نکات منفی زمین خاکی
بدترین ویژگی زمین خاکی تناقض سرعت سطح و خط سرعت است که معمولا از پلاستیک یا مواد شیمیاییی ساخته میشوند. این مسئله باعث ورود شانس به بازی میشود. توپ هایی که به خط برخورد میکنند تقریبا غیرقابل بازی هستند. بعضی ها معتقدند که اگر به دنبال توپ های خط باشید بسیار بد یمن است، اما در کل این حرکت بسیار ریسکی است و اصلا تاکتیک عاقلانه ای نیست. نباید بازیکنی برای انجام دادن این حرکت تشویق شود.
زدن توپی که از خط گذشته است تکان و نیروی مضری به بازو وارد میکند، و همینطور نیروهای چرخشی که در اثر برخورد توپ با ناهمواری های سطح ایجاد میشوند نیز منجر به آسیب های بازو مانند آرنج تنیس میشود.
خاک لغزنده است، و لغزش موجب آسیب دیدگی پا میشود. تغییر جهت روی سطح لغزنده بسیار دشوار است، پس یک بازیکن حرفه ای سطح خاکی یاد میگیرد که به سمت توپ سر بخورد تا در زمان مناسب بتواند جهت حرکتش را تغییر دهد، اما گاهی همین سرخوردن ها نیز به بازیکن صدمه میزنند: یا باعث پیچ خوردن مچ پا میشوند یا ضربه بسیار آرام زده میشود.
سطح هیچ کدام از زمین ها مانند فضای خاکی در ارتفاع جهش توپ تاثیر نمیگذارد. در زمین سرد و خیس ارتفاع توپ بسیار کم میشود؛ در شرایط خشک و داغ ارتفاع آن بسیار زیاد میشود. نتیجه مسابقات بیشتر به شرایط جوی بستگی خواهد داشت تا به شرایط سطحی که روی آن بازی میکنند، یکی در از عوامل که شانس نام دارد.
با بارش هر نوع بارانی زمین خاکی برای ساعت ها یا حتی یک روز کامل غیرقابل استفاده میشود مگر اینکه یک سیستم زهکشی آب پیشرفته و گران قیمت داشته باشد.
زمین های خاکی باید مداوما آبیاری و تمیز شوند، حداقل روزی یکبار. زمین های خاکی تنیس نیز قربانی فرسایش باد و باران هستند؛ باید قسمت های از دست رفته را با خاک جدید ترمیم کرد. بعضی از قسمت های کنده شده را میتوان در بازیکن ها یافت، با لباس یا کفششان کنده میشود و با آنها تا خانه می رود. معمولا بعد از مدتی بازیکنان زمین های خاکی قسمت هایی را در خانه شان دارند و بدترین اتفاق برای یک بازیکن این است که خاک وارد چشم آنها بشود. با زدن سرویس ابر کوچکی از خاک بالای سر بازیکن تشکیل میشود و با حرکت توپ مانند باران بر سرش میبارد.
اگر بازیکنی در چرخش به یک سمت مهارت داشته باشد، خاک بهترین سلاح او را خراب میکند. قسمت از بین رفته این حرکت را برهم می زند پس یک سرویس محکم یا چرخش با پشت راکت با کیفیتی که روی سطوح دیگر اتفاق میفتدند، در زمین خاکی اتفاق نمیفتدند.
نکته های مثبت
درکنار تمام نکات منفی قابل بحث، زمین خاکی جز زمین های ممتاز محسوب میشود، و ممکن است حتی با وجود سطوح رایگان دیگر مردم برای استفاده از آن پول هم بپردازند. ویژگی مهم آن که باعث میشود حتی پول هم پرداخت کنند، نرم بودن سطح زیر پا است. فشارهای حاصل از حرکات ناگهانی پا و درد های مفصلی که در اثر دویدن های زیاد در پا ایجاد میشوند را کاهش میدهد.
بیشتر بازیکنان از سرعت کم این فضا لذت میبرند، زیرا زمان بیشتری برای رسیدن به توپ دارند و همینطور رالی (رفت و برگشت توپ بدون برخورد بازمین) طولانی همراه با تمرین خوب دارند. کاهش سرعت توپ توسط زمین تاثیر توپ به نسبت راکت و در نتیجه نیروی وارد شده به بازو را کاهش میدهد.
در زمین خاکی میتوانید صبر و مهارت فکر کردن برای ضربه ی بعدی را پرورش دهید، چون تقریبا پاسخ های سریع را غیر ممکن میکند. برای بازیکنانی که با ضربه های بلند و بدون بازگشت مانند سرویس بازی میکنند بسیار گزینه ی نامناسب است و به سختی میتواند روی این سطح بازی کنند.
نفوذ پذیری زمین های خاکی در تضاد با گرما و رطوبت است. زیر آفتاب سوزان خاک به نسبت سطوح دیگر خنک تر است. در اب و هوای گرم و خشک، خیس نگه داشتن زمین بسیار سخت است، اما در قسمت جنوبی آمریکا که هم آب و هم گرما به اندازه کافی وجود دارند زمین های خاکی طرفداران بسیاری دارند.
اگرچه حتی بهترین زمین های خاکی هم حداقل یک ساعت طول میکشد تا بعد از باران خشک شوند اما این زمین ها امن ترین نوع برای ادامه بازی هنگام باران کم یا به اصطلاح نم زدن هستند. زمین سخت اگر کمی خیس شود بسیار خطرناک میشود، چمن از آن هم خطرناک تر است. در بارش های سبک کشش زمین تا نیم ساعت هم کافی است، خطوط کنار زمین لغزنده میشوند که آنها هم باریک هستند و هم دید خوبی دارند پس به راحتی میشود از آنها دوری کرد.
زمین تازه تمیز شده به کمک یکی از بهترین حقه ای تنیس می آید، تشخیص دقیق ضربه های کنار خط زمین. به جز زمانی که توپ کاملا روی خط فرود می آید، جای آن به وضوح روی زمین دیده میشود و نشان میدهد که توپ دقیقا کجا نشسته است. برای استفاده درست از این نشانه ها بهتر است که بعد از هر ضربه کنار خطوط صاف شود تا با ضربه های بعدی اشتباه گرفته نشوند.
