همانطور که از نام آن مشخص است، این بازی بین چهار بازیکن که در هر طرف دو نفر حضور دارن، برگزار میشود. این رقابت بین دو جفت بازیکن است که نیاز به کار تیمی، اعتماد و هماهنگی دارد که هر دو تیم 1، 3 یا 5 ست را بسته به نوع مسابقات بازی خواهند کرد.
شیر یا خط
قبل از شروع بازی، بازیکنان یک سکه را پرتاب می‌کنند. هر تیم بین «شیر یا خط» یکی را انتخاب می‌کند تا بازیکنان تصمیم بگیرند که آیا مایل به شروع با سرویس یا دریافت هستند یا میخواهند یک طرف خاص زمین مسابقه را برای بازی انتخاب کنند. فرض کنیم تیم A برنده است و تصمیم دارد اول سرویس بزند یا دریافت کند، بعد از آن تیم B می تواند انتخاب کند که در کدام طرف زمین اول بازی کند.
سرویس زدن در تنیس دو نفره
قوانین دو نفره به طور خاص نشان می‌دهد در حالی که درتیم A بازیکن 1 در حال سرویس زدن است، باید در سمت راست زمین، پشت خط انتهایی ایستاده باشد. هنگامی که سرویس زده شد، توپ باید به صورت مورب در زمین حریف بدون برخورد به تور در سرویس باکس فرود بیاید.
در ابتدای بازی، تصمیم گرفته شده که کدام بازیکن باید سرویس زننده باشد. به عنوان مثال، در گیم اول، در تیم A بازیکن 1سرویس زننده است. سپس، در گیم دوم، در تیم B بازیکن 1 سرویس زننده خواهد بود. در گیم سوم در تیم A بازیکن 2 سرویس میزند و در گیم چهارم، در تیم B بازیکن 2 فرصت سرویس زدن را به دست خواهد آورد. بازیکنان هر دو تیم پس از هر چهار گیم فرصت سرویس زدن به حریف را بدست میآورند.
هر سرویس زننده تیم A و B در هر امتیاز این شانس را دارد که دو بار سرویس بزند و سعی کند توپ را از روی تور و در طرف دیگر زمین با خیال راحت فرود آورد. در هر امتیاز، بازیکنان می توانند یک سرویس خطا بزنند. زمانی خطا است که قبل از زدن ضربه پای آنها به خط انتهایی برسد یا قبل از زدن سرویس در موقعیت درست مستقر نشده باشند. امتیازات در سرویس زدن بستگی به این دارد که سرویس چقدر خوب زده شده باشد و اینکه دریافت شده یا از دست رفته باشد.
دريافت در تنیس دو نفره
همانند سرویس، در حالی که تیم حریف توپ را دریافت می‌کند، آنها باید در موقعیت های خاص نیز ایستاده باشند. دریافت کننده در راستای مورب سرویس زننده می ایستد؛ در حالی که هم تیمی دریافت کننده در سمت چپ خط مرکزی ایستاده است. اگر تیم دریافت‌کننده بخواهد از استراتژی‌های خاص تنیس دو نفره استفاده کند، این نحوه قرارگیری خوب عمل می‌کند. چطور؟ بگذارید توضیح بدهم. مهمترین هدف برای تیم دریافت‌کننده این است که توپ را به طرف دیگر برگرداند. خوب، اگر تیم B خود را در موقعیت درستی نگه دارد، با یکدیگر و حریفان خود ادامه دهند، و با هم کار کنند، می‌توانند به راحتی توپ را بازگردانند و حریف خود را تحت فشار قرار دهند.
مانند طرف سرویس‌زننده، حتی طرف دریافت کننده دستورالعمل دریافت سرویس را قبل از شروع بازی تعیین می‌کند. دستورالعمل این خواهد بود: تیم B بازیکن 1 گیم اول ، تیم A بازیکن 1 گیم دوم ، تیم B بازیکن 2 گیم سوم و تیم A بازیکن 2 گیم چهارم. هر بازیکن شانس دریافت توپ را پس از هر 4 گیم دریافت می‌کند. در حین بازی، دانستن این قوانین اساسی به شما یک رویکرد بهتر از این بازی داده و شما را به یک بازیکن بهتر تبدیل می کند.
امتیاز در تنیس دو نفره
اگر پیش از این فرصت بازی تنیس را نداشته اید، به امتیازات توجه داشته باشید یا از روش‌های امتیازگیری آگاهی کامل به دست آورید. امتیازات باید قبل از زدن توپ بعدی توسط تیم زننده سرویس اعلام شود و بزرگترین قانون امتیازگیری این است که ابتدا امتیازات تیم سرویس زننده خوانده شود.
هر بازی از 4 امتیاز تشکیل شده است: Love، 15، 30، 40 و گیم. بدون امتیاز Love، امتیاز اول 15، امتیاز دوم 30، امتیاز سوم 40 و امتیاز چهارم گیم میشود. این به نظر بسیار ساده است که وقتی تیمها امتیاز میگیرند، به برنده شدن در یک ست نزدیک تر شوند. اما اگر امتیازات مساوی باشد چه؟ گاهی اوقات، هنگامی که امتیاز هر دو تیم 40-40 باشد (همانطور که گفته شد، حالتی که هر دو آنها 3 امتیاز به دست آوردند)، چگونه ما تصمیم بگیریم که چه کسی بازی را ببرد؟ هر زمان که هر دو تیم به امتیاز 40 برسند( این حالت به عنوان دیو شناخته میشود، نه 40)، یک تیم باید 2 امتیاز متوالی را ببرد. این در نهایت منجر به پیروزی در بازی خواهد شد. این قوانین دوگانه ارزیابی امتیاز (advantage in) یا (ad in) نامیده می‌شوند. دلیل این که این حالت مزیت (advantage) نامیده میشود، این است که زمانی که یکی از تیمها امتیاز بعدی را بعد از 40-40 شدن به دست آورد، مزیت را به دست می آورد. حالا اگر تیم با (advantage) نتواند امتیاز بعدی را بگیرد و امتیاز بعدی را از دست بدهند، امتیازات به حالت دوس (40-40) بر میگردد.
در این سناریو، تیم حریف نیز فرصتی برای برنده شدن در این بازی دارد. هنگامی که امتیاز دیو بوده و تیم حریف برنده امتیاز اول میشود که این حالت به عنوان (advantage out) یا (ad out) نامیده می شود. اگر تیم حریف نیز امتیاز دوم را به دست آورد، پس آنها بازی را خواهند برد. با این حال، اگر تیم حریف امتیاز دوم را از دست بدهد، سپس نتیجه به 40 -40 یا دوس (دیو) بر میگردد. یک تیم برای بردن یک ست باید 6 گیم را ببرد؛ با این حال، یک تیم برای بردن یک ست حداقل باید 2 گیم یا بیشتر از تیم حریف جلو باشد. حالا فرض کنید یک مساوی وجود داشته باشد و هر تیم 6 گیم برده و نتیجه ست 6-6 شده باشد. در اینجا، هر دو تیم باید گیم دیگری بازی کنند که به عنوان یک گیم هفت امتیازه در نظر گرفته شده است. سیستم نمره دهی مشابه برای امتیازات استفاده می شود. تیمی که 7 امتیاز را برای اولین بار با تفاوت دو امتیاز از حریف بدست بیاورد، برنده ست است.
بیایید نگاهی به سیستم امتیازدهی برای از دست دادن امتیاز بیاندازیم. یک تیم امتیازات را وقتی از دست می‌دهد که:
- توپ، درزمین تیم دریافت‌کننده یا سرویس‌زننده بیش از یک بار به زمین بخورد.
- بازیکنان توپ را به طرف دیگر برنگردانند.
- در حین بازی بدن بازیکن، لباس، یا راکت به تور برخورد کند.
- وقتی توپ در زمین خودی است، بازیکن بیش از یک بار به توپ ضربه بزند.
- بازیکن از روی تور رد شده و به توپ ضربه بزند.
اینها ساده ترین و در عین حال ضروری‌ترین قوانین بودند. اینها قوانین حرفه ای هستند که در مسابقات ویمبلدون، اپن امریکا، اپن فرانسه و اپن استرالیا اجرا می‌شوند. بازی تنیس فقط برای مقاصد رقابتی نبوده و عواملی مانند ارتباط، کار گروهی و بازی استراتژیک را با خود به ارمغان می آورد. به یاد داشته باشید که در طول انجام بازی این قوانین را دنبال کرده و به آنها احترام بگذارید.
