دورۀ رقابت‌های آزاد تنیس (Open) از سال 1968 شروع شد زمانیکه اکثر تورنومنت‌های جهانی تنیس برای اولین بار به تنیسورهای حرفه‌ای و نیز آماتور اجازه حضور در این رقابت‌ها را دادند. پیش از دوره رقابت‌های آزاد، تنها تنیسورهای آماتور می‌توانستند در تورنومنت‌های سطح بالایی همچون گرند اسلم‌ها شرکت کنند و همین امر باعث می‌شد که بسیاری از تنیسورهای مطرح آن زمان از این رقابت‌ها باز بمانند. در ادامه به تاریخچۀ رقابت‌های آزاد تنیس می پردازیم.
تاریخچه رقابت‌های آزاد تنیس
تفاوت قائل‌شدن بین تنیسورهای حرفه‌ای و آماتور پیشینه‌ای طولانی و ناعادلانه دارد زیرا بسیاری از آماتورها مبالغ قابل‌توجهی را به عنوان زیرمیزی دریافت می‌کردند. وب‌سایت Online Tennis Instruction می‌گوید: «آغاز عصر رقابت‌های آزاد نقطه عطفی در تاریخ تنیس به حساب می‌آید و باعث شد شرایط تنیسورهای حرفه‌ای به مراتب بهتر از سابق شود. همچنین با شروع این دوران، محبوبیت تنیس و مبالغ جوایز برای تمام تنیسورها رشد روزافزونی پیدا کرد».
زمانیکه مدیران تصمیم‌گیرنده تنیس نسبت به آغاز رقابت‌های آزاد نظر مثبتشان را اعلام کردند، تقریباً تمام بازیکنان طراز اول تنیس حرفه‌ای شدند. کیفیت تورنومنت‌های مهم، محبوبیت ورزش تنیس و مبلغ جایزه برای تنیسورها همگی از نتایج قوانین جدید رقابت‌های آزاد بود.
سیستم رتبه‌بندی رقابت‌های آزاد
سیستم رتبه‌بندی – که حالا بسیار معروف شده و به دقت از سوی طرفداران، خبرنگاران ورزشی و مجریان رصد می‌شود – پیش از عصر رقابت‌های آزاد کاربرد چندانی نداشت زیرا بهترین تنیسورها – منظورمان تنیسورهای حرفه‌ای است – نمی‌توانستند در تورتومنت‌های بزرگ یا کوچک شرکت کنند.
بلیچر ریپورت در این خصوص می‌گوید:
تاریخچه‌ای که منجر به سیستم رتبه‌بندی شد شامل یک «سیستم ستاره‌ای» بود تا آنجاییکه باعث ورود بازیکنان به تورنومنت‌ها می‌شد. برخی از تنیسورها در فهرست رتبه‌بندی به عنوان کسانی قرار داده می‌شدند به فروش بلیط رویدادها کمک کنند و این دست از بازیکنان برای پذیرش در تورنومنت‌ها نسبت به دیگران اولویت بالاتری داشتند.
سیستم کنونی رتبه‌بندی هنوز چند سال با رسمیت‌یافتن کامل فاصله دارد، اما در سال 1973 ایلیه ناستاسه اولین مرد شماره یک تنیس جهان بود که بر اساس این سیستم رتبه‌بندی کامپیوتری انتخاب می‌شد.
بلیچر ریپورت می‌افزاید: «عصر مسابقات آزاد باعث شد که محبوبیت و آوازه تنیس بیش از پیش گسترش یابد و بازیکنان تنیس به خارج از حوزه اروپا، آمریکا و استرالیا راه یابند. همین امر منجر به این شد که رقابت‌های گرند اسلم عمق بیشتری پیدا کنند».
پیش و پس از دوران رقابت‌های آزاد
دوران رقابت‌های آزاد از چنان اهمیتی در بازی‌های حرفه‌ای تنیس برخوردار است که ستارگان تنیس، نویسندگان و طرفداران معمولاً این ورزش را به دو بخش قبل و بعد از دوران رقابت‌های آزاد تقسیم می‌کنند. آنچنانکه Bonnie D. Ford در ESPN اینگونه اظهار می‌دارد:
«تنیس پیش از عصر رقابت‌های آزاد به معنای واقعی کلمه یک ورزش بود زیرا سازمان‌های مرتبط با آن ماهیتی غیرتجاری داشتند و نیت بازیکنان از بازی‌کردن به هیچ‌وجه مسائل مالی نبود. اما با ظهور رقابت‌های آزاد تغییر غیرقابل‌تصوری در این ورزش رخ داد به‌گونه‌ای که امروزه اکثر تنیسورها تمام تلاششان را می‌کنند تا برند شخصی خود را ساخته و ارزش زیر‌ساخت‌های این ورزش به چندین میلیارد دلار می‌رسد».
ستاره‌های حال حاضر و گذشته تنیس اکنون با عنوان چهره‌های «رقابت‌های آزاد» توصیف می‌شوند. برای مثال، جان مک‌انرو، یکی از مشهورترین ستارگان کلاسیک تنیس دنیا، سهم اعظمی از حواشی و توجه جراید به خود را به واسطه تسلط بی‌چون و چرایش در دوران طلایی حرفه‌ایش به دست آورد. آنچنانکه در آخرین کتاب جان مک‌انرو با عنوان (But Seriously: An Autobiography) آمده است: «وی یکی از جنجالی‌ترین ورزشکاران تاریخ و ستاره افسانه‌ای رقابت‌های آزاد تنیس بود».
Ford در ESPN این موضوع را به بهترین نحو بیان می‌کند: «رقابت‌های آزاد تأثیر شگرفی بر طول عمر این ورزش گذاشت و باعث شد رقابت در بین تنیسورها بیش از پیش جریان داشته باشد؛ چیزی که شاکله و روح ورزش تنیس می‌باشد».
