فوجینی و شاهکار مونته کارلو چه بود

مسابقه ای آسان و هدفمند- فراتر از حد انتظار- حقایق آشکار میشود

نگاهی به شاهکار مونته کارلو

به نظر میرسید زمانیکه فابیو فوجینی (Fabio Fognini) در روز یکشنبه به فینال شاهکار مونته کارلو رسید تمامی مراحل سخت مسابقه را از قبل پشت سر گذاشته بود.

این تنیسور 31 ساله که تا سال 2006، 80 مسابقه مستر 1000 را بدون حتی حضور در فینال آن پشت سر گذاشته بود، با تعویض نتایج از شکست قریب الوقوع در برابر آندری رابلو (Andrey Rublev) به پیروزی هفته را آغاز نمود. او در رقابت با الکساندر زور (Alexander Zverev) موفق ظاهر شد. در میانه بازی ها و در رقابت با برنا کوریک (Borna Coric) آسیب دید اما با درمان خود توانست به بازی ها ادامه دهد. در بازی های زمین سخت به رتبه رافائل نادال بسیار نزدیک شد. اما این افتخارات برای تنیسور 31 ساله ما کافی نبود. دوسان لاجوویک (Dusan Lajovic) با رتبه 48 جدول نمیتوانست دیگر جلوی او را برای پیروزی بگیرد.

اما در این مسابقات هنوز هم چالش هایی برای او وجود داشت. با اینکه این چالش ها در برابر آنچه در رقابت با نادال تجربه کرده بود مسائل مهمی به شمار نمیرفت، اما به هر حال چالش هایی بود که باید از آنها سربلند بیرون می آمد. با پشت سر گذاشتن تمام این موانع و نشان دادن توانایی های خود به جهانیان اگر این بار نیز برنده نمیشد میتوانستیم بگوییم که او استعداد بینظیری در ساختن دردسر بر سر راه برد خود دارد. به هر حال تنها چیزی که از او انتظار میرفت پیروزی بود. البته نباید از سختی های مسابقه فینال چشم پوشی کرد، همانطور که فوجینی نیز بعداً گفت: “مسابقه فینال همیشه سختی های خاص خودش را دارد.”

حالا بعد از پشت سر گذاشتن تمام این رویارویی ها، او چیزی برای از دست داشتن داشت بنا به همین دلایل فوجینی نسبت به آنچه در برابر نادال بود اکنون و در رویارویی با لاجوویک قابل پیش بینی مینمود. به جای اینکه به محض در دست داشتن موقعیت لازم ضربه نهایی را بزند، از نو شروع کرد و با وقت کشی توپ را در زمین به گردش درآورد حتی نزدیک بود در ست دوم به زانوی خود آسیب بزند. لاجوویک صاحب یکی از بهترین ضربات بک هند است و میتواند از هر دوسوی زمین ضربه ای موفق داشته باشد. به همین دلیل استراتژی ساده ای جلوی پای فوجینی بود که معقول می نمود: از آنجایی که لاجوویک نیز با مربی فوجینی، جوزه پرلاس (José Perlas) کار کرده است احتمالاً برای سبکی که او در مقابل نادال بازی کرد قبلاً آمادگی پیدا کرده بود.

فوجینی: “میدانستم که قرار است این دویدن های زیاد و طولانی اوضاع سختی را بوجود بیاورد.”

با وجود تمام اینها واقعاً دلیلی برای شکست او وجود نداشت و در نهایت پیروز شد. این رقابت برای رقیب او به شدت سخت شده بود. فوجینی در آن واحد فاصله را تخمین میزد، تاکتیک ها را کنترل میکرد، احساسات را از زیر نظر میگزراند و تنها در زمانی که باید ضربه نهایی را بزند این کار را نکرد.

هنگام سرویس اولین ست فوجینی از حرکت هوشمندانه ای استفاده کرد او با استفاده از ضربه بک هند و جلو گذاشتن پای اشتباهی به جلو توپ را به سمتی که لاجکویک انتظار نداشت هدایت کرد. در ست دوم گیم را از دست داد اما نا امید نشد این اتفاق حتی ذره ای تاثیر منفی در او نگذاشت. در عوض شروع به سرو زدن و دویدن در زمین کرد توپ را در تمام زمین به گردش درآورد هرچند گیم بعدی را نیز از دست داد، و نتیجه از 6-3 به 4-6 رسید اما او همچنان برنده میدان بود و بزرگترین عنوان را در رزومه ورزشی و حرفه ای خود جای داد.

در پاسخ به سوال دیگران که این پیروزی برای او چه احساسی در بر داشت، گفت: “بیانش واقعاً سخت است. پیروزی فوق العاده ای بود.” در واقع به تنها چیزی که میتوانست فکر کند این بود که چند روزی را استراحت کند.

جشن او تمام شد و به زمین بازی برگشت اما این بار چه انتظاری از او میرفت؟ آیا اثری از گذشته در او دیده میشد؟ آیا پس از این، همه چیز باید به صورت قهرمانانه ای خاتمه می یافت؟ نمیتوان مطمئن بود. چیزی، جایی در او تمام شده بود و فابیو برمیگشت.

با توجه به نتیجه گذشته انتظار بیشتری از ایتالیایی ها در مسابقات میرفت. دو سال پیش کوین اندرسون 31 ساله، به اولین فینال خود در مسابقات آزاد امریکا دست یافت و این نتیجه را در فینال مسابقات ویمبلدون حفظ کرد. بهار گذشته جان ایسنر 32 ساله اولین برد خود را در مسابقات مستر میامی ثبت کرد. چند ماه بعد در مسابقات نیمه اول اسلم و همچنین در مسابقات ویمبلدون پیروز شد. زمان برگزاری مسابقات مورد علاقه فوجینی (مسابقه بر روی زمین خاکی) نزدیک و بهترین زمان برای حضور او فرا رسیده بود.

نگاهی به شاهکار مونته کارلو کافی بود تا هواداران بازی روی زمین خاکی همگی برای او آرزوی موفقیت بکنند. همانند نیک قرژیوس (Nick Kyrgios) به اندازه شهرتش در خوش برخوردی، در استعدادش نیز شهرت پیدا کرد و بازهم مانند او گاهی بسیار زیبا اجازه میداد تا استعدادش رشته کلام را به دست بگیرد.

در روز یکشنبه اتفاق خاصی رخ داد. لاجوویک ضربه فورهند فوق العاده ای زد و با سرعت آن را در خط پایانی به زمین نشاند مانند تیری بود که او را به پیروزی می رساند اما معلوم نشد فوجینی از کجا خود را به توپ رساند و با یک حرکت تو را از زمین بلند کرد و آن را به سمت خط آغازین پرتاب نمود. این بار نوبت فوجینی بو که با ضربه بک هند خود تماشاچیان را به وجد بیاورد. با چرخشی ساده و زمانبندی دقیق سرعتی معادل 20 متر بر ثانیه به سرعت بک هند معمولی خود افزود و توپ را مانند گلوله ای که لاجوویک هیچ شانسی برای گرفتنش نداشت در زمین حریف فرو نشاند.

مسابقه ای آسان و هدفمند- فراتر از حد انتظار- و حقیقتی که آشکار شد …