جنگندگی، بالاتر از همه توانایی‌های نواک جوکوویچ در سال‌های اخیر دیده شده است؛ همانطور که این تنیسور صربستانی چهار ماه پیش موفق شد تا در زمین مرکزی ویمبلدون بار دیگر جنگندگی‌اش را به تمام مردم جهان نشان دهد.
نواک جوکوویچ به دنبال قهرمانی در تنیس لندن
او در یکی از تاریخی‌ترین فینال‌های تاریخ این رقابت‌ها مقابل راجر فدرر قرار گرفته بود. فدرر دو بار در امتیاز ۸-۷ ست پنجم و پایانی بازی فرصت شکست دادن جوکوویچ را داشت اما نواک با دفاع هوشمندانه‌اش موفق شد تا ۴۵ دقیقه بعد به قهرمان ویمبلدون ۲۰۱۹ تبدیل شود. با این حال او در نیمه نهایی یو اس اوپن ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ هم موفق شده بود تا برابر فدرر کامبک بزند و مقابل این حریف سوئیسی‌اش به پیروزی برسد. جوکوویچ، این دیدار که چهار ساعت و ۵۷ دقیقه به طول انجامید را سخت‌ترین بازی زندگی‌اش از نظر روحی می‌داند:
در دیدارم برابر نادال در اوپن استرالیای ۲۰۱۲ که شش ساعت به طول انجامید از نظر فیزیکی کار سختی داشتم اما دیدارم برابر فدرر از نظر ذهنی و روحی در درجه متفاوتی قرار داشت.
این در حالی است که نواک جوکوویچ ۱۷ ماه قبل، بعد از شکست عجیبش در یک چهارم نهایی رولاند گاروس برابر مارکو کچیناتوی ایتالیایی اعلام کرده بود که ممکن است دیگر نتواند در فصل زمین‌های چمن رقابت دهد و بعد از آن برخی شانسی برای قهرمانی او در هیچ گرند اسلمی را قائل نبودند. با این حال جوکوویچ فصل جدید را با شرایط بسیار متفاوتی آغاز کرد؛ او که در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ موفق به قهرمانی در مسترز ۱۰۰۰ امتیازی سینسیناتی و تکمیل ویترین افتخاراتش در مسترزهای طلایی شده بود و علاوه بر آن در ویمبلدون و یو اس اوپن هم قهرمان شده بود، در ژانویه با روحیه بسیار بالایی پا به ملبورن گذاشت. هدف نوله از حضور در اوپن استرالیا نه تنها هفتمین قهرمانی‌اش در این رقابت‌ها بلکه ادامه فرم خوبش هم بود. جوکوویچ در مسیر صعودش به فینال، لوکاس پولیه فرانسوی را در نیمه نهایی‌ای یک طرفه با از دست دادن تنها چهار گیم شکست داد و در فینال به مصاف رافائل نادال رفت. او نادال را هم در کمتر از دو ساعت و با نتایج ۶-۳، ۶-۲ و ۶-۳ شکست داد و قهرمان اوپن استرالیا شد. گرچه نواک در ماه ژوئن و در نیمه نهایی رولاند گاروس مقابل دومینیک تیم شکست خورد و از گردونه رقابت‌ها کنار رفت اما خیلی زود خودش را از نو ساخت و پنج هفته بعد از آن در ویمبلدون حضور یافت. او در مورد شرایط حاکم بر دیدارش با فدرر در فینال ویمبلدون افزود:
درباره قدرت جسمانی و سناریوهای ممکنی که برای رقم خوردن اتفاقات یک بازی پیش‌بینی می‌شود باید بگویم که به هیچ وجه احتمال چنین چیزی را نمی‌دادم اما همواره سعی می‌کنم تا به عنوان یک برنده پا به میدان بگذارم و فکر می‌کنم که قدرت پیروز شدن را هم دارم. علاوه بر این، تنها قدرت جسمانی شما در چنین مسابقه‌ای به کارتان نمی‌آید بلکه باید از نظر ذهنی و روحی هم آمادگی کافی برای مقابله با چنین فضایی را داشته باشید.
بازی نواک جوکوویچ از نظر جسمانی به حرکاتش در زمین بستگی دارد؛ او در حالی که ۳۲ سال سن دارد، همچون یک جوان اسکی‌باز در زمین حرکت می‌کند و تمام بخش‌های زمین را پوشش می‌دهد و به خوبی در عقب زمین کار می‌کند.
نواک در مورد این مسئله می‌گوید:
حرکات من زمینه‌ساز تمام کارهایی است که در بازی انجام می‌دهم. این حرکات شانس این را به من می‌دهند تا شوت‌هایی را در زمین بزنم که کمتر تنیسوری قادر به تکرار چنین ضرباتی می‌باشد. برای من فرقی نمی‌کند که در زمین سخت، چمن یا خاک رس بازی‌کنم، چراکه کار خودم را انجام می‌دهم. فکر می‌کنم انعطاف‌پذیری قوزک پایم به شکل تهاجمی حرکاتم در زمین کمک بسیاری می‌کند. من بخش قابل توجهی از دوران کودکی‌ام را در پیست‌های اسکی سپری کردم و در آنجا اسکی بازی می‌کردم. از این رو، فکر می‌کنم که حضورم در پیست‌های اسکی و اسکی بازی کردن تاثیر زیادی بر حرکات سریع و ناگهانی امروزم در زمین تنیس گذاشته است.
جوکوویچ در ادامه می‌افزاید:
گرچه این دو ورزش به کل باهم فرق دارند اما در بسیاری از ورزش‌ها شما کارها و حرکات یکسانی را انجام می‌دهید. به این ترتیب فکر می‌کنم که حرکت در زمین مهم‌ترین بخش بازی یک تنیسور است چراکه موجب آمادگی آن فرد می‌شود و در پایان یک روز این مسئله تنها چیزی است که یک بازیکن تنیس از خودش انتظار دارد. اینکه تا چه مقدار در آمادگی خوبی قرار دارید و می‌توانید به درستی و با قدرت و سرعت مناسبی به توپ ضربه بزنید.
جوکوویچ در این مرحله از دوران ورزشی‌اش نیاز به شکستن رکوردهای بزرگ‌تری را دارد و از روحیه بالایی برای موفقیت در این کارش بهره می‌برد. او این شانس را دارد تا در هفته جاری به رکورد شش قهرمانی راجر فدرر در فینال‌های Nitto ATP برسد. نواک در اواخر ماه سپتامبر، دویست و هفتادمین هفته صدرنشینی‌اش در رنکینگ جهانی تنیس مردان را پشت سر گذاشت و با عبور از ایوان لندل، حالا تنها فدرر (۳۱۰) و پت سمپراس (۲۸۶) رکورد بهتری را نسبت به او در اختیار دارند. جوکوویچ همچنین با ۱۶ قهرمانی در گرند اسلم‌ها تنها ۳ قهرمانی با نادال و چهار قهرمانی با فدرر فاصله دارد. بازیکنان تنیس معمولا در سال‌های ابتدایی دهه چهارم زندگی‌شان از این ورزش خداحافظی می‌کنند، اما جوکوویچ راه فدرر و نادال را در پیش گرفته و به روند فوق العاده‌اش ادامه می‌دهد. او همچنین این شانس را دارد تا در سال‌های آتی به بهترین تنیسور تاریخ جهان تبدیل شود. وی در این‌باره گفته است:
ما موجب رشد و پیشرفت یکدیگر می‌شویم و همچنان در حال رقابت کردن در بالاترین سطح تنیس جهان هستیم. آن دو نفر یکی از اصلی‌ترین دلایلی هستند که من همچنان در چنین سطحی رقابت می‌کنم. این حقیقت که آن‌ها در این ورزش تاریخ‌سازی کرده‌اند مرا هم احساساتی می‌کند و به من کمک می‌کند تا با الهام گرفتن از آن‌ها راهشان را ادامه دهم و چنین دستاوردهایی را تکرار کنم و حتی به افتخارات بیشتری دست یابم.
