شماره یک تنیس جهان، رافائل نادال ، با قدرت، تمرکز و نیروی بالایی حتی در تعطیلات هم بازی می‌کند.
مصاحبه رافائل نادال
مجری برنامه ۶۰ دقیقه، جان ورتیم ماه گذشته به ملاقات رافائل نادال در مایورکا، شهر مادری این ستاره که در آن به دنیا آمده و زندگی می‌کند رفته بود. رافائل نادال در آن زمان به جای آنکه استراحت کند، سخت درحال تلاش بود و مشغول کار کردن بر روی ضربات فورهند با دست چپ و بک‌هند با هردو دست بود. ورتیم نادال را در حین انجام تمرین صبحگاهی تماشا کرد، او با همان قدرت همیشگی خود و جدیتی که در مسابقات می‌بینیم به توپ ضربه می‌زد. بی‌رحمی نادال در زمین به خوبی برای او جواب داده است. این تنیسور اسپانیایی ۱۹ مرتبه در مسابقات اصلی به قهرمانی رسیده است و تنها یک قهرمانی تا رکورد ۲۰ گرند اسلم راجر فدرر فاصله دارد. نادال همچنین رکورد خاص خودش که ۱۲ قهرمانی در زمین‌های رسی است را در اختیار دارد. نادال در ابتدای صحبت‌هایش در این مصاحبه گفت:
پس از پشت سر گذاشتن تمام مشکلات جسمانی که در طول دوران حرفه‌ای خود با آنها روبه‌رو شدم حالا بسیار خوشحال هستم. این مصدومیت‌ها زیاد بودند و من از جایی که حالا در آن قرار دارم، در ۳۳ سالگی خوشحال هستم. این چیزی است که برای من ارزش دارد و رضایت شخصی من را به همراه دارد.
نادال با وجود مصدومیت‌های متعدد خود به بالاترین رده تنیس رسیده است. او تمام پستی و بلندی‌های این ورزش را تجربه کرده است، مخصوصا زمانی که برای بهبود از رقابت دور بود. نادال پس از هر مصدومیت با تلاش زیاد مجددا به دوران اوج بازی خود بازمی‌گشت. تلاش کردن در زمان سختی چیزی است که خود نادال بیشتر از هر مورد دیگر در ورزش تنیس به آن علاقه دارد. او به ورتیم گفته است که از تلاش روح روانی در تنیس لذت می‌برد. پیدا کردن یک راه‌حل در زمانی که از رقیب عقب افتاده است، تحلیل و بررسی که برای تغییر دادن دینامیک یک بازی نیاز است، او به تمام این موارد فکر می‌کند. زمانی که نادال در حال شکست است می‌خواهد بداند که کجای کار ایراد دارد و بفهمد که رقیبش در آن روز چگونه بهتر از او بازی می‌کند.
نادال می‌گوید:
زمانی که شما تلاش مضاعفی دارید، یعنی این فرصت را دارید که روز بعد مجدداً رقابت کنید و روز بعد هم شما قرار است بهتر بازی کنید. گاهی اوقات من در مرحله اول یا دوم یک تورنومنت هستم و خوب بازی نمی‌کنم. می‌گویم بسیار خوب و آن را قبول می‌کنم. عصبانی نمی‌شوم. تنها حقیقت را قبول کرده و تمرکز می‌کنم.
اما یک حقیقت جالب درباره نادال؛ حتی یک طرفدار معمولی تنیس هم احتمالا متوجه شده است که نادال درباره بطری‌های آبش حساسیت بالایی دارد. او همیشه دو بطری را روبه‌روی نیمکتش می‌گذارد به طوری که یکی پشت سر دیگری قرار می‌گیرد تا آنها به صورت مورب رو به زمین باشند و علامت تجاری آنها را نیز در یک سمت قرار می‌دهد. او در زمان‌های استراحت از هر بطری به یک اندازه می‌نوشد و سپس به همان ترتیب آنها را با دقت سرجای خود قرار می‌دهد. این عادت شاید خرافات به نظر برسد اما نادال می‌گوید بخشی از مقابله با حواس پرتی است:
اگر من با بطری‌ها این کار را نکنم، سپس روی نیمکت می‌نشینم و به چیزی دیگری فکر می‌کنم. اگر همیشه یک کار را انجام بدهم این یعنی که تمرکز دارم و تنها به تنیس فکر می‌کنم.
نادال همچنین درباره بازنشستگی گفت:
من نگران بازنشسته شدن در انتهای دوران حرفه‌ای خود نیستم. من تنها می‌خواهم خوشحال باشم و تا حد ممکن از بازی کردن لذت ببرم و زمانی که بازنشسته شوم فکر کنم چیزهای زیادی در زندگی وجود دارد که باعث خوشحالی من شوند.
