در ایالت متحده آمریکا توجه عموم مردم به سوی بسکتبال، فوتبال و بیسبال کشیده می شود، تنیس نیز از این ورطه چندان عقب نماند و طبق گزارشات 17.9 میلیون نفر ورزش تنیس را برای بازی انتخاب کرده بودند و تعداد بیشتری نیز جزو طرفداران و پیگیر تماشای مسابقات تنیس بودند.
به علاوه، بیشتر از 14 میلیون امریکایی علاقه خود را برای شروع این ورزش اعلام کردند اما هنوز وارد پروسه ورزشی خود نشده بودند. همانطور که روزانه بر جمعیت آمریکا اضافه میشود، برجمعیت طرفداران این ورزش نیز افزوده خواهد شد.
عده کثیری از مردم از حقیقت پرطرفدار بودن تنیس بی خبر هستند اما باید گفت که طبق آمارهای سایت اطلس جهانی (worldatlas.com) این ورزش با جمعیت طرفدارانی در حدود یک بیلیون نفر در جهان، با رتبه چهارم در میان ورزش های محبوب قرار دارد.
محبوبیت تنیس و عوامل مؤثر در آن
تنها سه ورزش هستند که از تنیس محبوبیت بیشتری دارند. فوتبال (4 بیلیون طرفدار)، کروکت (2.5 بیلیون طرفدار)، هاکی روی چمن (2 بیلیون طرفدار) که در آمریکا کروکت و هاکی روی چمن به ندرت بازی می شود.
در آمریکا فوتبال نیز در میان چهار ورزش پرطرفدار به حساب نمیآید اما در دیدگاه محبوبیت جهانی این ورزش در ایالات متحده نیز طرفداران زیادی دارد.
با توجه به کانال اختصاصی تنیس (The Tennis Channel) و مسابقاتی که هر هفته برگزاری آنها از تلویزیون پخش می شود، می توان رو به رشد بودن این ورزش را گواهی داد.
یکی از مسابقات بزرگ در این ورزش مسابقات آزاد استرالیا می باشد. جایزه کلی این مسابقه 62.5 میلیون دلار بوده و اهدایی بی سابقه 4.1 میلیون دلاری برای برنده در این ورزش مشاهده شده است. از 18 سال پیش تا به امروز، جایزه این دسته از مسابقات 351 درصد افزایش داشته است.
همین موضوع نشانه ایست برای محبوبیت روز افزون ورزش تنیس که نه تنها در آمریکا و استرالیا، بلکه در تمام قابل مشاهده است. با وجود ستاره های بزرگی مانند راجر فدرر و رافائل نادال که در دو دهه گذشته ورطه این ورزش را در مشت گرفته اند، محبوبیت آن خط صعودی خود را از دست نخواهد داد.
زیبایی این ورزش در ظهور همیشگی ستارگان جدید زیباتر نیز می شود. مثال قابل لمس این موضوع در مسابقات آزاد آمریکا 2018 و مسابقه مابین نائومی اوساکا (Naomi Osaka) بیست ساله و سرنا ویلیامز است. او باشکست دادن سرنا، بازیکن قدرتمند تنیس بانوان، جهان را در شوک فرو برد.
ظهور ستارگان جدید در این ورزش مانند قطاری است که هرگز متوقف نمیشود تا اندازه ای که به نظر می رسد هربار کانال اختصاصی تنیس را نگاه می کنید شاهد ظهور ستاره ای نوپا هستید که تعجب همگان را بر می انگیزد.
با این حساب بعد از بازنشسته شدن ستارگان کنونی تنیس از جمله راجر فدرر، رافائل نادال و خواهران ویلیامز نگرانی بابت حضور بازیکنان پرقدرت نخواهیم داشت. هرچند که به نظر نمی آید راجر فدرر حداقل تا 10 سال آینده چنین تصمیمی داشته باشد. شاید تنها دلیل او برای ادامه حضور در زمین مسابقات توانایی او در کسب موفقیت های پی در پی است.
ورزش تنیس در کدام منطقه بیشترین طرفدار را دارد
همانطور که پیش تر نیز گفته شد، تنیس در تمام جهان طرفداران زیادی را به خود جلب نموده است، اما همچنان در میان برخی ملیت ها محبوبیت بیشتری نسبت به سایرین دارد.
عده زیادی در استرالیا در این ورزش شرکت می کنند اما همانند نیوزلند، شمار اینگونه افراد همچنان در فوتبال آمریکایی و کروکت بیشتر از تنیس است.
کشورهای دیگری که میزبان مسابقات گرند اسلم هستند (فرانسه، آمریکا و انگلستان) همگی جمعیت تنیس زیادی را به خود اختصاص می دهند. بدیهی است که نمی توان با قاطعیت کشوری را که بیشترین طرفداران و بازیکنان تنس را در خود جای داده اعلام کنیم اما میتوان ازدیاد این جمعیت را به طور یکسان در کشورهای پیشرفته دید.
در نسل پیشین، اسپانیا موفقیت چشمگیری در ورطه تنیس به دست آورد. سوئیس نیز در این موفقیت ها دست کمی از اسپانیا نداشت. در 50 سال گذشته فرانسه توانست تعداد زیادی از بازیکنان پرقدرت و مستعد را کشف کرده و پروش دهد.
از آنجایی که آمارهای به دست آمده از اینترنت اغلب گمراه کننده هستند، نمی توان به راحتی به این سوال پاسخ گفت.
چنانچه به صد بازیکن مرد و زن برتر تنیس جهان نگاهی بیاندازیم میتوانیم ببینیم کدام کشورها بیشتر در این زمینه مطرح شده اند. محبوبیت این ورزش معمولاً در کشورهایی که بازیکنان آنها موفقیت بیشتری را به دست آورده اند بیشتر نیز هستند.
چین نیز در تلاش است تا با آموزش و تربیت بازیکنان زن و مرد جوان نیروهای مستعد خود را در این ورزش رشد دهد. چین در حال ساخت زمین های تنیس با تمام توان می باشد تا هر چه سریع تر بستر پروش بازیکنان مستعد در این ورزش را فراهم سازد.
بنابراین جای تعجبی نخواهد بود اگر مردان و زنان چینی را در میان صد بازیکن برتر جهان ببینیم.
چه کسی باعث محبوبیت تنیس شد
آنچه در دهه 1500 میلادی دیده می شد به زیبایی تنیس امروزی نیست، اما با این حال ریشه های وجودی ورزش تنیس در همان دهه شکل گرفتند.
با ساخته شدن توپ های لاستیکی با نیروی کشسانی بالا در 1850 تغییر شگرفی در دنیای این ورزش به وجود آمد و امکان بازی در فضای باز و بر روی زمین های تنیس فراهم گردید.
در تاریخ آمده است که پایه این بازی در ابداع یک بازی با توپ به دست والتر وینگفیلد (Walter Wingfield) بوده است. این بازی در سال 1873 تغییراتی داشت و گفته می شود که تنیس مدرن از همین بازی نشات گرفته است.
در آن دوره این بازی در زمینی به شکل ساعت شنی برگزار می شد اما شکل این زمین به سرعت به مسطتیل و زمینی که امروزه در بازی تنیس با آن آشنا هستیم تبدیل گردید.
پس از مدت کوتاهی، باشگاه های کروکت آغوش خود را برای پذیرش این ورزش باز کردند. در واقع اولین مسابقات تنیس که وقایع آن ضبط شد، در سال 1877 توسط باشگاه کروکت انگلیس در ویمبلدون برگزار شد.
قوانین امروز مسابقات تنیس تفاوت بسیاری با قوانینی که در آن سال برای این مسابقه وضع گردید دارد. در آن دوره خانم ها اجازه بازی نداشتند. البته این قانون در سال 1884 برداشته شد و مسابقات قهرمانی بانوان در عنوان تک نفره آغاز به کار نمود. دومین تفاوت در روش زدن سرویس ها بود. تمامی سرویس ها باید از ارتفاع پایین زده می شدند.
با اینکه این مدل از ورزش تنیس در اروپا شکل گرفته و بازی می شد، در آمریکا هنوز کسی به آن روی نیاورده بود. این موضوع نیز با سفر تفریحی ماری اوینگ اوتربریج (Mary Ewing Outerbridge)، بانوی آمریکایی، به برمودا، پایان یافت.
او در بمودا با بازی تنیس روی چمن آشنا شد. او بازی تنیس روی چمن را کشف نمود. البته شاید برگذاری این بازی ها در جزیره کوچکی مانند برمودا عجیب باشد. اما در توضیح آن باید گفته که این بازی توسط مقامات انگلیس و همسرانشان به برمودا و سایر مستعمرات آورده شده بود و برای مدتی تنها بازی ثروتمندان بود.
اوتربریج وسایل تنیس را در برمودا خریداری و در بازگشت خود به استاتن ایسلند (Staten Island) این ورزش را به خانواده و دوستانش معرفی نمود.
از شانس خوب برادر اوتبریج که در استاتن ایسلند مدیر یک باشگاه کروکت و بیسبال بود، از این ورزش استقبال نمود و آن را به عنوان ورزشی با پتانسیل بالا و محبوبیت بسیار ارزیابی نمود و همین دلیل بدون درنگ و فوت وقت زمین چمن تنیس را به باشگاه خود اضافه کرد.
دیری نگذشت که انجمن ملی تنیس چمن ایالات متحده (1884) تشکیل و مسابقات قهرمانی ملی انفرادی و دونفره برگزار گردید. البته در ابتدا زنان اجازه شرکت در این مسابقات را نداشتند اما چند سال بعد، زنان نیز توانستند در مسابقات انفرادی و دونفره تنیس نقش آفرینی نمایند.
شاید دلیل آنکه تنیس سریعاً مورد استقبال قرار گرفت و محبوبیت خود را به دست آورد این بود که در این ورزش برخلاف سایر ورزش ها مردان و زنان از گونه ای برابری نسبی برخوردار بودند. با صدور مجوز برای بازی بانوان و تبدیل شدن آنها به ستارگانی که می توانند صاحب جوایز نقدی بسیاری باشند، بانوان بیشتری نیز به سمت ورزش تنیس کشیده شدند.
با تکامل بازی و تجهیزات، سطح مهارت ها نیز تکامل بیشتری پیدا نمود، در دهه 1920 هلن ویلز (Helen Wills) مانند ساعقه ای بر زمین تنیس فرود آمد و برای یک نسل پیروزی این رشته را از آن خود نمود.
در صحبت از موفقیت های او می توان به 180 پیروزی پیاپی اشاره کرد.
در طول دهه های 1920 و 1930 ، ویلس قهرمان دنیای تنیس بود. جمعیت دوست داشت به تماشای بازی او بنشیند. او در دوره بازی خود در مسابقات تنیس توانست 17 پیروزی مسابقات گرند اسلمز و دو مدال طلای المپیک را به دست آورد. ویلز در حالی که برای محبوب تر کردن تنیس مسئولیت بزرگی را به دوش می کشید، در سال 1938 از تنیس کناره گیری نمود.
تنیس در کدام کشورها بازی میشود
تنیس در بیشتر کشورهای جهان بازی می شود. هنگامی که کشورهایی مانند فرانسه، آلمان، کرواسی، اسپانیا، آمریکا، انگلیس و استرالیا سردمداران و سایر کشورها مانند چین و کره در حال پیشرفت در این ورزش هستند، حتی فکر کردن به کشوری که دارای زمین تنیس یا تنیسور نیست، دشوار است. فقیرترین کشورها نیز زمین و بازیکنان تنیس را در خود جای داده اند.
در حال حاضر مسابقات حرفه ای تنیس در تمامی قاره های جهان به استثنای قطب جنوب برگزار می شود. محبوب ترین کشورهای تنیس در اروپا ، آمریکای شمالی و استرالیا قرار دارند.
ناگفته نماند که محبوبیت تنیس روز به روز در آمریکای مرکزی و جنوبی بیشتر می شود اتفاقی که در آسیا ، نیوزیلند و آفریقا نیز درحال وقوع است. اگر نگاهی به 100 بازیکن برتر جهان تنیس بیاندازید، خواهید دید که این بازیکنان در سراسر جهان وجود دارند و گسترش این لیست موضوعی گریز ناپذیر است.
تنها قاره ای که در این ورطه از دیگران عقب افتاده آفریقا است. در حال حاضر تنها مسابقات ATP و WTA آفریقا، در مراکش (Morocco) برگزار می شود. اما انتظار میرود که در دهه آینده شاهد ازدیاد آنها باشیم و شاید خیلی زودتر از انتظار ما شاهد میزبانی افریقای جنوبی از مسابقات تنیس باشیم.
محبوبیت تنیس در کشورهای خاور میانه ممکن است باعث تعجب کسانی باشد که طرفدار این ورزش نیستند. کشورهایی مانند قطر و امارات متحده عربی میزبان مسابقات ATP و WTA هستند. شکی نیست که قشر ثروتمند این کشورها از طرفداران تنیس بوده و حامیان مالی این مسابقات هستند.
آیا محبوبیت تنیس بیشتر نیز می شود
مطمئناً جواب مثبت است، جمعیت جامعه تنیس رو به افزایش خواهد بود. هرچقدر که در مکان های مختلف دنیا زمین های تنیس ساخته شود و دسترسی مردم به آموزه ها و امکانات تنیس بیشتر فراهم شود، جامعه تنیس نیز پرجمعیت تر خواهد شد. چین مثال واضحی از همین موضوع است.
حتی از بیست سال پیش تا به الان نیز رشد ورزش تنیس چشمگیر بوده اما با ساختن ورزشگاه ها و پیوستن مربیان کارکشته تر و بازیکنان مستعد و بالقوه به اجتماع این ورزش، تنیس بهتر و سریع تر از آن هم می تواند در کشورهای آسیایی نمایان شود.
تمام علائم از ظهور استعدادهای جدید از سراسر جهان و رکوردهای جدید در کسب جوائز گرفته تا پوشش روزافزون تنیس همگی به روند صعودی آن اشاره دارند.
پس از بازنشستگی رافائل و راجر، یافتن ستارگان بزرگ این ورزش بر عهده نسل جدید خواهد بود. ستارگانی که در هر رشته ورزشی فعالیت دارند دلیل اصلی محبوبیت آن ورزش در میان مردم هستند. گیشه های فروش بلیط هنگام حضور اشخاصی مانند لوبرون جیمز (LeBron James) ، تام بردی (Tom Brady) یا کونور مک گرگور (Connor McGregor) در مسابقه دیدنی می شود.
همین روال در مورد تنیس نیز صادق است. همیشه طرفداران پروپا قرصی وجود دارند که بدون توجه به وضعیت، همیشه در صحنه حضور خواهند داشت. اما بازیکنانی نیز هستند که در هر نسل یک یا دو بار شاهد حضور امثال آنها هستیم.
همین بازیکنان فوق بشری هستند که باعث می شوند تمایل مردم به سمت ورزشی کشیده شوند و در زمره طرفداران آن قرار بگیرند. ستارگانی مانند: محمد علی (Muhammad Ali)، مایک تایسون (Mike Tyson)، بابی روت (Babe Ruth)، وین گرتسکی (Wayne Gretzky)، مایکل جردن (Michael Jordan)، تایگر وودز (Tiger Woods)، سرنا ویلیامز (Serena Williams) و غیره.
توانایی این افراد در جذب تماشاچیانی که به صورت اتفاقی به تماشای بازی ها نشسته بودند و یا حتی علاقه ای به آن ورزش نداشتند، دیدنی بود. چنین ستارگانی برای نسل جوان تبدیل به نمادی مثال زدنی می شوند.
اما برای الگو شدن و جذب طرفداران نباید حتماً مانند آنها بود. حتی بازیکنانی که خیلی موفق نیستند نیز می توانند باعث شوند تا دیگران به آن ورزش علاقمند گرند و به تماشای آن بنشینند. برای مثال به بازی های جان مک انرو (John McEnroe) نگاهی بیاندازید.
با اینکه مک انرو در نسل خود صدر نشین بازیکنان بود، هیچکدام از کارشناسان از او به عنوان بهترین بازیکن تنیس یاد نمیکنند. با اینحال شخصیت برجسته او باعث می شد تا طرفدارانی را به جمع طرفداران تنیس جلب کرده و آنها را به تماشای بازی ها بکشانند.
همین موضوع را میتوان برای دنیس رودمن (Dennis Rodman) بازیکن سابق اِن بی اِی مثال زد. حضور او در مسابقات بسکتبال، آن مسابقه را به صحنه یک نمایش تبدیل می نمود. مدل و رنگ موی او یا وسایلی که او در بازی ها استفاده می نمود برای همه جالب توجه بود.
ایلی ناسته که در دهه 1970 در رده بازیکنان عالی رتبه قرار داشت، می تواند مثالی از نزدیک ترین بازیکن به دنیس در تنیس باشد. وسایل او در مسابقات، همیشه جمعیت را هیجان زده می کرد. در دهه 90 و 2000 ، آندره آغاسی به مراتب رنگارنگ ترین بازیکن بود و ده ها هزار هوادار جدید را به جمعیت طرفداران تنیس اضافه کرد.
شاید عدم حضور چنین فردی در تنیس امروز به این دلیل باشد که این ورزش به خودی خود ورزشی کلاسیک است و چنین رفتاری گذشتن از مرزهای رفتاری در ورزش تنیس میباشد. با احاطه رسانه های اجتماعی بر جزئیات وقایع و نشر آنها، بازیکنان باید بیشتر از هر زمانی مراقب کلمات، حرف ها و وسایل یا زیورآلاتی که استفاده می کنند، باشند.
با اینحال زمان، فوق ستاره بعدی تنیس را معلوم می کند. شاید این شخص رفتاری مانند جان مک انرو نداشته باشند و شاید موفقیت های فوق العاده چشمگیری را بدست نیاورند اما مطمئناً آینده تنیس در دست بازیکنان بسیار خوبی قرار خواهد گرفت و تا دهه های بعد به یکی از محبوب ترین ورزش های جهان تبدیل خواهد شد.
