در این مقاله قصد داریم 10 حقیقت ورزش تنیس را به شما معرفی کنیم که مطمئنیم باعث تعجبتان خواهند شد. لازم به ذکر است که ما ماراتن مسابقه جان ایسنر و نیکلاس ماهوت در سری مسابقات ویمبلدون 2010 را در این لیست ذکر نکردیم که البته به هیچوجه جای شگفتی ندارد چون این مسابقه با 11 ساعت و 5 دقیقه، طولانی‌ترین مسابقه تاریخ تنیس لقب گرفت.
واقعیت شماره 10: تنیس برای اولین بار از فرانسه آغاز شده و بر اساس یک بازی با نام ژودِپوم (Jeu de paume) ابداع شد.
سال‌ها پیش از ظهور تنیس روی زمین، یک بازی با نام Jeu de paume یا «بازی نخل» در قرن دوازدهم در فرانسه انجام می‌شد. این بازی بسیار شبیه به ورزش تنیس امروزی بود با این تفاوت که بازیکنان به جای راکت از دست‌های خود برای زدن ضربه به توپ استفاده می‌کردند.
واقعیت شماره 9: قدیمی‌ترین زمین تنیس دنیا هنوز هم فعال است و از آن استفاده می‌شود.
Royal Tennis Court واقع در Hampton Court Palace لندن، قدیمی‌ترین زمین تنیس در دنیا بوده و هنوز هم از آن استفاده می‌شود. این زمین که در سال‌های بین 1526 تا 1529 ساخته شد، یکی از زمین‌های محبوب و موردعلاقه هنری هشتم، پادشاه انگلستان بود. افسانه‌ها حاکی از آن هستند که زمانیکه هنری هشتم در حال بازی در این زمین بود، خبر اعدام ملکه آنه بولین (همسر دوم شاه هنری هشتم) را به او دادند. شکل بازی در این زمین کمی با تنیس امروزی فرق داشت و به آن «تنیس واقعی» می‌گفتند زیرا در داخل سالن و در یک محیط مسقف بازی می‌شد.
واقعیت شماره 8: سیستم امتیازدهی در ورزش تنیس بر مبنای اعداد موجود در ساعت است
اصل و ریشه ساختار امتیازدهی در تنیس یعنی 15، 30 و 40 به درستی مشخص نیست اما رایج‌ترین توضیحی که نسبت به این اعداد وجود دارد این است که این اعداد بر مبنای تعداد دقایق موجود در ساعت هستند. اولین امتیاز همان اولین ربع موجود در ساعت یعنی 15 دقیقه است. دومین امتیاز یعنی 30، دومین ربع ساعت یعنی 30 دقیقه است. قائدتاً سومین امتیاز باید سومین ربع یعنی 45 می‌بود، اما به دلیل آنکه تلفظ این عدد طولانی بود، به جای آن از عدد 40 استفاده کردند.
واقعیت شماره 7: جیمی کانرز مسابقه آزاد آمریکا (US Open) را در سه نوع زمین مختلف برده است
تنیسور افسانه‌ای، جیمی کانرز، تنها کسی است که توانسته در مسابقه معتبر US Open در سه نوع زمین مختلف قهرمان شود: زمین با سطح چمن در فارست هیلز در سال 1974، زمین با سطح خاک رس در فارست هیلز در سال 1976 و زمین با سطح کفپوش در فلاشینگ میدوز در سال 1978.
واقعیت شماره 6: یکی از فینال‌های رقابت‌های گرند اسلم در 34 دقیقه پایان پذیرفت
شوخی نیست که استفی گراف در زمان خود بهترین تنیسور دنیا بود. در سال 1988 در مسابقات آزاد فرانسه، گراف توانست ناتاشا زوروا را با نتیجه 0-6 و تنها در مدت 34 دقیقه شکست دهد.
واقعیت شماره 5: یک دختربچه 13 ساله در مسابقات ویمبلدون شرکت کرده بود
در سال 1907، تنیسور اتریشی، میتا کلیما جوانترین تنیسوری لقب گرفت که تابحال در رقابت‌های تنیس ویمبلدون شرکت کرده بود. او تنها 13 سال سن داشت و توانسته بود در چنین رقابت‌های معتبری حضور پیدا کند که متأسفانه در همان راند اول شکست خورد.
واقعیت شماره 4: یک توپ تنیس در یک مسابقه استاندارد تنها 20 دقیقه در میدان باقی می‌ماند.
بسیاری از ما شاهد آن بوده‌ایم که یک مسابقه استاندارد به طور متوسط 2 ساعت یا بیشتر طول می‌کشد. اما آیا می‌دانستید که توپ تنیس در یک مسابقه استانارد 2.5 ساعته، تنها 20 دقیقه در میدان باقی می‌ماند؟
واقعیت شماره 3: توپ‌های زرد تنیس برای اولین بار در سال 1986 مورد استفاده قرار گرفتند.
توپ‌های زرد تنیس برای اولین بار در سال 1972 و توسط مایک دیویس معرفی شدند. دلیل استفاده از این رنگ نیز این بود که در تلویزیون‌های رنگی بهتر دیده می‌شوند. این نوع توپ‌ها نیز برای نخستین بار در رقابت‌های ویمبلدون در سال 1986 مورد استفاده قرار گرفتند. پیش از آن توپ‌های تنیس معمولا سفید رنگ بودند.
واقعیت شماره 2: تنیس در ابتدا در زمین‌هایی به شکل ساعت شنی انجام می‌شد
در اصل، تنیس روی زمین در زمین‌هایی به شکل ساعت شنی انجام می‌شد که ارتفاع تور آن 4 فوت و 8 اینچ بود. تورهای امروزی 3.5 فوت در ابتدا و انتها و 3 فوت در وسط ارتفاع دارند.
زمین‌های مستطیل شکل ابتدا در سال 1875 و توسط باشگاه کریکت All England در ویمبلدون معرفی شد.
عجیب‌ترین حقیقت ورزش تنیس: شدت صدای جیغ ماریا شاراپووا از صدای هواپیما نیز بالاتر است
شدت صدای جیغ ماریا شاراپووا در زمین بازی به طور رسمی 101 دسی‌بل اعلام شده است. این صدا بالاتر از صدای یک موتورسیکلت، یک دستگاه چمن‌زنی و صدای نشستن یک هواپیمای کوچک است. این صدا هم‌اندازه صدای بوق آمبولانس و تنها 5 دسی‌بل کمتر از صدای غرش یک شیر است. و حدس بزنید صدای چه تنیسور دیگری بالاتر از صدای جیغ شاراپوواست. صدای جیغ میشله لارچر دبریتو حدود 109 دسی‌بل اندازه‌گیری شده است. تصور کنید رقبای این تنیسورها چه دل و جرأتی دارند که با چنین جیغ‌هایی باید روبرو شوند.
عالی دمت گرم