روز جمعه «کارولین شیرین» برای آخرین مرتبه از تورنمنت اوپن استرالیا حذف شد. کارولین وزنیاکی با چشمانی اشک‌بار پس از سپری کردن یک دوران حرفه‌ای درخشان با دنیای تنیس خداحافظی کرد.
خداحافظی کارولین وزنیاکی از تنیس
این تنیسور ۲۹ ساله دانمارکی در مرحله سوم اوپن استرالیا با نتیجه ۷-۵، ۳-۶، ۷-۵ برابر اونس جابر از تونس شکست خورد. این دیدار پایانی بود بر دوره‌ای که تقریبا یک دهه و نیم در WTA طول کشید و وزنیاکی طی آن به یک ستاره تبدیل شد. او پس از این بازی و زمانی که به خاطر تشویق شدید هواداران احساساتی شده بود و سعی می‌کرد اشک‌هایش را نگه دارد در مصاحبه خود درون زمین گفت:
فکر می‌کنم بسیار مناسب بود که آخرین بازی من یک دیدار سه ستی باشد و در آن به تلاش زیادی نیاز داشته باشد و این بازی با فورهند اشتباه من به پایان برسد. این ضربات چیزی بودند که من در تمام طول دوران حرفه‌ای خودم روی آن کار کرده بودم اما فکر کنم قرار بود سرنوشت همینطور باشد. دوران حرفه‌ای من فوق‌العاده بود و سفر خیلی خوبی را تجربه کردم. من بسیار خوشحالم و برای فصل بعدی زندگی‌ام آماده هستم.
وزنیاکی همانطور که از ابتدای دوران حرفه‌ای خود که در سال ۲۰۰۵ آغاز شد نشان داده است، در این دیدار نیز برای هر توپ جنگید و همه ضربات حریف را دنبال کرد و با تمام وجود جنگید تا بلکه بتواند بر جابر برتری پیدا کند. در پایان این دیدار، وزنیاکی در مرکز زمین ایستاد و یک ویدیویی صمیمی را تماشا کرد که در آن دیگر بازیکنان تور تنیس زنان مثل سرنا ویلیامز، کارولینا پلیسکووا، سیمونا هالپ و نائومی اوساکا حرف‌هایی را از صمیم قلب به وزنیاکی زدند. تمام اعضای خانواده این بازیکن برای تماشای آخرین بازی او به استادیوم آمده بودند. پدرش، پیوتر که در تمام دوران حرفه‌ای او مربی‌اش بود به زمین آمد و دخترش را با شادی به آسمان پرتاب کرد، مادرش او را در آغوش گرفت و برادرش پاتریک نیز به گریه افتاده بود. وزنیاکی یک قهرمانی گرند اسلم در کارنامه دارد که در اوپن استرالیا ۲۰۱۸ به آن دست یافت. این تنیسور همچنین ۲۹ قهرمانی دیگر در اختیار دارد و در سه مقطع متفاوت نفر اول رده‌بندی تنیس زنان لقب گرفته بود. وزنیاکی همچنین دوبار توانست یک فصل تنیس را به عنوان نفر اول تمام کند. او از تمام پتانسیل خود استفاده کرد و همه هواداران تنیس دلتنگ او شدند. سرنا ویلیامز، یکی از دوستان نزدیک وزنیاکی و یکی از چندین رقیب قدرتمند دوران بازی‌اش چند روز پیش در ستایش از این بازیکن گفته بود:
او یک میراث فوق‌العاده دارد، قهرمانی گرند اسلم، نفر اول دنیا شدن، یکی از بهترین بازیکنان حاضر در تور WTA، انجام دادن این کارها اصلا آسان نیست. او همچنین انسانی است که در بیرون از زمین نیز خیلی خوب بوده است. پس خداحافظی او یک فقدان بزرگ برای تنیس زنان خواهد بود، مخصوصا برای خود من.
در گذشته زمانی بود که اگر کارولین وزنیاکی در یک کنفرانس خبری حضور پیدا می‌کرد امکان نداشت خبرنگاران از او درباره موفقیت‌اش در گرند اسلم سوال نکنند. پیروزی او برابر سیمونا هالپ در اوپن استرالیای سال ۲۰۱۸ یکی از بهترین فینال‌های اخیر در ورزش حرفه‌ای محسوب می‌شود. اما قهرمانی گرند اسلم این بازیکن همانطور که خود وزنیاکی چند روز پیش گفته بود در واقع آخرین تزیین روی کیک محسوب می‌شد. کارولین وزنیاکی در مصاحبه با وبسایت ESPN گفته بود:
دوران حرفه‌ای من خیلی خیلی خاص بود زیرا توانستم در همان ابتدای آن به رده نخست رنکینگ تنیس زنان برسم و فکر می‌کنم که من خیلی قدردان آن بودم و این مسئله رویایی بود که به حقیقت پیوست. اما پس از آنکه دومین مرتبه به آن دست پیدا کردم؛ زمانی که در سال ۲۰۱۸ به مسابقات بازگشتم؛ چندان هم قدرش را ندانستم. آیا به نظر خودم در شرایط دیگر امکان داشت بتوانم قهرمانی‌های دیگری را هم به دست بیاورم؟ شاید بله اما در انتهای روز، اینکه برای یک مدت زمان طولانی یعنی ۷۱ هفته نفر اول رنکینگ بودم احتمالا از قهرمانی در یک تورنمنت سخت‌تر باشد. برای قهرمانی در یک رویداد شما تنها باید دو هفته خیلی خوب بازی کنید. اما اینکه ترکیبی از هردو را اجرا کنید کاری است که افراد اندکی توانسته‌اند آن را انجام بدهند پس این قطعا چیزی است که من بسیار به آن افتخار می‌کنم.
یک چیز دیگر که وزنیاکی بسیار به آن افتخار می‌کند، رویکرد او در برخورد با مسائل است. سخت بتوان دیداری را به خاطر آورد که وزنیاکی در آن با تمام وجود بازی نکرده باشد. او همیشه رو فرم بود، به سختی تلاش می‌کرد و هرگز در حالت ناآماده وارد هیچ تورنمنتی نشد. خود وزنیاکی در این رابطه گفته است:
یک مورد که خودم به آن افتخار می‌کنم این است که هرگز سست نشدم. اگر قرار بود حتی به یک تمرین ساده هم بروم با جدیت کامل سراغ آن می‌رفتم. من به سختی تلاش می‌کردم و به هر تورنمنتی که وارد می‌شدم بهترین عملکرد خود را ارائه می‌دادم و برای بردن سعی می‌کردم. من فکر می‌کنم می‌توانم به این موضوع نیز افتخار کنم که وقتی به دوران حرفه‌ای خود نگاه می‌کنم شاید چیزهایی وجود داشته باشد که آرزو م‌کردم آنها را به دست بیاورم مثل کسب مدال طلای المپیک اما من تنها بیشترین تلاش خود را کردم و شدیدا به آن افتخار می‌کنم.
۱۸ ماه است که بیماری روماتیسم مفصلی وزنیاکی تشخیص داده شده است. این بیماری یک اختلال خودایمنی است که موجب ایجاد درد در تمام بدن می‌شود. این بیماری موجب شوکه شدن او شد اما وزنیاکی قصد دارد ثابت کند که هنوز هم می‌تواند یک زندگی عادی داشته باشد. او در پایان گفت:
من می‌خواهم یک الگو باشم. این چیزی است که من اشتیاق انجام دادنش را دارم. همچنین می‌خواهم به بقیه افرادی که این بیماری را دارند ثابت کنم که شما می‌توانید هرچیزی که در ذهن خود می‌خواهید را انجام بدهید.
