در این مقاله می‌خواهیم به ۲۵ تنیسور برتر جهان در دوران اوپن اشاره کنیم و این بدان معناست که تنیسورهای بعد از سال ۱۹۶۸ را مورد بررسی قرار خواهیم داد. اذعان می‌کنم که تنیسورهایی مانند فرد پری، دون باج و تیل تیلدن تنیسورهای بزرگی هستند اما این فهرست تنیسورهای بزرگتر از این بازیکنان را در خود جای داده است.
برترین تنیسورهای دوران اوپن
این مردان از سراسر جهان در این مسابقات حضور دارند. از استرالیا تا سوئد و از آفریقای جنوبی تا آمریکای شمالی. همه برای یک هدف مشترک به میدان می‌آیند: پیروزی در گرند اسلم!
برخی از آنان این کار را بسیار خوب انجام می‌دهند (سامپراس و پته) و برخی که انتظار بیشتری برای کسب عنوان قهرمانی انجام می‌دهند بازنده‌های دوست‌داشتنی هستند (لندل و ایوان). پس اجازه دهید این لیست را با یکدیگ مرور کنیم:
۲۵- الف) پاتریک رفتر (استرالیا)
دوران حضور: ۱۹۹۱ – ۲۰۰۲
تعداد قهرمانی: ۱۱
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۲
اگرچه رفتر دوران حرفه‌ای کوتاهی داشت موفق شد قهرمانی متوالی را در مسابقات ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ تجربه کند. همچنین رفتر در مسابقات ویمبلدون نیز ۲ بار نائب قهرمان شد که یکی از این باخت‌ها به پت سامپراس بود. وی ۱۰ قهرمانی مسابقات دونفره را نیز در اختیار دارد و قهرمانی تنیس اوپن استرالیا را با اسطوره دبل جوناس جورکمن در سال ۱۹۹۹ بدست آورده است. او در روز استرالیا در سال ۲۰۰۸ به تالار مشاهیر استرالیایی‌ها راه یافت.
۲۵- ب) لیتون هویت (استرالیا)
دوران حضور: ۱۹۹۸ تا کنون
تعداد قهرمانی: ۲۶
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۲
لیتون هویت زودتر از هر تنیسور دیگری توانست به مقام تنیسور شماره ۱ جهان برسد. در سن ۲۰ سالگی او این مهم را بدست آورد. او در مسابقات تنیس اوپن آمریکا پت سامگراس را مغلوب ساخت تا اولین گرند اسلم خود را دشت کند و سپس سال بعد قهرمان مسابقات ویمبلدون شد. همچنین هویت در سال ۲۰۰۰ قهرمان تنیس اوپن آمریکا شد. از او به عنوان یکی از بهترین دفاع‌کننده‌ها در بازی یاد می‌شد.
۲۴- اندی رادیک (آمریکا)
دوران حضور: ۲۰۰۰ تا کنون
تعداد قهرمانی: ۲۶
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱
رادیک جزو بازیکنان عصر قدرت در تنیس است. ضربات او ۱۵۵ مایل بر ساعت سرعت دارد. او اولین و تنها گرند اسلم خود را با شکست خوان کارلوس فررو در مسابقات تنیس اوپن آمریکا ۲۰۰۳ بدست آورد.
۲۳- مانوئل اورانتس (اسپانیا)
دوران حضور: ۱۹۶۷ – ۱۹۸۴
تعداد قهرمانی: ۳۳
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱
اورانتس در تورنمنت‌های کوچک‌تر عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته اما نتوانست در گرند اسلم آن میزان موفقیت را تکرار کند. تنها قهرمانی گرند اسلم او به مسابقات تنیس اوپن آمریکا در سال ۱۹۷۵ بازمی‌گردد که در سه ست متوالی جیمی کونورز را مغلوب ساخت.
۲۲- یوگنی کافلنیکوف (روسیه)
دوران حضور: ۱۹۹۲ – ۲۰۰۴
تعداد قهرمانی: ۲۶
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۲
کافلنیکوف را همه به واسطه رکوردهایش می‌شناسند. او آخحرین بازیکنی است که توانست در یک مسابقه گرنداسلم (۱۹۹۶ فرانسه) هم عنوان قهرمانی انفرادی و هم عنوان قهرمانی دونفره را بدست آورد. این بازیکن همچنین در مسابقات تنیس اوپن استرالیا در سال ۱۹۹۹ نیز قهرمان شد. کافلنیکوف ۴ قهرمانی ۲ نفره پرند اسلم و یک مدال طلای المپیک را در رده انفرادی در اختیار دارد.
۲۱- میاشئیل چانگ (آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۸۸ – ۲۰۰۳
تعداد قهرمانی: ۳۴
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱
او قهرمانی‌های بی‌شماری را در دوران نوجوانی خود بدست آورد اما هیچیک به شهرت قهرمانی در مسابقات تنیس اوپن فرانسه سال ۱۹۸۹ نمی‌رسید. او هیچ‌گاه تنیسور شماره ۱ جهان نشد و دیگر هیچ‌گاه عنوان قهرمانی گرنداسلم را بدست نیاورد. از او نیز به عنوان یکی از بهترین دفاع‌کننده‌ها در تنیس یاد می‌شود.
۲۰- توماس ماستر (اتریش)
دوران حضور: ۱۹۸۵ – ۱۹۹۹
تعداد قهرمانی: ۴۴
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱
پادشاه زمین‌های رسی در دهه ۱۹۹۰ تنها عنوان قهرمانی گرند اسلم خود را در سال ۱۹۹۵ بدست آورد. اگرچه او دیگر هیچ‌گاه بنده این رویداد نشد اما تقریباً تمامی عناوین قهرمانی مسابقات زمین‌های رسی را که در زمان خود بدست آورد. وی در اوایل سال ۱۹۹۶ تنیسور شماره ۱ جهان شد اما نتوانست برای مدت طولانی این عنوان را حفظ کند.
۱۹- گوستاوو کوئرتن (برزیل)
دوران حضور: ۱۹۹۵ – ۲۰۰۸
تعداد قهرمانی: ۲۰
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۳
گوستاوو کوئرتن بهترین تنیسور تاریخ کشور برزیل است. او متخصص زمین‌های رسی بود و توانست در مسابقات تنیس گرنداسلم تنیس اوپن فرانسه در سال‌های ۱۹۹۷، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ عنوان قهرمانی را بدست بیاورد. بسیاری از قهرمانی‌های ATP کوئرتن در زمین‌های رسی رقم خورد. همچنین او توانست در پایان دوران بازیگری‌اش ۵ عنوان قهرمانی تنیس دو نفره ATP را بدست بیاورد.
۱۸- ایلی ناستاس (رومانی)
دوران حضور: ۱۹۶۹ – ۱۹۸۵
تعداد قهرمانی: ۵۷
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۲
ناستاس از هر راهی که ممکن بود موفق به کسب عنوان قهرمانی گرند اسلم شد. او ۲ بار قهرمان مسابقات انفرادی، ۳ بار قهرمان رقابت‌های دو نفره و ۲ بار قهرمان میکس دبل این مسابقات شده است. وی در همه نوع زمینی قهرمانی این مسابقات را تجربه کرده است.
۱۷- جیم کوریر (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۸۸ – ۲۰۰۰
تعداد قهرمانی: ۲۳
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۴
کوریر دوران حرفه‌ای خود را با شکست آندره آغاسی در مسابقات تنیس اوپن فرانسه آغاز کرد. وی ۴ عنوان قهرمانی گرنداسلم را در کارنامه دارد؛ ۲ قهرمانی رولند گاروس و ۲ قهرمانی در ملبورن. وی ۵۸ هفته تنیسور شماره ۱ جهان بود.
۱۶- جان نیوکامب (اتریش)
دوران حضور: ۱۹۶۸ – ۱۹۸۱
تعداد قهرمانی: ۳۲ (در مجموع ۶۸)
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۵
نیوکامب در رده انفرادی تنیسور بسیار موفی بود و توانست عناوین قهرمانی متعددی را در مسابقات تنیس اوپن آمریکا و تنیس اوپن استرالیا و ویمبلدون بدست بیاورد. اما این تنیسور را بیشتر برای ۱۲ قهرمانی‌اش در تنیس دو نفره گرنداسلم می‌شناسند.
۱۵- آرتور اش (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۶۶ – ۱۹۸۰
تعداد قهرمانی: ۳۳
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۳
اش تنها یک طلایه‌دار برای آمریکایی‌ها در ورزش تنیس نبود بلکه در زمینه‌های اجتماعی نیز بسیار فعال بود. وی بجز مسابقات تنیس اوپن فرانسه توانست در تمامی گرند اسلم‌ها قهرمان شود. او اولین آفریقایی-آمریکایی است که موفق به کسب قهرمانی در یک گرند اسلم شد.
۱۴- گیلرمو ویلاس (آرژانتین)
دوران حضور: ۱۹۶۹ – ۱۹۹۲
تعداد قهرمانی: ۶۲
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۴
ویلاس اولین مرد از آمریکای جنوبی است که تا به حال توانسته در رویداد گرند اسلم قهرمان باشد و این قهرمانی در رولند گاروس بدست آمد. او در مجموع ۴ قهرمانی گرند اسلم را در کارنامه دارد. ویلاس ۲ رکورد فوق‌العاده ATP را در اختیار دارد. اولین رکورد او ۴۶ پیروزی متوالی در تمامی زمین‌ها در سال ۱۹۷۷ است که هنوز کسی حتی نتوانسته نزدیک به این رکورد شود. دومین رکورد او ۱۶ قهرمانی در مسابقات ATP سال ۱۹۷۷ است که بیشترین قهرمانی در یک فصل به حساب می‌آید.
۱۳- استفان ادبرگ (سوئد)
دوران حضور: ۱۹۸۳ – ۱۹۹۶
تعداد قهرمانی: ۴۲
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۶
او یکی از معدود بازیکنانی است که در یک زمان تنیسور شماره ۱ مسابقات انفرادی و دو نفره بود. ادبرگ به جز مسابقات تنیس اوپن فرانسه موفق شد در تمامی گرنداسلم‌ها ۲ بار عنوان قهرمانی را بدست بیاورد. او ۲ عنوان قهرمانی تنیس ۲ نفره را اختیار دارد.
۱۲- بوریس بکر (آلمان)
دوران حضور: ۱۹۸۴ – ۱۹۹۹
تعداد قهرمانی: ۴۹
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۶
هر موفقیتی که یک بازیکن می‌تواند تصور کند بوریس بکر بدست آورده است. او ۶ عنوان قهرمانی گرنداسلم را در کارنامه دارد (۳ قهرمانی در ویمبلدون)، در بارسلونا مدال طلای المپیک را بدست آورد و موجب شد آلمان غربی در دیویس کاپ سال ۱۹۸۹ پیروزی دراماتیکی را بدست آورد. بکر ۲۶ عنوان قهرمانی زمین‌های سرپوشیده را در اختیار دارد که هنوز هم یک رکورد محسوب می‌شود.
۱۱- متس ویلاندر (سوئد)
دوران حضور: ۱۹۸۱ – ۱۹۹۶
تعداد قهرمانی: ۳۳
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۷
متس ویلاندر در هر سه نوع زمین تنیس قهرمان مسابقات گرنداسلم شده است (فقط رافائل نادال و جیمی کونور به این موفقیت دست یافتند). اگرچه او هیچ‌گاه عنوان قهرمانی ویمبلدون را بدست نیاورد و عنوان قهرمانی او در زمین چمن در تنیس اوپن استرالیا بدست آورد. او یک قهرمانی تنیس دو نفره گرند اسلم را نیز در اختیار دارد.
۱۰- رافائل نادال (اسپانیا)
دوران حضور: ۲۰۰۴ تاکنون
تعداد قهرمانی: ۳۲
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۶
او در هر نوع زمینی موفق به کسب قهرمانی در گرنداسلم شده و تنها مرد در تاریخ تنیس است که ۴ قهرمانی گرنداسلم در یک سال کسب کرده است.
۹- کن رزول (اتریش)
دوران حضور: ۱۹۵۰ – ۱۹۸۰
تعداد قهرمانی: ۲۵ (در مجموع ۱۳۲ قهرمانی)
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۶ (در مجموع ۱۲)
او جزو ۲۰ بازیکن برتری است که ۲۵ سال متوالی در ورزش تنیس دوام آورد و حتی در سن ۳۸ سالگی موفق شد در مسابقات تنیس اوپن استرالیا عنوان قهرمانی را بدست آورد. او ۳ عنوان قهرمانی گرنداسلم را بعد از تولد ۳۵ سالگی‌اش بدست آورد.
۸- ایوان لندل (جمهوری چک)
دوران حضور: ۱۹۷۸ – ۱۹۹۴
تعداد قهرمانی: ۹۴
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۸
علیرغم این‌که لندل ۸ عنوان قهرمانی گرنداسلم را در کارنامه دارد او را بیشتر به خاطر آمارش می‌شناسند. او در ۱۹ فینال گرنداسلم حاضر بود و در ۱۱ سال متوالی حداقل یک بار حضور در این فینال را تجربه کرده است. او غیر از ویمبلدون در دیگر گرنداسلم‌ها پیروز بوده است.
۷- جیمی کونور (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۷۲ – ۱۹۹۶
تعداد قهرمانی: ۱۰۹
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۸
جیمی کونور یکی از بهترین تنیسورهای تاریخ است و هنوز کسی نتوانسته عنوان بهترین تنیسور آمریکایی در دوره اوپن را از او پس بگیرد. وی ۱۰۹ عنوان قهرمانی ATP را در کارنامه دارد و ۸ قهرمانی گرنداسلم نیز در این میان دیده می‌شود. کونور ۲۶۸ هفته تنیسور شماره ۱ جهان بود. وی ۲ عنوان قهرمانی مسابقات دو نفره گرنداسلم را در اختیار دارد. او یک رکورد عجییب و غریب را با قهرمانی در هر سه نوع زمین تنیس اوپن آمریکا رقم زده است.
۶- جان مک انروئه (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۷۸ – ۲۰۰۶
تعداد قهرمانی: ۷۷
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۷
مک انروئه جزو ۶ تنیسور برتر دوران اوپن است. علیرغم این‌که وی هیچ‌گاه نتوانست قهرمانی مسابقات اوپن فرانسه و استرالیا را بدست آورد اما در ویمبلدون و تنیس اوپن آمریکا این کمبود را جبران کرد.
۵- آندره آغاسی (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۸۶ – ۲۰۰۶
تعداد قهرمانی: ۶۰
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۸
هیچ‌وقت دوران بدی از آندره آغاسی به یاد نداریم. او تنها بازیکن مرد است که هر ۴ گرنداسلم را با قهرمانی پشت سرگذاشت و مدال طلای المپیک را نیز بدست آورد.
۴- پته سامپراس (ایالات متحده آمریکا)
دوران حضور: ۱۹۸۸ – ۲۰۰۲
تعداد قهرمانی: ۶۴
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱۴
همیشه او را با ۷ قهرمانی‌اش در ویمبلدون به یاد می‌آورند. سروهای او پیروزمندانه بودند و فورهند او کشنده بود. ۱۴ قهرمانی او در گرنداسلم هنوز هم یک رکورد در دوران اوپن محسوب می‌شود. وی مفتخر است که ۸۴ درصد قهرمانی‌های گرنداسلم دوران خود را بدست آورده است.
۳- راجر فدرر (سوئیس)
دوران حضور: ۱۹۹۸ تاکنون
تعداد قهرمانی: ۵۷
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱۳
زبان از وصف بزرگی راجر فدرر عاجز است. ستاره فوق تکنیکی سوئیسی تقریباً به رکورد ۱۴ قهرمانی سامپراس در گرنداسلم نزدیک شده است. اگر فدرر تا پایان دوران حرفه‌ای‌اش سالم بماند احتمالاً به رکورد کونور خواهد رسید.
۲- جورن بورگ (سوئد)
دوران حضور: ۱۹۷۳ – ۱۹۹۳
تعداد قهرمانی: ۶۳
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۱۱
بورگ یک ماشین چندکاره بود که در هر نوع زمینی استراتژی خاصی را دنبال می‌کرد. او ۲ سال متوالی در تنیس اوپن فرانسه قهرمان شد و ۳ بار متوالی در مسابقات ویمبلدون قهرمان شد. او رکورد بیشترین قهرمانی در مسابقات تنیس اوپن فرانسه را با ۶ عنوان قهرمانی داراست اما این رکورد شاید در آینده‌ای نزدیک شکسته شود.
۱- رود لاور (استرالیا)
دوران حضور: ۱۹۶۲ – ۱۹۷۹
تعداد قهرمانی: ۴۰ (۱۹۸ در مجموع)
گرند اسلم‌های دوران حرفه‌ای: ۵ (۱۱ در مجموع)
بالاخره می‌خواهیم بهترین تنیسور دوران اوپن را معرفی کنیم. وی در سال ۱۹۶۹ موفق شد ۴ عنوان قهرمانی گرنداسلم را بدست آورد و در دوران اوپن تنها تنیسوری است که یک سال تقویمی گرنداسلم را با موفقیت پشت سرگذاشته است. این تنیسور چپ دست با راکت خود کاری کرد که تا به حال از هیچ تنیسوری دیده نشده است و انقلابی در شیوه بازی تنیس ایجاد کرد. او ۱۹۸ عنوان قهرمانی انفرادی را بدست آورد که بیشترش قبل از دوران اوپن به دست آمد. یک ورزشگاه نیز به نام او ساخته شده است.
