صومعه های فرانسه، خانواده های سلطنتی انگلیس، کریکت و اختراع لاستیک چه ویژگی مشترکی دارند؟ باور بکنید یا نه همه موارد گفته شده در توسعه و تحول ورزش تنیس ضروری می باشند. ادامه مقاله را بخوانید تا متوجه چگونگی آن بشوید.
یک بازی با دوره تحول 1000 ساله
بازی ای که امروزه ما با نام تنیس می شناسیم چیزی حدود 1000 سال به طول انجامیده است تا به شکل امروزی خود در بیاید. با وجود اینکه شواهد نشان می دهند که ورزش تنیس در مصر، یونان و رم باستان بازی می شده است، اغلب تاریخدانان بر این عقیده اند که منشا این ورزش در صومعه های فرانسه و در سال 1000 میلادی شکل گرفته است. راهبان بازی به اسم name je de paume (بازی دست) را انجام می دادند که در آن بازیکنان باید با استفاده از دست با ضربه زدن به یک توپ چوبی آن را از بالای یک طناب که به دو طرف حیاط وصل کرده بودند عبور بدهند. تاریخ دانان بر این عقیده اند که اسم تنیس از کلمه فرانسوی Tenez به معنای “این را بگیر” به وجود آمده است. در طی بازی راهبان در هنگام زدن سرویس فریاد می زدند Tenez!
در طی قرن های بعد، ورزش تنیس به کل کشور های اروپایی راه یافت و به عنوان یک بازی اشرافی شهرت بسیاری کسب کرد. در قرن 13 ام 1800 زمین تنیس در فرانسه وجود داشت. در آن زمان، ورزش تنیس به یک ورزش درون سالن تبدیل شده بود که با توپ های چرمی جهنده و دسته های توری بازی می شد. این بازی به سرعت وارد انگلستان شد به طوریکه هنری هفتم و هشتم دستور ساخت زمین های آن را در سراسر کشور صادر کردند. زمین ساخته شده در کاخ همپتون در 1625 امروزه نیز همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
تولد ورزش تنیس روی چمن
ورزش تنیس، همانگونه که امروزه نیز از آن یاد می شود، در زمین های داخلی، کم عرض و با تور آویزان بازی می شد. توپ از روی دیوار ها عبور می کرد و بازیکنان با زدن توپ به دروازه پشت سر حریف امتایز کسب می کردند. با وجود شهرت بسیار بالای این ورزش در قرن های بعد، در قرن 1700 این بازی ممنوع شد.
یک اختراع در 1850 جان تازه ای به این ورزش داد. چارلز گودیر، که تایر گودیر نیز به نام او می باشد، با انجام فرایندی بر روی لاستیک طبیعی ماندگاری آن را بالا برد به طوریکه برای استفاده روزمره کاربرد داشته باشد. این اختراع باعث تولید توپ های جهنده ای شد که برای استفاده بر روی چمن نیز مناسب بودند.
در 1874 والتر کلپتون وینگفیلد قوانین، توپ و راکت مخصوص ورزش تنیس در هوای آزاد به نام sphairistike کلمه یونانی برای “بازی با توپ” را تهیه و تدیون کرد. زمین وینگفیلد به شکل ساعت شنی بود و قوانین وضع شده توسط او مورد انتقاد شدیدی قرار گرفت اما چارچوب تنیس مدرن از آنجا شکل گرفت. در همان سال، زمین های ورزش تنیس به آمریکا راه یافتند و در سال بعد در روسیه، هند و کانادا نیز یافت می شدند.
سه سال بعد از اختراع sphairistike باشگاه کریکت All England نیاز به سرمایه برای تعمیر برخی وسایل خود داشت. از آنجایی که زمین کریکت را به راحتی می توان به زمین تنیس تبدیل کرد، باشگاه تصمیم به برگزاری اولین دوره مسابقات ورزش تنیس در زمینی در اطراف لندن به ویمبلدون گرفت. کمیته برگزاری مسابقات زمین ساعت شنی وینگفیلد را رد کرد و بسیاری از قوانین را دوباره تدوین کرد. ورژن تولیدی آن ها به عنوان تنیس روی چمن شناخته شد و به سرعت به یکی از با ابهت ترین مسابقات ورزش تنیس در جهان تبدیل شد. باشگاه کرکیت و تنیس روی چم All England از آن زمان تا کنون هر ساله میزبان مسابقات قهرمانی ویمبلدون بوده است.
تنیس مدرن
قوانین وضع شده توسط باشگاه All England تا امروز نیز به صورت عمده مورد استفاده قرار می گیرد. زمین به شکل مستطیل می باشد که با یک تور به ارتفاع 3.5 فوت به دو بخش تقسیم شده است. این ورزش را می توان به صورت یک به یک (انفرادی) و دو به دو (دوبل) بازی کرد. بازیکنان از راکت هایی از جنس فلز سبک با الیاف مصنوعی برای ضربه زدن به توپ های چرمی تو خالی که با نمد پوشانده شده اند استفاده می کنند. هدف این بازی این است که طوری به توپ ضربه بزنید که حرف نتواند توپ را به صورت قانونی برگرداند. اگر بازیکنی نتواند توپ را برگرداند، حریف یک امتیاز کسب می کند.
در هر دست فقط یک بازیکن سرویس می زند. اولین بازیکنی که چهار امتیاز کسب کند( با حداقل دو امتیاز اختلاف) برنده دست می شود. ورزش تنیس سیستم امتیاز دهی منحصر به فرد خود را داراست که در آن امتیاز ها از صفر شروع و با پانزده، سی و درنهایت چهل به پایان می رسد. برای بردن هر ست بازیکن باید 6 دست را پیروز شود. در نهایت برنده بازی بازیکنی است که سه ست از مجموع پنج ست را از آن خود کرده باشد. همانطور که می بینید این سیستم امتیاز می تواند زمان بازی را بسیار طولانی کند. در مسابقات قهرمانی ویمبلدون 2010، جان ایسنر و نیکولاس ماهوت یک بازی را در طول سه روز و 183 دست به مدت یازده ساعت و پنج دقیقه بازی کردند.
