دهه‌ای که گذشت بدون شک به سرنا ویلیامز تعلق داشت، اما متأسفانه در آخرین سال دهه ۲۰۱۰ میلادی بخت با ویلیامز یار نبود هر چند با حضور در دو فینال دو گرنداسلم ۲۰۱۹، او بار دیگر قدرت و صلابتش را به رخ جهانیان کشاند.
در سال ۲۰۱۹، بزرگترین لحظات و ارزشمندترین پیروزی‌ها به بازیکنانی بسیار جوانتر از ویلیامز که در ماه سپتامبر پا به ۳۸ سالگی گذاشت، تعلق داشت.
در سال ۲۰۱۹، بزرگترین لحظات و ارزشمندترین پیروزی‌ها به بازیکنانی بسیار جوانتر از ویلیامز که در ماه سپتامبر پا به ۳۸ سالگی گذاشت، تعلق داشت.
تنیس زنان
ظهور استعداد‌های جوان و جذابی همچون بیانکا اندرسکیو و کوکو گوف آینده این ورزش را بار دیگر تضمین کرد. البته ارتباط آن‌ها با طرفداران جوانتر و اشباع‌شده از سرگرمی هنوز هم جای سوال است. اما زمانیکه سرنا ویلیامز پس از مادرشدن به دنیای تنیس بازگشت، تلاش و تقلای او برای رسیدن با اوج برای بسیاری از طرفدارانش سخت و طاقت‌فرسا بود.
در عوض این فصل به نائومی اوزاکای ۲۲ ساله تعلق داشت که توانست با شروعی قدرتمند قهرمانی اوپن استرالیا را از آن خود کرده و در اکتبر سال پیش دو عنوان قهرمانی دیگر را نیز از آن خود کند.
این فصل به اندرسکیو، پدیده ۱۹ ساله کانادایی نیز تعلق داشت. او که به قدرت مدیتیشن اعتقاد دارد توانست قهرمانی تورنومنت معتبر BNP Paribas Open در ایندیاناولز کالیفرنیا را از آن خود کند و چند ماه بعد در تورنومنت اوپن آمریکا سرنا ویلیامز را شکست داد.
این فصل به سیمونا هالپ ۲۸ ساله نیز تعلق داشت. او با شکست سرنا ویلیامز در فینال ویمبلدون ۲۰۱۹ نشان داد که به روز‌های اوج خود بازگشته است.
به نظر می‌رسد این فصل بیش از همه به اشلی بارتی استرالیایی تعلق داشته باشد، زیرا در سال ۲۰۱۹ حرف اول در دنیای تنیس زنان را او زد.
او هفته پیش در کنفرانس خبری گفت: «ما امسال به شکلی باورنکردنی تنیس بازی کردیم». ادبیات او به گونه‌ای بود که به خوبی از حمایت یک تیم که شامل مربی‌اش، کریگ تیزر و مربی ذهنی‌اش بن کرو است سخن می‌گوید.
او با داشتن مهارتی باورنکردنی و قابل ستایش توانست اولین قهرمانی در تورنومنت انفرادی اوپن میامی و اولین گرند اسلم انفرادی اوپن فرانسه را از آن خود کند. وی سرانجام توانست فصل موفقی را با قهرمانی در WTA Finals و کسب جایزه باورنکردنی ۴.۴۲ میلیون دلاری به پایان برساند.
در عوض این فصل به نائومی اوزاکای ۲۲ ساله تعلق داشت که توانست با شروعی قدرتمند قهرمانی اوپن استرالیا را از آن خود کرده و در اکتبر سال پیش دو عنوان قهرمانی دیگر را نیز از آن خود کند.
این فصل به اندرسکیو، پدیده ۱۹ ساله کانادایی نیز تعلق داشت. او که به قدرت مدیتیشن اعتقاد دارد توانست قهرمانی تورنومنت معتبر BNP Paribas Open در ایندیاناولز کالیفرنیا را از آن خود کند و چند ماه بعد در تورنومنت اوپن آمریکا سرنا ویلیامز را شکست داد.
این فصل به سیمونا هالپ ۲۸ ساله نیز تعلق داشت. او با شکست سرنا ویلیامز در فینال ویمبلدون ۲۰۱۹ نشان داد که به روز‌های اوج خود بازگشته است.
به نظر می‌رسد این فصل بیش از همه به اشلی بارتی استرالیایی تعلق داشته باشد، زیرا در سال ۲۰۱۹ حرف اول در دنیای تنیس زنان را او زد.
او هفته پیش در کنفرانس خبری گفت: «ما امسال به شکلی باورنکردنی تنیس بازی کردیم». ادبیات او به گونه‌ای بود که به خوبی از حمایت یک تیم که شامل مربی‌اش، کریگ تیزر و مربی ذهنی‌اش بن کرو است سخن می‌گوید.
او با داشتن مهارتی باورنکردنی و قابل ستایش توانست اولین قهرمانی در تورنومنت انفرادی اوپن میامی و اولین گرند اسلم انفرادی اوپن فرانسه را از آن خود کند. وی سرانجام توانست فصل موفقی را با قهرمانی در WTA Finals و کسب جایزه باورنکردنی ۴.۴۲ میلیون دلاری به پایان برساند.
دنیلا هانتوکووا، تنیسور سابق و تحلیلگر کنونی تنیس گفت: «از نظر ذهنی بر این اعتقادم که او سرانجام توانست تمام توانایی‌های خود را گرد هم بیاورد. ما همگی آنجا بودیم. همه به ما می‌گفتند که چقدر خوب هستیم، اما اول باید خودمان را باور می‌کردیم؛ و او اکنون این کار را کرد».
بارتی که حالا در استرالیا تبدیل به یک قهرمان شده است، سال را با عنوان زن اول دنیای تنیس به پایان رساند. این موفقیت برای کسی که انتظار زیادی از او می‌رفت و سال ۲۰۱۸ را با رتبه پانزدهم به پایان رسانده بود قابل ستایش است.
اما این سال برای افراد زیادی افت و خیز‌های فراوانی داشت: برخی از ستارگان افت چشمگیری داشتند از قبیل: اسلون استیونز، گاربینه موگوروزا، آنجلیک کربر، کارولین ووزنیاکی، ونوس ویلیامز و یلنا اوستاپنکو.
اما چهره‌های جدیدی وارد این عرصه شدند و خوش درخشیدند. اندرسکیو از رتبه ۱۷۳ به رتبه ۵ رسید و تبدیل به اولین ورزشکار کانادایی شد که موفق به کسب عنوان گرنداسلم شده است.
مارکتا ووندروسووای نوجوان، بازگشت چشمگیری داشت و این استعداد چپ‌دست اهل چک، از رتبه ۶۷ به رتبه ۱۶ صعود کرد و در فینال اوپن فرانسه از بارتی شکست خورد.
بلیندا بنچیچ، کانترپانچر ریزنقش سوئیسی، از مصدومیت رهایی پیدا کرد و با کمک پدرش ایوان، که مربی او نیز است، از رتبه ۳۷ به رتبه ۸ دست یافت.
آلیسون ریسک، تنیسور کهنه‌کار آمریکایی، جهشی ۴۵ پله‌ای داشت و توانست این سال را با رتبه هجدهم به پایان برساند.
اما تازه‌وارد‌ها هنوز هم در کانون توجهات قرار دارند و تنیسور‌های جوان آمریکایی را نمی‌توان نادیده گرفت.
سوفیا کنین ۲۰ ساله، در سه تورنومنت به قهرمانی دست یافت و از رتبه ۵۲ به رتبه ۱۴ دست یافت.
آماندا آنیسیمووا ۱۸ ساله اولین قهرمانی‌اش در تورنومنت بوگوتا کلمبیا را به دست آورد و تا نیمه نهایی اوپن فرانسه نیز صعود کرد که در آنجا مقهور سیمونا هالپ شد. او به دلیل مرگ ناگهانی پدر و مربی قدیمی‌اش، کنستانتین، تورنومنت اوپن آمریکا را از دست داد.
کنین و آنیسیمووا توجه بسیاری از تحلیلگران را به خود جلب کرده بودند، اما با ظهور کوکو گوف، پدیده ۱۵ ساله آمریکایی، تمام توجه رسانه‌ها به این نوجوان تازه نفس جلب شد. او با رسیدن به دور یک چهارم نهایی مسابقات ویمبلدون، تحسین بسیاری از کارشناسان را به همراه داشت. چند ماه بعد توانست تا دور سوم اوپن آمریکا صعود کرده و اولین عنوان قهرمانی انفرادی را در لینز اتریش کسب کند.
گوف، آنیسیمووا و کنین اگر بتوانند تمرکز و از همه مهمتر سلامتی خود را حفظ کنند می‌توانند آینده دنیای تنیس زنان را بسازند.
اما دنیای تنیس مشقت‌ها و دردسر‌های خاص خود را داراست.
سیسی بلیس، تنیسور آمریکایی که توانست در سال ۲۰۱۷ در سن ۱۸ سالگی به جمع ۴۰ تنیسور برتر دنیا راه یابد، به دلیل مصدومیت در ناحیه مچ دست و کتف، دو سال از حضور در رقابت‌های معتبر جهانی باز ماند. آنا کونیو، تنیسور کروات که در سن ۱۸ سالگی در سال ۲۰۱۷ در بین ۲۰ تنیسور برتر دنیا حضور داشت، به دلیل مصدومیت در ناحیه کتف راست، دو سال از میادین به دور بود. ووندروسووا که در ماه ژوئن ۲۰ ساله می‌شود، به دلیل مصدومیت در ناحیه مچ سمت چپ و متعاقب آن انجام عمل جراحی، نیمه دوم فصل را از دست داد.
نمونه‌های فراوان دیگری نیز وجود دارند و جالب است بدانید که که اندرسکیو، علیرغم نتایج بی‌نظیری که در سال ۲۰۱۹ کسب کرد، به دلیل پارگی در ناحیه ماهیچه‌های گرداننده شانه راست بسیاری از رقابت‌های مهم فصل را از دست داد. او بعد از مدت کوتاهی به دلیل پارگی عضله زانو، بعد از دو مسابقه از حضور در WTA Finals انصراف داد. اوساکا، بنچیچ و کیکی برتنز نیز به دلیل مصدومیت از حضور در مسابقات کناره‌گیری کردند. همین موضوع باعث شد که دولت چین و دیگر اسپانسر‌ها نتوانند آنطور که انتظار داشتند از مسابقات کسب درآمد کنند.
در میان تمام این موارد، کیم کلیستر، زن شماره ۱ سابق دنیای تنیس پس از هفت سال دوری از میادین و در سن ۳۶ سالگی به طور رسمی اعلام کرد به دلیل مصدومیت در ناحیه زانو دیگر قادر به بازگشت به دنیای تنیس نیست.
اما کلیستر هنوز هم برای بازگشت به میادین امیدوار است درست مانند ویلیامز که به نظر می‌رسد عزم خود را جزم کرده است که رکورد مارگارت کورت در کسب ۲۴ گرند اسلم را در سال ۲۰۲۰ بشکند.
ویلیامز در دهه ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ بیش از هر زن دیگری موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های مهم شده است؛ تنها هلن مودی توانست این کار را در دو دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی تکرار کند.
اما جوانتر‌ها تازه از راه رسیده‌اند. میانگین سنی قهرمانان مسابقات انفرادی در سال ۲۰۱۹، ۲۳ سال و ۴ ماه بوده است که از سال ۲۰۰۸ به بعد جوانترین میانگین سنی به حساب می‌آید.
به نظر می‌رسد در میان این موج جدید، بارتی، اوساکا، اندرسکیو، گوف و آنیسیمووا بیش از سایرین شانس موفقیت داشته باشند. گزینه‌های دیگری نیز همچون بنچیچ، کنین، کارولینا موچووا، آرینا سابالنکا و دایانا یاسترمسکا نیز وجود دارند.
در میان تمام این موارد، کیم کلیستر، زن شماره ۱ سابق دنیای تنیس پس از هفت سال دوری از میادین و در سن ۳۶ سالگی به طور رسمی اعلام کرد به دلیل مصدومیت در ناحیه زانو دیگر قادر به بازگشت به دنیای تنیس نیست.
اما کلیستر هنوز هم برای بازگشت به میادین امیدوار است درست مانند ویلیامز که به نظر می‌رسد عزم خود را جزم کرده است که رکورد مارگارت کورت در کسب ۲۴ گرند اسلم را در سال ۲۰۲۰ بشکند.
ویلیامز در دهه ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ بیش از هر زن دیگری موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های مهم شده است؛ تنها هلن مودی توانست این کار را در دو دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی تکرار کند.
اما جوانتر‌ها تازه از راه رسیده‌اند. میانگین سنی قهرمانان مسابقات انفرادی در سال ۲۰۱۹، ۲۳ سال و ۴ ماه بوده است که از سال ۲۰۰۸ به بعد جوانترین میانگین سنی به حساب می‌آید.
به نظر می‌رسد در میان این موج جدید، بارتی، اوساکا، اندرسکیو، گوف و آنیسیمووا بیش از سایرین شانس موفقیت داشته باشند. گزینه‌های دیگری نیز همچون بنچیچ، کنین، کارولینا موچووا، آرینا سابالنکا و دایانا یاسترمسکا نیز وجود دارند.
اما ویلیامز، که پس از بازگشتش در سال ۲۰۱۸ موفق به قهرمانی در هیچ تورنومنتی نشده است، توانست در چهار فینال گرند اسلم حضور داشته باشد. اما او می‌تواند یکی دیگر از آن کهنه‌کار‌هایی باشد که گوی رقابت را از جوانتر‌ها می‌رباید؟
هانتوچووا پس از شکست ۱-۹ مقابل ویلیامز و بازنشستگی در سن ۳۶ سالگی گفت: «من بسیار امیدوارم که این اتفاق خوب برای او بیافتد و بار دیگر به عنوان یک قهرمان این افتخار را کسب کند. اما من معتقدم برای اینکه بتواند در فینال رقابت‌های مهم موفق شود باید بازی‌های بیشتری را انجام دهد، چون کار‌ها در لحظات مهم کامل خودکار انجام می‌شوند».
هانتوچووا پس از شکست ۱-۹ مقابل ویلیامز و بازنشستگی در سن ۳۶ سالگی گفت: «من بسیار امیدوارم که این اتفاق خوب برای او بیافتد و بار دیگر به عنوان یک قهرمان این افتخار را کسب کند. اما من معتقدم برای اینکه بتواند در فینال رقابت‌های مهم موفق شود باید بازی‌های بیشتری را انجام دهد، چون کار‌ها در لحظات مهم کامل خودکار انجام می‌شوند».
