“حتی یک لحظه هم آسوده خاطر نباشید، مهم نیست که چند امتیاز جلو هستید.”
تونی ویلدینگ
حرف زدن آسان تر از انجام دادن است. این یک امر بیولوژکی است – کاملا وابسته با اعصاب: بعد از یک فشار عصبی شدید، مردم نا امید میشوند. متاسفانه، هیچ چیز جز یک امر غیرمنتظره نمیتواند از این یاس پیشگیری کند. زیرا، شبکه “fight or flight” (یک پاسخ به اتفاقات استرس زا) سیستم عصبی در یک زیر مجموعه قرار دارد که با یک فشار عصبی از بین می رود. روند طبیعت برای برگشتن به حالت عادی اینگونه است. که البته در شرایط غیرطبیعی مانند مسابقات تنیس یک عامل مزاحم است.
بنابراین بعداز هر مسابقه و ست در تنیس بازیکنان دچار نا امیدی میشوند. بخشی از این نا امیدی فیزیکی و بخشی دیگر هم روحی است. روحی، یعنی از دست دادن قدرت، توجه و تمرکز – بعد از هر لحظه ی فشار عصبی باید یک نفس عمیق کشید. چون برد احساس رهایی را افزایش میدهد، بردن یک ست یا بازی باعث افزایش تمایل به نا امیدی میشود. هرچه فشار بیشتر نا امیدی هم بیشتر. پس بعد از یک بازی هشت دوره با امتیاز 4-3 میتوانید روی یک یاس شدید حساب باز کنید.
این حس نا امیدی را در خودتان سرکوب و در رقیب ایجاد کنید.
بعضی ازامتیازات مهم باداشتن این حس نا امیدی، بازی می شوند. درست است که بیشتر در آغاز بازی ها و ست ها اتفاق می افتد. اما همه ما می دانیم که شروع بازی ها بسیار مهم هستند. همیشه از “اهمیت استفاده از پای درست”، “جلو گذاشتن پای قوی تر “، و جلوگیری از “توی چاه افتادن” صحبت میکنیم. اگر تیمی که ست اول را باخته است بتواند در ست دوم پیشی بگیرد، عملا یک بازی جدید شروع میشود. تیمی که در ست های اول میبازد به ندرت پش می آید که بازی راببرد. چون نا امیدی بعد از باختهای اول بسیار جدید است.
شما نمیتوانید تمام تمرکزتان را بر روی نتیجه بازی که تازه شروع شده ات بذارید پس روی اهداف کوچکتری متمرکز شوید.
به این صورت: از آنجایی که ممکن است بازیکنان در شروع ست دچار نا امیدی شوند، بهترین زمان برای پیشی گرفتن است. بهترین عادت این است که با هدف دو امتیاز جلو افتادن ست ها را شروع کنید نه با فکر به لاو رسیدن (برابر بدون امتیاز). اگر بعد از برنده شدن یک ست این کار را انجام دهید از تغییر نتیجه جلوگیری میکنید. اگر بعد از باخت یک ست این کار را انجام دهید باعث ایجاد یک تغییر میشوید. هر دو مورد آسان هستند.
از آنجایی که بازیکنان بعد از دو امتیاز اول دچار این حس نا امیدی میشوند بهترین زمان برای پیشی گرفتن همان زمان است. بهترین کار این است که هر بازی را با این فکر شروع کنید: “در لاو-سی (تساوی در امتیاز سی) دچار نا امیدی نشوید بلکه نا امید کنید” از تاثیر این تفکر تعجب خواهید کرد. قبل از اینکه رقیب بازی را جدی بگیرد به لاو-سی میرسد.
اگر رقیب شما در این لحظات نفس عمیق برای آرامش روانی میکشد، بسیار خوشحال باشید. به اندازه ی گفتن “این امتیاز رو میگیرم” آسان است.
آگاهی شما از این نا امیدی ها ممکن است باعث تغییر تاکتیک شما شود. در این لحظات رقیب شما بیشتر اشتباهات غیرعمدی مرتکب میشود. پس شاید شما تاکتیکی را انتخاب کنید که اشتباهات شما را کاهش دهد و اشتباهات رقیب را افزایش دهد. به خاطر داشته باشید که من در مود تاکتیک صحبت میکنم نه استراتژی. تاکتیک شما انتخاب ضربات شخصی شماست. برای مثال، اگر رقیب شما در طول حس نا امیدی ضربات فورهند را خراب میکند پس نباید محکم و در کنار خط ضربه بزنید. اما استراتژی پیروزی خود را تغییر ندهید.
خلاصه
بعد از هر بازی یا ست بازیکنان دچار یاس میشوند.
چون پیروزی حس رهایی را افزایش میدهد پس از پیروز شدن در یک ست تمایل به نا امیدی افزایش میابد.
فشار بیشتر، نا امیدی بیشتر.
نا امیدی را در خود سرکوب کنید و در رقیب افزایش دهید.
بجای تمرکز بر روی نتیجه کل بازی بر نتیجه هر دور وست تمرکز کنید.
هر ست را با هدف دو امتیاز جلو افتادن شروع کنید.
هر بازی را با فکر “نا امید نشو نا امید کن” شروع کنید.
برای حفظ فاصله تلاش کنید.
