با تمام نشانه هایی که بر بازگشت به تنیس در اوحوالات اندی مورای (البته فعلا در تنیس دونفره) استدلال میکند، این سؤال مطرح می شود که آیا او دوباره می تواند درخشش سابق خود را بدست بیاورد؟
آیا مورای می تواند با وجود تمرینات حرفه ای قدرت فیزیکی و ذهنی خود را به نقطه ای برساند که برایش موفقیت هایی مانند پیروزی های پیشین (از قبیل مسابقات آزاد امریکا، دو عنوان ویمبلدون و دو مدال طلای المپیک) را به ارمغان آورد؟ در این مقاله نگاهی می اندازیم به پنج بازیکن برتر تنیس که پس از مدتی مجدداً به این ورزش بازگشته اند و عملکرد آنها را مختصراً مورد بررسی قرار می دهیم.
بررسی موفقیت پنج بازیکن پس از بازگشت به تنیس
خبر خوب این که در زمینه های مختلف ورزشی چنین بازگشتی بی سابقه نبوده با اینحال می خواهیم بدانیم در تنیس این موضوع تا به اکنون چگونه پیش رفته است:
ونوس ویلیامز
در اواخر دهه اول قرن بیستم ونوس ویلیامز به موجب بیماری و نه جراحت مجبور شد پس از پیروزی و کسب پنجمین عنوان ویمبلدون برای مدتی صحنه تنیس را ترک کند.
او که در سال ۲۰۱۱ با ابتلا به سندرم شوگرن (بیماری ویروسی که باعث خستگی شدید و درد عضلانی می شود)، از ورطه تنیس دور شده بود، از مقام هولناک ترین بازیکن زن تنیس چمن به رتبه ۱۳۵ ام تنیس تنزل رتبه پیدا کرد.
هرچند همچنان در مسابقات یک چهارم نهایی او را می دیدیم و از پیروزی در مسابقات المپیک و همچنین مسابقات دو نفره با خواهرش لذت می برد، نتوانست مانند سابق درمسابقات تکنفره به موفقیت دست پیدا نماید.
تقریبا یک دهه طول کشید تا ونوس توانست مجدداً بر مسابقات گرند اسلم تسلط پیدا نماید و در سال ۲۰۱۷ در فینال هر دو مسابقه آزاد استرالیا و ویمبلدون حضور پیدا کرد.
او در این دوره رکورد طولانی ترین غیبت در فینال مسابقات تکنفره گرند اسلم (20 سال) را ازخود به جا گذاشت و به جمع ۱۰ بازیکن برتر جهان بازگشت.
آندره آغاسی
در اواسط دهه 90 آغاسی با پیروزی در مسابقات ویمبلدون، آزاد امریکا، آزاد استرالیا و دیویس کاپ، به اوج موفقیت در تنیس یکنفره آقایان دست پیدا نمود، در سال 1995 رتبه اول تنیس جهان را به نام خود زد و در سال 1996 برنده مدال طلای المپیک تنیس شد.
اما تنها یکسال بعد با سقوطی غیر منتظره جهان تنیس را در شوک فرو برد.
در سال 1997 از ناحیه مچ دست دچار آسیب دیدگی شد و از طرفی دیگر با ازدواج ناموفق خود با بروک شیلدز (بازیگر و مدل معروف) درگیر بود.
او بعداً اعتراف کرد که کریستال مصرف می نموده و در تست مواد مخدر مسابقات اِی تی پی رد شد و تا نوامبر در رنکینگ 141 باقی ماند. بسیاری بر این باور بودند که او دیگر نمی تواند قهرمان دنیای تنیس و طرفداران باشد.
اما آغاسی اهل تسلیم شدن نبود، او برنامه بازگشت به تنیس را شروع کرد و با برگرداندن موقعیت فیزیکی و ذهنی خود به حالت قبلی توانست بالاترین موفقیت های خود را در رزومه ورزشی ثبت نماید.
در سال 1998 برنده پنج عنوان پیروزی گردید و رتبه خود را از 110 به ششمین بازیکن جدول تنیس ارتقا داد. تا قبل از آن هیچ کس نتوانسته بود در طول یکسال با چنین جهش موفقیت آمیزی در میان 10 بازیکن برتر جهان قرار بگیرد.
در سال 1999 با پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه، پنجمین قهرمانی بود که در تمامی مسابقات گرند اسلم موفق به کسب عنوان پیروزی گردیده است و در پایان سال مجدداً رتبه اول تنیس جهان را از آن خود نمود.
آغاسی بار دیگر نیز توانست چهار عنوان گرند اسم را از آن خود نماید و تا سال 2003 در رتبه اول جهان تنیس باقی ماند.
پترا کویتووا (Petra Kvitova)
سال 2011 با پیروزی در مسابقات ویمبلدون به عنوان اولین موفقیت در مسابقات گرند اسلم، سالی لذت بخش برای کویتووا به حساب می آمد. پس از این پیروزی او توانست در مسابقات قهرمانی تور دبلیو تی اِی نیز موفق باشد و پیروزی در فِدکاپ را برای جمهوری چک به ارمغان بیاورد.
در سال 2014 با پیروزی مجدد در مسابقات ویمبلدون به رتبه دوم جهانی نایل شد. یک سال بعد در مسابقات یک نفره گرند اسلم در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات حضور پیدا کرد. اما بد شانسی های او در سال 2016 و 2017 با ابتلا به بیماری مونوکلئوز شروع شد. پس از آن ابتلا به بیماریهای گوارشی و جراحت تاندون و عصب دست غالب او بر اثر حمله با چاقو در سرقت خانه همگی دست به دست هم دادند تا او را برای مدتی از زمین تنیس دور نمایند.
در سال 2018 ، پس از پنج ماه استراحت برای بهبود، به زمین های مسابقه بازگشت و با پیروزی درپنج عنوان WTA بعد از سه سال به جمع پنج بازیکن برتر تنیس پیوست.
خوان مارتین دل پترو
دل پوترواولین بازیکنی بود که توانست بر هر دو بازیکن محبوب و ماهر، رافائل نادال و راجر فدرر، در یکسال (سال 2009) پیروزی شود و همان سال با پیروزی در مسابقات آزاد امریکا و کسب اولین عنوان گرند اسلم خود، جوان ترین بازیکن تنیس در میان ده بازیکن برتر جهان بود.
اما یک سال بعد، به دلیل آسیب دیدگی مزمن مچ دست بزرگترین سلاح خود در تنیس را از دست داد و به دلیل جراحی ناچار به نه ماه استراحت شد.
با اینکه او در مسابقات 2011 مجدداً در زمین تنس حاضر شد، تا سال 2013 نتوانست به جمع پنج بازیکن برتر بپیوندد و در حالیکه پله های پیشرفت را یکی پس از دیگری بالا می رفت، بار دیگر با آسیب دیدگی مچ روبرو شد.
او به دلیل دو جراحی در سال های 2014 و 2015 نتوانست در عرصه تنیس حاضر شود و بسیاری تصور می کردند که بازگشت او غیر ممکن است.
علی رغم باورهای عمومی، او هرگز تسلیم نشد، و در سال 2016 با شکست نوواک جوکوویچ و رافائل نادال مدال نقره المپیک را برای خود به ارمغان آورد. اگر چه در رتبه 145 جهانی ایستاده بود، با یک بازی نمونه توانست اولین عنوان دیوس کاپ را برای آرژانتین کسب کند.
دل پوترو، در فینال مسابقات آزاد امریکا 2018 با در نظر گرفتن ضعف مچ دست خود و تطبیق بازی خود با آن توانست در زمره سه بازیکن برتر جهان جای بگیرد.
مونیکا سلس (Monica Seles)
در سال 1990 سلس 16 ساله، جوانترین قهرمان مسابقات آزاد فرانسه شد.
قبل از رسیدن به سن 20 سالگی توانست در هشت گراند اسلم تک نفره پیروز شود و در پایان سال های 1991 و 1992 رتبه اول را کسب نمود.
در سال 1993 حین یک بازی، مورد حمله مردی با چاقو قرار گرفت. دنیای تنیس از مشاهده این اتفاق در شوک بزرگی فرو رفت. بعداً معلوم شد که این فرد یکی از طرفداران استفی گرف بوده و قصد متزلزل کردن موفقیت سلس را داشته است.
این حمله در انظار عموم و در مقابل دوربین های تلویزیونی اتفاق افتاد و نه تنها حرفه ورزشی بلکه جان او را به مخاطره انداخت.
بازیابی قدرت فیزیکی و روحی او برای بازگشت به تنیس و تور بانوان دو سال زمان برد.
پس از بازگشت، اولین پیروزی او در مسابقات آزاد کانادا حاصل شد و ماه بعد به فینال آزاد امریکا رسید.
در ژانویه 1996 درست سه سال بعد از آن حمله وحشیانه، با پیروزی در مسابقات آزاد استرالیا به بزرگترین موفقیتی که تا آن زمان پس از بازگشت بازیکنی به ورطه تنیس اتفاق افتاده بود را کسب کرد.
پس از آن در هر دو مسابقه آزاد امریکا و فرانسه به فینال رسید و درفد کاپ و المپیک تنیس نیز موفق ظاهر شد.
بنابراین با نگاهی بر اتفاقات دنیای تنیس می توان به این نتیجه رسید که اندی مورای نیز می تواند پس از بازگشت خود به تنیس مجدداً در میان بازیکنان موفق جای گیرد.
با توجه به روحیات او اگر شانسی باشد از آن نخواهد گذشت.
