنوان برترین بازیکن (GOAT) شناخته خواهد شد؟
راجر فدرر، رافائل نادال و نواک جوکویچ در جدال بهترین بازیکن تاریخ تنیس آقایان
در حال حاضر تنها پیروزی در یک مسابقه گرند اسلم می تواند خط فاصل میان راجر فدرر و رافائل نادال را مشخص نماید. در طول سالها ورزش حرفه ای این دو بازیکن هرگز در چنین رقابت تنگاتنگی قرار نگرفته بودند. اما با پیروزی اخیر در مقابل دنیل مِدوِدِو (Daniil Medvedev) در مسابقات آزاد امریکا فاصله این دو بازیکن به اندازه تار مویی نازک رسید تا حدی که تنها یک پیروزی می تواند تمام آنچه تا امروز رقم خورده را عوض کند.
نواک جوکوویچ با کسب شانزده پیروزی در مسابقات گرند اسلم، مدت ها در کمین بود تا اینکه توانست چهار مسابقه از شش مسابقه اخیر خود را با پیروزی به پایان برساند. با توجه به سن کم او نسبت به نادال و فدرر، مشخصاً زمان بیشتری را نیز برای نزدیک شدن و گرفتن رکورد آن دو خواهد داشت تا به سه بازیکن برتر دنیای تنیس یا حتی برترین بازیکن تنیس تبدیل شود.
اما در این میان پت سمپراس، جان مک انرو، راد لیور، جورن بورگ، بوریس بکر و جیمی کانرز بازیکنان بزرگ دیگری هستند که ورود به مذاکرات انتخابی جی او اِی تی (GOAT: برترین بازیکنان تاریخ تنیس) حق مسلم آنها می باشد. در ادامه نظراتی را در باره انتخاب بهترین بازیکن تاریخ تنیس آقایان برایتان آورده ایم.
مت دان – راجر فدرر
با احترام به پیروزی اخیر رافائل نادال در مسابقات فینال آزاد امریکا، به این تصور می رسیم که بازیکنان بزرگ اما قدیمی تنیس تا کجا می توانند در مقابل نسل جدید تنیس مقاومت کنند. در حال حاضر فاصله خود را به شکل بی نظیری با راجر فدرر کم کرده است و هیچ بعید نیست که در آینده ای نه چندان دور بتواند از او پیشی بگیرد. اما باید گفت که نواک جوکوویچ ممکن است همان ستاره ای باشد که همگان را شگفت زده کرده و شاید بیشترین عناوین گرند اسلم را از آن خود نماید.
اما جدال تنها بر سر آمار نخواهد بود. نادال، شیر بیرحم بیشه زمین های خاکی تنیس که برای سالها اجازه خودنمایی به هیچکدام از حریفانش در این زمین نداده است، از طرفی دیگر جوکوویچ، بازیکنی حیله گر، حسابگر و سرسخت است که به خوبی می تواند نقشه بازی خود را طراحی کند. شکست دادن چنین بازیکنانی دشوار است و از طرفی دیگر فدرر نیز با وضعیتی کاملاً مشابه با شکوه و عظمت در سویی دیگر قرار دارد. وقتی با او رو به رو می شوید، همه جزئیات به گونه ای است که گویی او حکمران و صاحب زمین بازی است و باقی ما همگی درباریان و خدمتگزاران او هستیم؛ و هیچ راه فراری از این احساس غیر منتظره برایتان نخواهد بود.
ضربات او ظرافت را به زمین تنیس می آورد و زیبایی خارق العاده ای را به نمایش می گزارد تا به همگان نشان دهد تنیس را چگونه باید بازی کنیم. فدرر یک الگوی به تمام معنا در دنیای تنیس به حساب می آید و مثالی از شوق و بلندپروازی را معنا می کند.
ریس دالی – راجر فدرر
راجر فدرر تا به امروز بهترین بازیکن تاریخ تنیس آقایان بوده است. بازیکنی 38 ساله که از سال 1999 به شکل حرفه ای به این ورزش مشغول شد و با بیست عنوان پیروزی در مسابقات گرند اسلم از هر بازیکن دیگری در تاریخ تنیس پیشی گرفت.
با اینکه رافائل نادال و نواک جوکوویچ به رکورد او نزدیک شده اند، استایل و سبک پرتلاش و بدون دردسر او و همچنین شخصیت دوست داشتنی این بازیکن باعث شده تا لشگری از طرفداران پروپا قرص در سرتا سر جهان مداوماً پیگیر او و مسابقات او باشند.
با وجود دو رقیب سرسختی که از این مرد سوییسی جوان تر نیز هستند، بعید است که بتواند عنوان دیگری را از آن خود کند اما با تمام این احوال فدرر و افسانه بی مانند او در تنیس، خاطره ای ماندگار را رقم خواهد زد.
فاکتور دیگری که باعث شده تا فدرر در اوج بماند، تسلط کامل او در مسابقات ویمبلدون است که به معبدی مقدس در ورزش تبدیل شده است. فدرر از سال 2003 هشت پیروزی را در زمین چمن مسابقات ویمبلدون رقم زده است اما اوایل امسال متاسفانه نتوانست شماره دیگری به این آمار اضافه نماید.
از افتخارات دیگر او می توان به مدال طلای المپیک و پیروزی در مسابقات دیویس کاپ در سال 2014 به دست کهنه سرباز تنیس اشاره نمود. بی شک این اتفاق نیز از جمله اتفاقاتی است که در خاطره ورزش تنیس ثبت می شود.
جیم هولدن – راجر فدرر
آمار و ارقام همیشه در دنیای ورزش بُعدی اصلی به حساب می آمده، اما شیوه بازی و پیروزی در مسابقات نیز هر دو به همان اندازه مهم و حیاتی هستند. به همین دلیل است که حتی اگر رکورد پیروزی های فدرر به دست بازیکنان جوانتری مانند رافائل نادال یا نواک جوکویچ تصاحب شود باز هم راجر فدرر همیشه به عنوان برترین بازیکن تاریخ تنیس باقی خواهد ماند.
هیچ بازیکنی نتوانسته مانند فدرر صحنه تنیس را فریبنده و جذاب کند. فدرر، به شخصه، دلیلی بسیار قاطع و خوب برای چرایی حضور طرفداران زیاد او در سرتاسر جهان است. تماشای بازی های او در 15 سال گذشته، لذت بسیاری داشته اما نباید بیرحمی او را در رقابت ها نادیده گرفت. این همان حقیقتی است که باعث شده فدرر تا به امروز و در 38 سالگی همچنان در زمین های تنیس بدرخشد و خواسته خود را برای پیشرو بودن، به خصوص در زمینه مسابقات گرند اسلم همچنان به کرسی می نشاند.
سبک بازی نواک جوکوویچ و رافائل نادال باعث شده تا به عقیده من این دو بازیکن حرفه ای نیز به همراه راجر فدرر در جمع سه بازیکن برتر تنیس آقایان قرار داشته باشند.
از طرفی بازیکنان فوق العاده دیگری نیز همچون جورن بورگ که در اولین سالهای حضور، نمایش خوبی از بازی خود در زمین تنیس داشته و راد لِیوِر که شکست ناپذیر بودنش شکوهی خاص به زمین تنیس می بخشد صحنه بازی های تنیس را پرشور می کنند. اما طی سالهای گذشته هر زمانی که فدرر نمی توانست در مسابقات گرند اسلم حضور پیدا کند، سطح حرفه ای بازی ها در مسابقات تنیس تغییر پیدا میکرد. با اینحال احتمال اینکه لیور از لحاظ تعداد و آمار پیروزی ها در کنار فدرر بایستد نیز وجود دارد.
تونی بنک – جان مک انرو
بدون شک جان مک انرو برترین خواهد بود. او تا به حال هفت عنوان گرند اسلم را از آن خود نموده که در میان آنها چهار پیروزی در مسابقات آزاد امریکا، سه پیروزی ویمبلدون و نُه پیروزی در مسابقات دو نفره گرند اسلم به چشم می خورد.
اما این بازیکن اهل نیویورک تنها هوش خود را در زمین بازی به معرض نمایش نمی گذارد. او یک جنگجوی سرکش و تحلیل گری بی نظیر است، کسی که با هر بازی بیننده را به وجد می آورد.
جزئیات بازی او در ویمبلدون 1980 مقابل جورن بورگ مثال کاملی برای ادعای من درباره غیر قابل پیش بینی بودن قدم های او است. در آن سال ما شاهد یک مسابقه حماسی بی نظیر بودیم.
هرچند مباحثه بسیاری در میان پیشکسوتان وجود دارد اما از نظر تکنیکی ممکن است بازیکنانی را بهتر از او دانست. به عقیده برخی خلق و خوی آتشین او در بازی باعث اختلال در مهارت های او می شود. اما او حقیقتاً کسی است که زمین تنیس را به آتش می کشد و بیننده را مسحور بازی خود خواهد کرد. حرکت سریع به تمام نقاط زمین تنیس، غریزه بازی فوق العاده، هوشمندی و زیرکی بی نظیر در بازی های تهاجمی نزدیک به تور، همگی شاخصه هایی غیر قابل چشم پوشی هستند. در آرامش و سبک برتر فدرر شکی نیست اما خودتان قضاوت کنید که از بازی کدام یک لذت بیشتری می برید.
استوارت بالارد – راجر فدرر
موفقیتی که نواک جوکوویچ و رافائل نادال در دهه گذشته کسب کردند بی شک شاخص و عالی بود. همینطور نقش راد لیور، ایوان لندل و جیمی کانرز را در حماسه های تنیس گذشته نمی توان انکار نمود اما راجر فدرر بدون ذره ای تزلزل همچنان به جایگاه برترین بازیکن تاریخ تنیس آقایان تعلق دارد.
راحت می توان با چشم پوشی از گذشته، همراه پیروزی های جدید نادال و نوزده عنوان گرند اسلم او شد، یا توجه همگان را به نواک جوکوویچ، بازیکنی که از شش مسابقه اخیر چهار مسابقه را با پیروزی پشت سر گذاشته جلب نمود، اما نباید فراموش کرد که چندی پیش هیچ کس در دنیای تنیس یارای مقابله با راجر فدرر را نداشت و هیچکس نمی توانست حتی به گرد پای این بازیکن نیز برسد.
رکورد باقی ماندن در رتبه اول تنیس جهان برای 310 هفته و 237 هفته مداوم که در سالهای 2004 تا 2008 ثبت شد به نام ستاره سوییسی است که در سالهای 2003 تا 2009 توانست به 15 عنوان گرند اسلم دست پیدا کند.
از تمام این استدلال ها مهم تر این است که فدرر چگونه توانسته درطی این سالها به عنوان قهرمانی مردمی ظاهر شود و در این مقام باقی بماند. هیچکس تا به حال، حتی نادال و جوکوویچ، به جایگاهی که او در میان مردم یافته است و حمایتی که از سوی آنها میگیرد، نزدیک نشده اند و به همین دلیل او برازنده لقب بزرگترین بازیکن تاریخ تنیس آقایان است.
چارلی مالام – نواک جوکوویچ
با اینکه راجر فدرر و رافائل نادال بازیکنانی مردمی هستند، به شخصه نواک جوکوویچ را برای این لقب برازنده می دانم. می توانم شرط ببندم که با وجود تمام مشقت ها و زمان طولانی که برای درمان جراحات خود صرف کرده بیشترین عناوین گرند اسلم را کسب خواهد نمود. همچنین باور دارم که جوکوویچ رکورد بیشترین زمان باقی ماندن در رتبه اول جهان را که تا به امروز به نام فدرر می باشد را از آن خود خواهد نمود.
در توضیح بهترین بودن او می توان گفت که او تقریباً شکست ناپذیر است و گذشته از آن بازی هوشمندانه ای را به نمایش می گذارد. چه از نظر ذهنی و چه از نظر فیزیکی در موقعیتی عالی قرار دارد. بسیاری این برتری ها را ندیده گرفته اند اما به عقیده من این مسائل باعث شده تا نواک جوکوویچ یک پله از رافائل نادال و راجر فدرر بالاتر باشد و روزی فرا می رسد که او نیز به اندازه دو بازیکن دیگر نامی و برگزیده خواهد بود.
بنا به مهارت نادال و فدرر در تنیس و گذشته از موفقیت یا عدم موفقیت رقبا بر آنها، بررسی، تحلیل و چیدن برنامه بازی در مقابل آن دو به نسبت جوکوویچ به مراتب ساده تر خواهد بود. نفوذ به ذهن یا سبک بازی او بسیار سخت و پیچیده است و همین موضوع کار را برای پیش بینی چگونگی بازی او سخت و ناهموار می نماید. پیروزی های جوکوویچ در مقابل نادال و فدرر سند محکمی بر گفته های پیشین است.
به عقیده من جوکوویچ نهایتاً در عناوین مربوط به گرند اسلم از فدرر پیشی می گیرد و علاوه بر آن نباید تنها بازیکنی که توانسته در نُه مسابقه مسترز 1000 پیروز شده و مدعی عنوان گلدن مسترز باشد را دست کم گرفت. چنانچه او وضعیت کنونی خود را حفظ نماید و برای چند سال آتی اندکی در بازی خود پیشرفت داشته باشد، برای هیچ کس نام کسی که به عنوان جی او اِی تی انتخاب می شود نامعلوم نخواهد بود.
