چهار تن از برترین بازیکنان تنیس در زمین های مختلف تنیس

در قرن 21 میلادی، مسابقات تکنفره تحت سلطه چهارتن از برترین بازیکنان تنیس یعنی راجر فدرر، رافائل نادال، نواک دکوویچ و اندی مورای درآمد. با اینکه این مسئاله از دیدگاه بسیاری مستند و واضح بود اما هرکدام از این بازیکنان چالش های بسیاری را پشت سر گذاشتند.

بیایید با هم نگاهی به اتفاقات تاریخی این چهار تن، فراز و نشیب های آنها و حضورشان در ورطه تنیس بیاندازیم.

سال 2004 تا 2007 – راجر فدرر

در سال 2004 فدرر برای اولین بار توانست به یکی از قله های گرند اسلم (مسابقات ویمبلدون 2003) دست پیدا کند و بلافاصله با عنوان اینکه با پیروزی در مسابقات استرالیا فصلی جدید از گرند اسلم را رقم خواهد زد، نام خود را بر سر زبان ها انداخت. در طول بازی های آن سال، نه تنها از عنوان ویمبلدون خود محافظت کرد، بلکه با پیروزی در مسابقات آزاد امریکا به مرد شماره اول تنیس در مسابقات تکنفره تبدیل شد.

این موضوع مقدمه ای بود بر پیروزی های بعدی او، فدرر به غیر از مسابقات آزاد استرالیا سال 2005، سه مسابقه دیگر گرند اسلم را نیز با پیروزی به پایان رساند و از پیروزی خود در سال های 2006 و 2007 به خوبی دفاع کرد. او همچنین توانست در مسابقات اِی تی پی (ATP) به بیش از 13 عنوان و فینال مسابقات تور جهانی اِی تی پی دست یابد.

سال 2006 را در زندگی حرفه ای فدرر، با کسب 12 عنوان تکنفره، می توان به عنوان بهترین فصل قلمداد کرد او به 16 فینال ازمیان 17 مسابقه ای که در آنها شرکت کرده بود رسید. قابل درک است که فدرر با پیروزی های خود در این سال جایگاه خود را برای تبدیل شدن به بهترین بازیکن تنیس محکم نمود. به عقیده بسیاری موفقیتی که فدرر توانسته بود در سال 2006 کسب کند برای هیچکدام از بازیکنان تنیس رقم نخورد.

در همین مدت، مسابقات آزاد فرانسه از تحت سلطه درآمدن فدرر سر باز می زد. بخش عظیمی از این شورش به دلیل حضور رافائل نادال، یکی دیگر از بازیکنان برتر تنیس بود که قصد داشت برتری خود را در زمین های خاکی با پیروزی در سالهای 2005، 2006 و 2007 مسابقات آزاد فرانسه به رخ بکشد تمام اینها جدای از کسب مقام دوم جدول در سالهای مذکور توسط نادال می باشد. با اینکه نادال تازه در سال 2008 کاملاً وارد این عرصه شد اما این مدت عموماً تحت عنوان دوره تسلط دو بازیکن برتر تنیس به شمار می آمد.

سال 2008 تا 2010- سلطان زمین خاکی تنیس

همانطور که اشاره شد، همزمان با فرمانروایی راجر فدرر بر دنیای تنیس، رافائل نادال پر قدرت جبهه تنیس زمین خاکی را حفظ کرده و با پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه از سال 2005 تا 2008 آن را به قلمروی بی قید و شرط خود تبدیل کرده بود.

سال 2008 برای نادال همان نقشی را که سال 2006 برای فدرر داشت، بازی کرد. سالی مملو از پیروزی و قهرمانی های پی در پی. مسلماً ادعای نادال بر روی مسابقات آزاد فرانسه بود اما با ربودن پیروزی در مسابقات ویمبلدون به اولین عنوان گرند اسلم خود دست پیداکرد و به مدت 5 سال فدرر را از سلطنت در ورزشگاه آل انگلند (All England Club) برکنار نمود. طولانی ترین مسابقه تکنفره آقایان در تاریخ تنیس، در سال 2008 میان دو پیشروی زمین های تنیس رافائل نادال و راجر فدرر و بر روی زمین چمن (مسابقات ویمبلدون) برگزار شد. این مسابقه که میان دو تن از برترین بازیکنان تنیس در گرفته بود، به عنوان بهترین مسابقه تاریخ تنیس انتخاب شد.

رافائل نادال نه تنها در سال 2008 به تصاحب مدال طلای المپیک تنیس مفتخر شد، بلکه در صدر جدول جهانی تنیس نیز قرار گرفت. بعد از آن در اولین مسابقه یعنی مسابقات آزاد استرالیا پیروز گردید اما به دلیل آسیبی غیر منتظره در راند چهارم مسابقات آزاد فرانسه در برابر بازیکنی بی نظیر به نام رابین سودرلینگ (Robin Soderling)، به اجبار از دور مسابقات کناره گیری کرد. فرصتی که به فدرر امکان پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه و تکمیل کلکسیون پیروزی های خود در مسابقات گرند اسلم را هدیه کرد.

بعد از موفقیت های سال 2008 در سال 2009 نادال اندکی از اوج فاصله گرفت اما سال 2010 تجدید حیاتی برای او به شمار می رود. او مجدداً به مسیر پیروزی بازگشت و پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه، چوب خط عناوین گرند اسلم او را به هفت رساند، سپس به دومین پیروزی خود از مسابقات ویمبلدون نائل گشت اما چیزی که نادال میراث خود را بر آن بنا کرد، مسابقات آزاد امریکا بود و نه چیزی دیگر. پیروزی او در اولین عنوان آزاد امریکا که برابر با نهمین عنوان گرند اسلم او می شد، باعث شد تا عنوان گرند اسلم طلایی را از آن خود کند. عنوانی که تا آن زمان تنها آندره آغاسی در میان مردان تنیس به آن دست یافته بود. او همچنین مجدداً رتبه اول رنکینگ تنیس را از آن خود نمود و این کار، او را در زمره شمار اندک بازیکنانی قرار داد که پس از برکناری از رتبه اول جهانی موفق به پس گرفتن آن شده اند.

سال 2011 – ظهور جوکوویچ

نواک جوکوویچ یکی دیگر از بهترین بازیکنان تنیس می باشد. صرف نظر از کسب یک عنوان از مسابقات گرند اسلم در پوشش مسابقات آزاد استرالیا در سال 2008، او حقیقتاً در سال 2011 به جایگاه برترین بازیکنان مرد تنیس پیوست.

جوکوویچ با پیروزی در مسابقات آزاد استرالیا، آزاد امریکا، ویمبلدون و 5 عنوان از مسابقات برتر ATF رکوردی شگفت انگیز از خود به جا گذاشت. او همچنین رکورد دیگری در مبلغ جایزه برده شده در فصل مسابقات تکنفره در این سال از خود به جا گذاشت و برای کسب برترین امتیاز (برد 13 ست با امتیاز 6 بر 0) جایزه گلدن بگل (Golden Bagel Award) نیز به او اهدا شد.

همچنین این اولین باری بود که جوکوویچ به مرد شماره یک جهان تنیس تبدیل شد. بسیاری این فصل را با در نظر گرفتن حضور بازیکنان خوبی مانند پت سمپراس (Pete Sampras) و بوریس بکر (Boris Becker) از نظر میزان موفقیت با فصل پیروزی راجر فدرر در سال 2006 برابر می دانند.

سال 2012 – فراز و نشیب های مشترک

شاید فراز و نشیب های مسابقات چهارگانه برای برترین بازیکنان تنیس به یک صورت پیش نرفته باشد، اما سال 2012 برای همگی مشابه تمام شد. در این سال شاهد حضور اندی مورای بازیکن بی نظیر تنیس در عرصه حرفه ای ای بودیم. مورای در همان وحله اول یک قدم از سایر بازیکنان جلوتر بود اما با این حال از سه بازیکن برتر دیگری که در اینجا به آنها اشاره کردیم عقب بود. حقیقتی که باعث شد بسیاری لقب «سه بازیکن برتر به علاوه یک» را به آنها بدهند.

با دستیابی مورای به اولین عنوان گرند اسلم خود تصورات همگان از هم گسیخت. به عنوان اولین (و تا به امروز تنها) بار، عناوین گرند اسلم بین گروه چهار نفره بازیکنان برتر تنیس تقسیم شد. جوکوویچ با تصاحب سومین عنوان خود در مسابقات آزاد استرالیا و با غلبه بر نادال در فینال مسابقات، سال را به پایان برد. اما خیلی سریع اوضاع برعکس شد و نادال با غلبه بر جوکوویچ به هفتمین عنوان مسابقات آزاد فرانسه دست پیدا کرد. دو بازیکن دیگر در ویمبلدون از سایه ها خارج شدند. با پیروزی فدرر مقابل اندی مورای در راند چهارم، راجر فدرر برای هفتمین بار پیروز میادین ورزشگاه آل انگلد شد و در آخر مورای توانست در پنجمین ست مسابقات آزاد امریکا جوکوویچ را شکست داده و خود پیروز زمین مسابقات باشد.

به علاوه تصاحب تمام عناوین گرند اسلم آن سال، چهار بازیکن برتر ما توانستند در 8 مسابقه از 9 مسابقه اِی تی پی 1000 (ATP 1000) پیروز شوند. اندی مورای با غلبه بر فدرر در فینال مسابقات تکنفره المپیک آقایان انتقام شکست خود را در مسابقات ویمبلدون را گرفت و باعث شد تا مدال طلا و نقره المپیک تنیس نیز از آن این گروه چهار نفره شود.

همچنین این چهار نفر صاحب چهار عنوان برتر جدول رنکینگ جهانی شدند. از آنجایی که در چهار سال گذشته نیز اتفاقی مشابه رخ داده و این چهار تن از صدر نشینان رنکینگ جهانی تنیس بودند چندان دور از انتظار به شمار نمی رفت. اما گویا سال 2012 آخرین سالی بود که این افتخار ممکن شد.

سال 2013 تا 2014 – کم رنگ شدن برترین بازیکنان تنیس

سال 2013 با تصاحب تمامی عناوین گرند اسلم، تمامی عناوین مسابقات مستر 1000 و فینال تور جهانی، سالی فراتر از انتظار همگان بود.

جوکوویچ عناوین مسابقات آزاد استرالیای خود را به 4 رساند در حالیکه نادال با پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه، عناوین گرند اسلم خود را به 13 عنوان افزایش داد. اندی مورای، در همین حین، گنجینه عناوین گرند اسلم خود را به پیروزی در مسابقات ویمبلدون مزین نمود و به عنوان اولین بریتانیایی که از سال 1930 به بعد در مسابقات ورزشگاه آل انگلند به پیروزی رسیده، شناخته شد.

اولین نشانه های احتمال افول این چهار بازیکن افسانه ای در راجر فدرر سالخورده ظهور پیدا کرد. با وجود توانمندی های بسیار، فدرر، کهنسال ترین عضو این تیم بود و گویا برای اولین بار در عمر حرفه ای او آسیب های بسیاری در حال ضربه زدن به او بودند. با وجود اینکه سه نفر دیگر پیرو پیروزی های سال 1012 در سال 2013 نیز عناوینی را از آن خود کردند، فدرر تنها عضو این گروه افسانه ای بود که نتوانست پیروز هیچ کدام از میادین گرند اسلم شود و برای اولین بار بعد از 5 سال متوالی تکیه زدن بر جایگاه اول رنکینگ جهانی تنیس، با افولی غیر منتظره در جایگاه ششم جدول نام خود را ثبت نمود.

در این حین اندی مورای با اینکه در مرحله یک چهارم نیمه نهایی مسابقات آزاد امریکا از دور مسابقات حذف شد اما عنوان ویمبلدون خود را تکرار کرد و فصل حضور در مسابقات را به دلیل لزوم جراحی کمر برای خود کوتاه نمود. او برای مسابقات سال 2014 دوباره به میدان بازگشت اما تقریباً تمام سال را صرفاً برای بازگشت به مسیر پیروزی پیشین خود گذراند و برای اولین بار در 6 سال گذشته فصل مسابقات را با تصاحب رده چهارم جدول رنکینگ جهانی به پایان رساند.

در کنار درگیری های اندی مورای، سال 2014 شاهد مسائلی شگرف نیز بود و بازیکنی که جزو این تیم افسانه ای نبود، برنده مسابقات گرند اسلم گردید. از سال 2005 تا سال 2014 عنوان مسابقات آزاد استرالیا نصیب کسی غیر از این چهار نفر نشده بود و با اینحال استان وارینکا (Stan Wawrinka) با پیروزی بر نادال جام پیروزی مسابقات آزاد استرالیا را از او ربود و فینال مسابقات آزاد امریکا نیز بدون حضور هیچکدام از چهار بازیکن برتر تنیس برگذار شد. باقی عناوین گرند اسلم توسط نادال (مسابقات آزاد فرانسه) و جوکوویچ (ویمبلدون) مصادره شد.

در سال 2014 علی رقم حضور فدرر، سازگاری جدیدی در این گروه به وجود آمد و هرکدام از این سه نفر یکی از جایگاه های اول تا چهارم جدول را از آن خود نمودند با این تفاوت که مورای در انتهای این لیست قرار گرفت. با اینکه همچنان هفت عنوان از نه عنوان مسابقات مسترز و عنوان فینال تور جهانی از آن آنها بود اما بسیاری تصور می کردند که احتمالاً ستاره بخت پیروزی های شگفت آور گروه چهار نفره بازیکنان برتر تنیس رو به خاموشی است.

سال 2015- بخش دوم پیروزی های جوکوویچ

با وجود افول  فدرر، بازگشت آهسته مورای پس از جراحی به مسیر اصلی خود و رنج نادال از جراحات متفاوت، سال 2015 سال نواک بود. برای دومین بار در عمر حرفه ای خود، تمام عناوین گرند اسلم را تصاحب کرد مگر عنوان مسابقات آزاد فرانسه که توسط اعوجوبه گرند اسلم استان ورینکا از دستان او ربوده شد. او همچنین 6 عنوان از 9 عنوان مسابقات مسترز و فینال تور جهانی را برای چهارمین بار متوالی از آن خود نمود.

فدرر علی رقم پیروزی در مسابقات گرند اسلم تونست عنوان سوم جدول را از آن خود کند. در حالی که مورای با تکانی به خود توانست هر دوعنوان مسابقات مسترز را از آن خود کند و در جایگاه دوم رنکینگ جهانی بایستد. بسیاری بر این باورند که فصل مسابقات 2015 برای جوکوویچ هماورد فصل مسابقات او در سال 2011 بوده است.

سال 2016 – صعود مورای

در سال 2016 مورای در فینال مسابقات آزاد استرالیا و آزاد فرانسه حضور یافت اما هر دو بار در رقابت با جوکوویچ شکست را تجربه کرد. با پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه عنوان گرند اسلم را از آن خود کرد و توقع دیگران را برای پیروزی های آتی برانگیخت. هرچند که این مسئاله، موضوع اصلی این سال نبود.

جوکوویچ در تمام مدت از آغاز، تا شکست در مسابقات آزاد فرانسه و یکسری شکست های غیرمنتظره شاهد تقلای مورای تا رسیدن به پیروزی در نیمه دوم سال بود. مورای رفته رفته بر قدرت خود افزود تا از اولین فینال مسابقات آزاد فرانسه به فینال مسابقات ویمبلدون و بر سرگذاشتن تاج پیروزی این مسابقات برای دومین بار رسید.

همچنین مواری برای دومین بار برنده مدال طلای مسابقات المپیک تکنفره آقایان و اولین بازیکن تنیسی بود که توانسته به این افتخار دست یابد، شد و با برنده شدن در فینال مسابقات تور جهانی تنیس این فصل را به پایان رساند و مقام اول رنکینگ جهانی را از جوکوویچ ربود. این جا به جایی کاملاً محسوس بود، چرا که پس از مسابقات آزاد فرانسه جوکوویچ تقریباً 8000 امتیاز از مورای پیشی داشت. با وجود اختلافی که این دو بازیکن میان یکدیگر ایجاد کردند، هنوز هم در تصاحب دو عنوان از مسابقات مسترز با هم مشترک بودند.

در همین بین درگیری های رافائل نادال ادامه داشت. اما علی رقم این موضوع توانست در یکی از مسابقات مسترز به پیروزی برسد و مدعی مدال طلای مسابقات دونفره آقایان المپیک ریو باشد، هرچند شدت جراحات او باعث شد تا برای دومین سال متوالی در لیست چهار نفر اول جهان قرار نگیرد.

او جبهه خود را پس از سال 2015 در سال 2016 دوباره به دست آورد و ثبات او باعث شد تا به بدون بردن هیچ یک از عناوین مسابقه به عنوان یکی از بازیکنان برتر تنیس در رنکینگ جهانی قرار بگیرد. در مسابقات نیمه نهایی ویمبلدون، میلوس رونیک، فینالیست مسابقات ویمبلدون، او را از دور مسابقات خارج کرد و چیزی نگذشت که فدرر اعلام کرد به دلیل نیاز به جراحی برای درمان خود مجبور است پیش از موعد به فصل مسابقات خاتمه ببخشد. همین موضوع باعث شد تا در پایان فصل مسابقات به رتبه شانزدهم جدول سقوط کرد و برای اولین بار طی 8 سال گذشته تنها دو تن از برترین بازیکنان تنیس توانستند با کسب رتبه بالای چهار رنکینگ جهانی، مسابقات آن سال را به پایان برسانند.

جمع بندی

از سال 2005 تا 2016 جایگاه اول و دوم رنکینگ جهانی توسط یکی از چهار عضو گروه اشغال شده بود. در سال 2005 و 2006 این بازیکنان فدرر و نادال بودند و هنوز جوکوویچ و مورای نتوانسته بودند به 10 نفر برتر رنکینگ نیز برسند. این حقیقت در سالهای اخیر معکوس شده است به گونه ای که جوکوویچ و مورای جزء برترین رنکینگ بوده و نادال و فدرر حتی در میان 10 بازیکن اول تنیس نیز قرار ندارند درست است که سن فدرر از بقیه بیشتر است و میتوان این افول را به همین موضوع نسبت داد اما سه بازیکن دگر تقریباً هم سن هستند با این تفاوت که نادال زودتر از سایرین به اوج رسید و همین موضوع دلیلی است بر جراحاتی که او را در ادامه مسیر کندتر از بقیه میکند.

بسیاری بر این باورند که نبودن بقیه اعضای این گروه چهار نفره سهم بزرگی در پیروزی های مورای داشته است با اینحال نمیتوان پیشرفت شخصی او را در تنیس نادیده گرفت و میتوان به این موضوع اشاره کرد که هر کدام از این بازیکنان برتر تنیس زمانی بر قله پیروزی های خود قرار داشته اند.

این موضوع تصوری نا امید کننده برای طرفداران تنیس به حساب می آید. با نگاهی بر ویمبلدون 2008 می توان به راحتی فهمید که فدرر از نادال برتری داشت اما آیا او با خوش گذرانی از سال 2006 به چنین جایگاهی رسید؟ آیا اندی مورای که در سال 2016 جوکوویچ را در مسابقات فینال تور جهانی با پیروزی در ست های پیاپی شکست داد، نسبت به خودش در مسابقات آزاد استرالیا که چهار ست پیاپی شکست خورده بود پیشرفت کرده است؟

نهایتاً این سؤال ها را نمی توان به قطعیت پاسخ گفت، اما از یک موضوع مطمئن هستیم و آن اینکه چهار بازیکن برتر تنیس با یکدیگر تقریباً به مدت یک دهه بر ورطه تنیس حکمرانی کرده اند و این داستان همچنان ادامه دارد…

حقایق جالب

• رکورد فدرر در پیروزی های مسابقات تنیس تکنفره آقایان در گرند اسلم، تا به اکنون شکسته نشده است. او با تصاحب 20 عنوان گرند اسلم از رکورد دار قبلی، پت سمپراس، با مجموع 14 عنوان پیروزی، پیشی گرفت.
• فدرر تنها بازیکن میان گروه چهار نفره برترین های تنیس است که در ضربات بک هند از یک دست خود استفاده می کند، شیوه ای که در میان پیشروان تنیس قدیمی به حساب می آید.
• نادال به تسلط در بازی های زمین خاکی معروف است و کسب 9 عنوان از مسابقات آزاد فرانسه گواهی بر همین امر می باشد. اما گذشته از پیروزی های او در این عنوان پنج پیروزی دیگر او باعث شده تا با کسب 13 عنوان پیروز در مسابقات گرند اسلم او را در میان 30 بازیکن برتر رتبه دار گرند اسلم ببینیم.
• نادال تنها بازیکن چپ دست این گروه چهار نفره است. او به راحتی میتواند از هر دو دست خود استفاده کند و تصمیم بازی با دست چپ را به این دلیل گرفت که تصور می کرد این تصمیم احتمال غلبه او بر بازیکنان راست دست را افزایش خواهد داد.
• به علاوه موفقیت های چشمگیرش در مسابقات تکنفره، جوکوویچ وسیله ای شد تا صربستان اولین جام قهرمانی تنیس را در مسابقات بین المملی دیویس (Davis Cup) در سال 2010 به غنیمت ببرد.
• جوکوویچ در سالهای 2010 تا 2013 نه تنها یکی از اعضای تیم برترین بازیکنان تنیس به شمار می رفت که در گرند اسلم برنده عنوانی شده بود، بلکه بهترین دونده در زمین تنیس نیز به حساب می آمد. گذشته از این آنها هر چهار جایگاه مسابقات نیمه نهایی گرند اسلم را در هر چهار فصل از آن خود کرده بودند.
• تمامی اعضای این گروه با خلوصی کمیاب حضور یکدیگر را در مسابقات نیمه نهایی گرند اسلم ستایش می کردند کاری که در تاریخ تنیس تنها از سه بازیکن به نام های رود لِیوِر (Rod Laver)، تونی روچ (Tony Roche) و ایوان لِندل (Ivan Lendl) دیده شده بود.
• مسابقات نهایی آزاد امریکا در سال 2013 اولین مسابقه درمیان 38 مسابقه پیشین بود که هیچ کدام از این چهار بازیکن در آن حضور نداشتند. مسابقه فینال این دوره بین مارین سیلیک (Marin Cilic) و کی نیشیکوری (Kei Nishikori) برگزار شد و سیلیک برنده آن دوره از مسابقات گردید.
• اندی مورای به طرز عجیبی 5 بار به مسابقات فینال آزاد استرالیا رسید اما در هیچکدام برنده این دسته از مسابقات نشد.
• علی رقم پیروزی در تنها سه عنوان گرند اسلم، مورای به فینال 11 مسابقه از مسابقات گرند اسلم دست یافته است. قبل از مسابقه فینال 2016 ویمبلدون، تمامی مسابقات فینال گرند اسلم که اندی مورای در آنها شرکت داشت در مقابل فدرر یا جوکوویچ برگزار شد.