میامی گاررنز، فلوریدا – استفن ام. راس قسم میخورد که در ست سوم تای برک با لری الیسون، موسس بیلیونر اوراکل که BNP Paribas Open ایندیانا ولز کالیفرنیا را یک دهه قبل خریده و آنرا به یک جشن مجلل مخصوص بازیکانان تنیس تبدیل کرده، در گیر نشده است.
وقتی این هفته در استادیوم هارد راک – خانه تیم میامی دلفینز – جابجایی و توسعه مسابقات آزاد میامی شروع شد، تصور کردن راس اصلا کار سختی نیست، یک میلیاردر املاک که همیشه یک برگ برنده در جیب خود دارد.
راس می گوید ” کار لری عالی بوده است، او مرز ها را جابجا کرده است، و این برای تنیس بسیار خوب است. اما برای ما، بهتر این است که اصلا مبارزه نکنیم، یا حداقل به روش خودمان رقابت کنیم.”
راس، کسی که دلفین ها را در سال 2008 خرید و 550 میلیون دلار صف نوسازی استادیوم کرد، زمانی که IMG صاحب مسابقات آزاد میامی، با املاک کی بیسکین که از سال 1987 کنترل زمین های برگذاری مسابقات تنیس را به عهده داشته است، در شرایط بغرنج بودند مداخله کرد.
بروس ماتسون، مردی که مانع نوسازی 50 میلیون دلاری پارک کرندون شد، و طولانی شد دعوی او مسولان مسابقات را قانع کرد که دیگر زمان آن رسیده است.
راس تصمیم گرفت در همکاری با IMG بجای دیدن مسابقات – و صدها میلیون سود سهام محلی – مسابقات را 20 مایل در جهت شمال غربی از فلوریدا جنوبی به اورلاندو یا چین انتقال دهند. او 72 میلیون اضافی تر خرج کرد تا این مسابقات را به محل مناسب تری برای زمین تنیس منتقل کنند.
جابجایی زمین تنیس
جان آیزر، مدافع قهرمانی مسابقات میامی گفت:” کی بیسکین فضای دنجی داشت و نمیشد از رانندگی روی گذرگاه ریکنبیکر در میان آبهای آبی گذشت، ما خاطرات زیادی در آن مکان داریم و زمین آن استادیوم برای من بسیار خاص خواهد ماند.”
در مکان جدید یک زمین بازی وسط زمین فوتبال مستق شد، و نیمی از جایگاه تماشاچیان با اسکوربورد پوشیده شد. یک زمین سر پوشیده با 5،191 صندلی، دو زمین نمایش و هشت زمین مسابقه اضافی – همه دائمی – بجای پارکینگ (تغییر محوطه پارکینگ) ساخته شد.
در تور اخیر، محل پارکینگ پشت گلهای بنفش، چمن مصنوعی، درختان نخل 35 فوتی که 35هزار دلار هزینه برداشت و یک فواره غول پیکرکه از یکی از چندین ورودی استادیوم را پوشانده بود، پنهان شده بود. همچنین یک صفحه نمایش 40 در 90 فوت، بزرگترین صفحه نمایش در دنیای تنیس، در جایی بعد از ویمبلدن هنمن هیل بدون چمن نصب شده است.
این تغییرات در سال 1978 مسابقات آزاد آمریکا را مجبور به انتقال از کلوپ تنیس وست ساید خوب ولی شلوغ به مرکز ملی تنیس بیلی جین USTA نزدیک چمنزار کرد. کمی طول کشید تا به محیط جدید عادت کنند، اما دیگر کسی دوست نداشت به مکان قبلی برگردد.
تام گرفینکل، مدیر اجرایی تیم دلفینز می گوید:” این مکان جای مانور بیشتری دارد پس میتوانیم فعالیت بیشتری داشته باشیم. ما در اینجا برای مردم تجربه بی سابقه ای در تنییس میسازیم، مانند NFL.”
برنامه ریزهای مسابقات کلمه لوکس را به راحتی نمیپذیرند. زمین استادیوم – با رنگ آب اقیانوسی و آبی بیسکال – 13،800 نفره، مانند زمین اصلی در کی بیسکین است. اما این زمین 4،738 صندلی اضافه دارد با صفحه نماییش های انفرادی. قیمت بلیط برای این جایگاه برای مسابقات دو هفته ای بین 50 تا 70 هزار دلار است. بعضی از آنها دقیقا در زمین قرار دارند.
پکیج صندلی های اضافی که معمولا هم از ماه قبل از شروع مسابقات پیش فروش میشوند، شامل اتاق غذا خوری مخصوص هم هستند. بعضی از صندلی ها از چرم فراری درست شده اند. برای یک 1000 بازدیدکننده وی آی پی، یک ورودی اختصاصی از یک پارکینگ خصوصی وجود دارد که تماشاچیان از یک چادر که آثار مشهوری در آن است، از جمله آثار پابلو پیکاسو و اندی وارهول، که می توانند برای یک میلیون دلار خریداری شوند، عبور می کنند.
قیمت های تمام جایگاه ها به نسبت سال گذشته 40 درصد اضافه شده اند، هرچند هزاران بلیط هم وجود دارند که روزانه 15 دلار هستند. تا آخر ماه گذشته 25 درصد بلیط ها فروش رفته بود، البته با تشکر از دارنده های بلیط تیم دلفین ها که به دیدن تنیس روی آورده اند.
مدیر مسابقات، جیمز بلیک گفت: “اینکه بتوانیم مردم را راضی کنیم تا این جایگاه ها خوب است یا نه چالش بزرگی است.”
دکوراسیون این مرکز به عهده راس است: گل کاری ها، نقاشی های بزرگ دالان، نوشته های روی دیوار دستشویی ها.
راس که مسول پروژه حیاط منهتن هادسون هم است، می گوید: ” من همیشه یک تصوری از چیزی که میخواهم در ذهن دارم مانند کاراهای املاکی خودم. همه این ذهنیاتم با جزییات هستند. کوچکترین چیزها هم مهم هستند. مردم متوجه میشوند و برای همین جزییات است که مارا میبینند.”
تعداد زمین های تمرین که بعضی ها هم جایگاه تماشاچی دارند دوبرابر شده اند، به 18 عدد رسیده اند. اما برخلاف زمین های کی بیسکین، بعد از پایان مسابقات برای استفاده عموم باز نمیشوند.
حداقل بازیکنان باید از این شرایط راضی باشند. زیرا شرایط بسیار بهتر شده اند، اتاق غذاخوری اضافه شده است و زمین های تمرین هم بزرگتر شده اند. هشت نفر برتر بازی های انفرادی مردان و زنان مانند باقی قهرمانان سوییت های اختصاصی دارند.
برای برنامه ریزها این رویداد خیلی فراتر از یک مسابقه تنیس است.درب ورودی زمین ها دو ساعت قبل از شروع بازی ها باز میشوند تا مردم تشویق شوند که برای خرید و استفاده از غذاخوری ها یا شرکت در کنسرت های موزیسین های محلی زودتر وارد مرکز شوند.
مارک شارپیو، رئیس ایندیور میگوید:” تنها خواسته ما مرکزی بود که به ما آزادی عمل بیشتر برای خلاقیت بیشتر بدهد. کی بیسکین بسیار دوست داشتنی بود، اما ما به وضوح شرایط را به نسبت آن بهبود بخشیدیم. چیزی که الان داریم قرار است استثنایی باشد مانند فستیوال موسیقی لولاپازولا، که یک مسابقه تنیس هم در آن برگذار میشود. این تصور را که قرار است ما پنجمین مسابقات مهم بشویم را دور بریزید ما قرار است به مسابقات جدید آزاد آمریکا تبدیل شویم.”
