آیا لئو بورگ می‌تواند پا جای پای پدر افسانه‌ای خود بگذارد؟

زمانیکه لئو بورگ، دارنده رتبه ۳۶۵ تنیس جوانان، برای مسابقات انتخابی رقابت‌های ویمبلدون وارد زمین می‌شود، همه عکاسان دور او جمع می‌شوند.
معمولا این حجم از توجه در خصوص تنیسوری در حد و اندازه لئو کمی عجیب به نظر می‌رسد، اما دلیلش این است که این جوان ۱۶ ساله یک تنیسور عادی نیست.
او پسر اسطوره بزرگ دنیای تنیس، بیورن بورگ، دارنده ۱۱ گرنداسلم و فوق‌ستاره دهه ۱۹۷۰ میلادی است. وی چهره‌ای سینمایی داشت و با مو‌هایی طلایی در زمین غوغا به پا می‌کرد.
اما یک ساعت و اندی بعد، تمام امید‌های حضور لئو در ویمبلدون به دست جوان فرانسوی رده نهمی، لوریس پوروی، به باد رفت و بازی را با نتیجه ضعیف ۴-۶ و ۱-۶ واگذار کرد.
بورگ که کاملا مأیوس شده بود در مصاحبه‌ای که با گزارشگر CNN داشت گفت: «امروز روز من نبود».
علیرغم اینکه لئو در خانواده‌ای کاملا تنیسی بزرگ شده بود و این ورزش جایگاه مهمی در بین آن‌ها داشت، اما همین چند هفته پیش بود که برای اولین بار در زمین چمن بازی می‌کرد.
او در ادامه گفت: «این زمین با بقیه زمین‌های خیلی فرق می‌کند. توپ در این زمین خیلی سریعترحرکت می‌کند و سرویس‌های نیز کاملا متفاوت هستند. شما مجبورید پاهایتان را تا آنجا که ممکن است بکشید و سرتاسر بازی روی توپ تمرکز داشته باشید.»

اولین تلاش لئو در زمین چمن ۴۷ سال بعد از قهرمانی پدرش در رقابت‌های تنیس نوجوانان انگلستان در ۱۶ سالگی انجام شد.
چهار سال بعد، بیورن بورگ توانست اولین جام قهرمانی از پنج قهرمانی پی در پی خود در رقابت‌های ویملبدون را کسب کند. او پیش از بازنشستگی غیرقابل‌باور خود در سن ۲۶ سالگی، توانست ۶ عنوان قهرمانی در رقابت‌های آزاد فرانسه را نیز کسب کند.
رقابت تاریخی او با رقبت آمریکایی‌اش، جان مک‌انرو مثال‌زدنی بود: سوئدی خونسرد در مقابل پسر بد آمریکا. مسابقه حماسی او در فینال ۱۹۸۰ ویمبلدون، که پس از پنج ست به نفع بورگ به پایان رسید – در کنار فینال ۲۰۰۸ فدرر و نادال، به عنوان بزرگترین مسابقه تاریخ تنیس دنیا یاد می‌شود.
شباهت بین لئو و پدرش، هم از لحاظ سبک بازی و هم از لحاظ ظاهری، خیره‌کننده است.
بورگ جوان درست مانند پدر مشهورش، با داشتن شانه‌هایی عریض و عضلانی، ورزشکار قدرتمندی است. لئو بک‌هندهایش را با دو دست می‌زند تقریبا به همان روشی که پدرش بک‌هند می‌زد. لئو این شیوه ضربه‌زدن را از هاکی روی یخ که در کودکی بازی می‌کرد، الگو گرفته است.
برخلاف برخی از والدین تنیسور‌های جوان، بورگ پدر – که حالا ۶۳ سال سن دارد – زیاد خود را درگیر تنیس بازی‌کردن پسرش نکرده است.
او حتی در مسابقه انتخابی ویمبلدون که فقط ۲۰ دقیقه با جنوب‌غربی لندن فاصله داشت نیز حاضر نشد و تنها به ارائه چند نکته فنی به پسرش بسنده کرد.
لئو با حالتی مؤدبانه گفت: «من فقط می‌خواستم بازی کنم و از این کار لذت ببرم».
مربی لئو، ریکارد بیلینگ در مورد دخالت بیورن در ورزش پسرش گفت: «او در واقع خود را از این قضیه کنار کشیده و به پسرش توصیه کرده که فقط تنیس بازی کند و از این کار لذت ببرد».

بیورن پسر هفته پیش به سایت ITF گفت که تلاش زیادی می‌کند توجهی که بواسطه «پسر اسطوره تنیس» بودن به خود جلب کرده است را کاهش دهد.
اما نام خانوادگی مشهور او نیز تابحال در‌های کمی را به روی او باز کرده است.
در سال ۲۰۱۷ او از پدر نوجوانش در فیلم مستند «بورگ بر علیه مک‌انرو» پرده برداشت. این فیلم به رقابت شدیدی که پدرش با ستاره آمریکایی داشت می‌پرداخت.
همین سال پیش، لئو بورگ قراردادی اسپانسری را با شرکت ایتالیایی فیلا به امضا رساند. این برند ایتالیایی به لطف درخشش پدرش به جایگاهی باورنکردنی دست پیدا کرده بود. بیورن در آن زمان هدبندی با برند فیلا را بر سر می‌بست تا مو‌های بلند طلایی‌اش را با آن جمع کند.
هرچند چهار جوان سوئدی دیگر در رنکینگ بهترین تنیسور‌های جوان دنیا بالاتر از لئو قرار دارند، اما انجمن تنیس انگلستان تصمیم گرفت کارت مجوز خود در مسابقات انتخابی را به بورگ اعطا کند.
او هنگام دریافت کارت مجوز گفت: «این لحظه واقعا برای من خاص است. از اینکه در اینجا بازی می‌کنم بسیار خوشحالم».

به قول بیلینگ ارتباط لئو با پدر مشهورش مثل یک شمشیر دولبه است.
بیلینگ، سوئدی خونگرم که از ده سالگی لئو را مربیگری می‌کند گفت: «روز‌هایی مثل این برای او بسیار جذاب خواهد بود، چون باید به سوالات گزارشگران پاسخ دهد.
زمانیکه او در حال گرم‌کردن یا ورود به زمین است، عکاسان عکس‌هایی زیادی از او گرفتند، اما به نظرم او به خوبی توانست این شرایط را مدیریت کند.
اما از سوی دیگر او کارت مجوز را گرفت و این هم خوب است هم بد.
اما برای این تورنومنت اصلا برنامه‌ای نداشتیم».
لئو که به تازگی تحصیلات متوسطه‌اش در سوئد را به پایان رسانده است، تمام تلاش و توجهش را روی ورزش تنیس معطوف کرده است.
بیلینگ گفت: «او این کار را دوست دارد نه به خاطر نام پدرش یا اینکه بخواهد خودی نشان دهد. او تنیس را دوست دارد».
اولین حضور لئو در چمن تجربه آموزنده‌ای برای او بود.
«این حضور برای او بسیار مفید بود چه توانست سطح بازی‌ها را درک کند و شخصا فضای رقابت‌ها را ببیند، چون وقتی شما در رقابت‌های سطح پایین شرکت می‌کنید شاید نتوانید یک سری اتفاقات را تجربه کنید. اینجاست که به خود می‌گویید: «اوه، من باید سخت‌تر تلاش کنم یا باید این کار را انجام دهم؛ بنابراین احساس می‌کنم حضور در چنین رقابت‌های معتبری برای او بسیار خوب است. او می‌تواند سطح بالای تنیس را به چشم دیده و به ادامه راه امیدوار شود. همین تجربه‌ها می‌تواند انگیزه‌های بسیار خوبی برای سال‌های آتی باشند».