اسطوره سوئیسی دنیای تنیس، سریع ترین برد خود در ویمبلدون را در روز 24 ژوئن جشن گرفت.
راجر فدرر در یک بازه هفت ماهه موفق شد دو قهرمانی مهم در دنیای تنیس به دست آورد. او ابتدا ویمبلدون سال 2003 را فتح کرد و هفت ماه بعد در اوپن استرالیا در سال 2004 قهرمان شد.
در سال 2003 او مسابقات را با یک برد فوق العاده قاطع برابر الکس بوگدانوویچ شروع کرد. پیروزی در 80 دقیقه بهترین استارت ممکن برای او بود. در دور دوم هم فدرر با یک تنیسور با رنک پایین روبرو شد و قدرت خود را یک بار دیگر به رخ کشید. پیروزی خارق العاده او مقابل الخاندرو فایا، تنها 54 دقیقه زمان برد و سریع ترین پیروزی این اسطوره سوئیسی در تاریخ رقابت های ویمبلدون نام گرفت.
راجر فدرر این بازی را با نتایج 6-1، 6-2 و 6-0 به سود خود خاتمه یافت. از نتیجه پیداست که آمار بازی هم به شدت به سود فدرر بوده است. او 75 درصد سرویس از خود به جا گذاشت و در یازده گیم سرویس، تنها 12 امتیاز از دست داد. این بدترین اتفاقی بود که فایا می توانست تجربه کند؛ روزی که تمام فشار بازی در نیمه زمین او بود.
این تنیسور کلمبیایی 60 درصد امتیازات پس از سرویس های خودش را از دست داد و تقدیم حریف قدرتمندش کرد. این جدال وحشتناک، کاری کرد که الخاندرو فایا در همان دور دوم با رقابت ها خداحافظی کند.
فدرر بعد از این پیروزی تاریخی گفت: «من باید در ست اول به سختی بجنگم. اسکوربورد نتیجه یک طرفه ای را نشان می داد اما او خوب بازی کرد و مرا وادار کرد که برای رقم زدن تفاوت، ضربات فوق العاده ای بزنم. من در هر سه ست بازی شروع خوبی داشتم و بازی محکمی را در این رویارویی به نمایش گذاشتم. شاید راحت ترین برد مهم من به نظر بیاید اگر به نتیجه و زمانی که در زمین صرف کردیم نگاه کنید. من باید پیروزی را به دست می آوردم.
برای من زیباست که بشنوم مردم مرا با پیت سمپراس مقایسه می کنند اما من همچنان باید عناوین بسیاری به دست بیاورم تا حتی به او نزدیک شوم. برای چنین چیزی خیلی زود است. من در وقت های آزاد تلویزیون می بینم، اخبار را دنبال می کنم، بازی کارتی می کنم و مراقب هستم که در زمان های درست غذا بخورم.
بزرگترین حریفان من اندی رادیک، تیم هنمان و لیتون هیوییت هستند. بردن آنها سخت خواهد بود.»
