استفانوس تسیتسیپاس، دنیل مدودف ، فیلیکس اوژه الیاسیم و متئو برتینی، چهار نامزد بخش بهترین پیشرفت سال در مراسم ATP ۲۰۱۹ شناخته شده‌اند. در این مطلب، قصد داریم نگاهی به دلایل حضور این چهار تنیسور برجستۀ دنیا در این قسمت از جوایز سالانۀ تنیس مردان داشته باشیم.
از دنیل مدودف تا تسیتسیپاس؛ نامزدهای جایزه پیشرفت سال
فیلیکس اوژه الیاسیم
فیلیکس اوژه الیاسیم از ۱۴ سالگی موفق به کسب جام و افتخار در مسابقات تنیس شده است. این تنیسور کانادایی از سال ۲۰۱۷ به جمع بازیکنان حرفه‌ای ATP اضافه گشته و اولین بازیکن متولد سال ۲۰۰۰ به بعد قلمداد می‌گردد که حائز رتبه‌ای در رده‌بندی تنیس مردان شده است. در سال ۲۰۱۷ و هنگامی که اوژه الیاسیم، ۱۷ سال و ۱ ماه و ۵ روز سن داشت، او چهارمین تنیسور جوانی شد که توانسته یکی از ۲۰۰ بازیکن برتر رنکینگ را شکست دهد. سال ۲۰۱۹، اوج شکوفایی این جوان کانادایی قلمداد می‌گردد. او در فصل جاری رقابت‌های تنیس ۱۳ بار موفق شده در جمع بازیکنانی قرار گیرد که دارای رنکینگ بالایی بوده‌اند. فیلیکس اوژه الیاسیم، فصل ۲۰۱۹ را در حالی آغاز کرد که در جایگاه شمارۀ ۱۰۸ دنیا قرار داشت و حال سال ۲۰۱۹ را در حالی به پایان می‌برد که در مکان هفدهم ایستاده است. بهترین عملکرد و رنکینگی که فیلیکسِ ۱۹ ساله توانسته بدان دست یابد.
از زمان لیتون هیوئیتِ استرالیایی در سال ۱۹۹۹، فیلیکس اوژه الیاسیم جوانترین تنیسوری است که توانسته در بین ۲۵ بازیکن برتر رده‌بندی تنیس مردان قرار گیرد. اوژه الیاسیم در ماه فوریه و در مسابقات اوپن ۵۰۰ امتیازی ریو برزیل موفق به صعود به دیدار فینال این رقابت‌ها شد تا عنوان جوانترین فینالیست راه‌یافته به یک تورنمنت ۵۰۰ امتیازی تنیس مردان را به نام خود ثبت نماید. هر چند در آن بازی‌ها او با شکست مقابل جریِ صربستانی، به مقام دوم آن تورنمنت رضایت داد. تنیس باز کانادایی با جهشی خیره کننده و با ۴۰ پله صعود توانست در بین ۶۰ تنیس باز برتر دنیا قرار گیرد. در ادامه اوژه الیاسیم موفق به صعود به دور نیمه نهایی مسترز ۱۰۰۰ امتیازی میامی رسید. او با صعود به فینال مسابقات اوپن لیون و همچنین حضور در دیدار پایانی مسابقات اشتوتگارت، روند موفقیت‌آمیز خود را ادامه داد تا همگان شاهد پیشرفت فوق‌العادۀ این جوان کانادایی در عرصۀ تنیس باشند.
دنیل مدودف
عملکرد کلی مدودف در سال ۲۰۱۸ نیز رضایت‌بخش بود. او در آن فصل از مسابقات تنیس موفق به کسب سه قهرمانی در تورنمنت‌های مختلف از جمله رقابت‌های اوپن توکیو شده بود. تنیسور روس در نهایت فصل ۲۰۱۸ را در ردۀ شانزدهمی دنیا به پایان رساند. اما روند کلی این تنیس باز ۲۳ ساله در سال ۲۰۱۹ فراتر از انتظارات بود. او نَه تنها موفق به کسب چهار عنوان قهرمانی در این فصل شد، بلکه با حضور در ۹ فینال و همچنین کسب ۵۹ پیروزی، یکی از بهترین‌های جهانِ تنیس در این سال به حساب می‌آید. ۴۶ برد از ۵۹ پیروزی مدودف در زمین‌های هارد کورت (سخت) به دست آمده که از این حیث نیز او بهترین عملکرد را در میان تمامی تنیسورهای جهان داشته است.
همین روند درخشان در سال ۲۰۱۹ باعث شد تا دنیل مدودف به سرعت و پس از مسابقات ویمبلدون در جمع ۱۰ تنیسور پایانی فصل قرار گیرد و در نهایت سال ۲۰۱۹ را با رتبۀ چهارمی جهان به اتمام برساند. اواخر ماه جولای تا اواسط ماه اکتبر، اوج درخشش دنیل مدودف در این سال بود. او در شش فینال پیاپی تورنمنت‌های ATP به میدان رفت و در این مدت به رکورد ۲۹ پیروزی و ۳ شکست دست یافت. در سه مسترز ۱۰۰۰ امتیازی سال به فینال رسید که در دو مسترز سینسیناتی و شانگهای به مقام قهرمانی رسید و مسترز راجرز کاپ مونترال را نیز به نادال تسخیرناپذیر واگذار نمود. صعود به دیدار پایانی مسابقات یو اس اوپن نیز که برای اولین بار در زندگی حرفه‌ای او شکل می‌گرفت و شکست نزدیک ۳-۲ او برابر رافائل نادال نیز از دیگر دستاوردهای مهم مدودفِ ۲۳ ساله در رقابت‌های این فصل به شمار می‌آید.
متئو برتینی
حتی خود برتینی هم فکرش را نمی‌کرد که در سال ۲۰۱۹ بتواند به چنین موفقیت‌هایی برسد. متئو برتینی پس از پایان مسابقاتش در تورنمنت فینال‌های لندن گفته بود:
حضور در اینجا (لندن) در ابتدای فصل، جزو اهدافم نبود. همچنین قبل از مسابقات یو اس اوپن هم فکر حضور در مرحلۀ نیمه نهایی این بازی‌ها را نداشتم. اصلا به چنین دستاوردهایی، حتی فکر هم نمی‌کردم. در فصل بهار می‌دانستم عملکرد خوبی در زمین‌های خاک رس دارم، اما صادقانه فکر چنین موفقیت عظیمی در انتهای فصل را نداشتم.
سال ۲۰۱۸، اولین فصل کامل برتینی در رقابت‌های حرفه‌ای تنیس مردان بود و او توانست آن سال را با رکورد ۱۹ برد و ۱۹ باخت به پایان برساند. این تنیس باز جوان ایتالیایی در آن سال تنها موفق به قهرمانی در تورنمنت Gstaad سوئد شد و سال را با ردۀ ۵۲اُمی جهان به اتمام رساند. اما سال ۲۰۱۹، متئو برتینی، شگفت‌انگیز بود و توانست در ۴۳ بازی خود در این فصل به پیروزی برسد. عملکرد فوق‌العادۀ برتینی به حدی بالا بود که او برای نخستین بار در ماه اکتبر توانست به ردۀ هشتم دنیا صعود کند تا در جمع تاپ تن قرار گیرد. برتینی مسیر موفقیت‌هایش را از ماه آوریل آغاز نمود و با برتری مقابل کراژنوویچِ صرب توانست به مقام قهرمانی مسابقات بوداپست دست یابد. پس از آن او به فینال رقابت‌های مونیخ راه یافت و در آنجا البته با شکست برابر گارینِ شیلیایی به عنوان دوم این تورنمنت رسید.
پس از آن فصل رویدادهای چمن از راه رسید و برتینی در مسابقات اشتوتگارت به مقام قهرمانی رسید. برتینی در مرحلۀ نیمه نهایی رقابت‌های ۵۰۰ امتیازی هالۀ آلمان هم حضور یافت که در آنجا با شکست مقابل راجر فدرر نتوانست به فینال این بازی‌ها صعود نماید. مسابقات گرند اسلم یو اس اوپن، اوج درخشش برتینی در این فصل بود. او برای اولین بار با صعود به مرحلۀ نیمه نهایی یک گرند اسلم، شگفتی‌ساز شد و در آنجا تنها با شکست مقابل رافائل نادال نتوانست به فینال این بازی‌ها صعود نماید. عملکرد خوب و تاثیرگذار برتینی همچنان ادامه داشت تا او برای نخستین بار موفق به حضور در جمع هشت تنیسور پایانی و نخبۀ مسابقات لندن شد. راه‌یابی به مراحل نیمه نهایی مسابقات مسترز ۱۰۰۰ امتیازی رولکس شانگهای و همچنین رقابت‌های ۵۰۰ امتیازی وین اتریش نیز از دیگر دستاوردهای برتینی ایتالیایی در سال ۲۰۱۹ بود.
استفانوس تسیتسیپاس
تنها یک بازیکن در دنیای تنیس وجود دارد که پشت سر هم و به صورت متوالی موفق به دریافت جایزۀ بهترین پیشرفت سال شده است و آن هم کسی جز نواک جوکوویچ (سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷) نبوده است. حال استفانوس تسیتسیپاس، این شانس بزرگ را برای تکرار موفقیت‌های جوکوویچ در این زمینه به دست آورده است. پس از آنکه تنیسور ۲۱ سالۀ یونانی سال ۲۰۱۸ را با قهرمانی در تورنمنت فینال‌های Next Gen ATP به پایان رساند، در سال ۲۰۱۹ نیز ترک عادت نکرد و فصل را به بهترین شکل ممکن یعنی قهرمانی در مسابقات فینال‌های Nitto ATP لندن به اتمام رسانید. تسیتسیپاس فصل ۲۰۱۹ را در حالی آغاز نمود که او با پیروزی مقابل راجر فدرر موفق شده بود به نیمه نهایی مسابقات گرند اسلم اوپن استرالیا راه یابد. در ادامه او در تورنمنت‌های ۲۵۰ امتیازی مارسی و استوریل به مقام قهرمانی رسید و در رویداد دیگر هم به مقام دوم بسنده کرد. در مسابقات مسترز ۱۰۰۰ امتیازی اوپن مادرید، او رافائل نادال – مرد شمارۀ دو تنیس جهان در آن زمان – را از پیش‌رو برداشت تا به فینال این رقابت‌ها راه پیدا کند.
هر چند در این تورنمنت مغلوب نواک جوکوویچ سرشناس و تنیسور شمارۀ یک دنیا شد. استفانوس تسیتسیپاس در دو تورنمنت ۵۰۰ امتیازی دوبی امارات و پکن چین نیز به فینال این بازی‌ها راه یافت که به ترتیب با شکست مقابل راجر فدرر و دومینیک تیم، به نایب قهرمانی این مسابقات رسید. تسیتسیپاس در مسترز شانگهای و در مرحلۀ یک چهارم پایانی موفق به شکست نواک جوکوویچ – مرد شمارۀ یک تنیس دنیا در آن زمان – شد تا با گذر از این تنیسور سرشناس به نیمه نهایی این رقابت‌ها برسد. در ماه آگوست و با درخشش در رویدادهای تنیس فصل، او به رتبۀ پنجم جهان رسید تا به بهترین رتبۀ خودش در رنکینگ مردان برسد. در نهایت، استفانوس با برتری ۲-۱ و با نتایج ۶-۷ (۶-۸)، ۶-۲ و ۷-۶ (۷-۴) مقابل دومینیک تیم، به بزرگترین افتخار دوران ورزشی‌اش یعنی قهرمانی در مسابقات فینال‌های لندن رسید.
