بسیاری بر این باور هستند که این زقابت ها یک مقدمه برای مسابقات ویمبلدون است و با شروع مسابقات قهرمانی آن در سال 2019 این باور اشتباه بیشتر رنگ گرفت، در اینجا مروری بر این رقابت و ستارگان خواهیم داشت.
قهرمانان کویین کلاب
جان مک انرو
مک انرو برنده چهار دوره از مسابقات کویین کلاب، در اوایل تنیس حرفه ای خود در این مسابقات شرکت کرد، زمانی که برترین بازیکن مسابقات سینگل جهان بود.
مک انرو در سالهای 1978 تا 1984 فینالی باور نکردی را به نمایش گذاشت و تنها در سال 1979 بازی را به تونی روشه و در سال های 1982 و 1983 به کانور رقیب بزرگ خود واگذار کرد، که تنها سالی بود که کانور عنوان قهرمانی را کسب کرد.
مک انرو رکورد بیشترین برد را در این مسابقات کسب کرده است (42) و همچنین عنوان دو نفره کویین کلاب– ویمبلدون را در 1981 و بار دیگر در 1984 کسب کرد.
همانگونه که انتظار میرفت، همه چیز خوب پیش نرفت؛ برای مثال در سال 1985 از وی خواسته شد به دلیل حرف های ضد اجتماعی که در زمین تمرین زده بود، از عضویت این باشگاه استعفا دهد و تعداد شکایات زیادی به ویژه از همسر مدیر دریافت کرد.
بوریس بکر
او چهار بار برنده این مسابقات شد، که اولین بار در سال 1985 و در سن 17 سالگی در تنیس یک نفره عنوان نخست را دریافت کرد که این تنها باری بود که بازیکنی در این سن به این مقام دست پیدا می کند.
او هنوز رکورد جوانترین قهرمان این مسابقات را در اختیار دارد و دو هفته بعد به عنوان اولین بازیکن بی نظیر و اولین بازیکن آلمانی که گرند اسلم را بدست آورد ، به ویمبلدون رسید.
متعاقباً بکر در سال 1987 ، 1988 و بار دیگر در سال 1996 بار دیگر عنوان قهرمانی این رقابت را از آن خود کرد و در آنجا رقیب بزرگ خود استفان ادبرگ را شکست داد.
اندی مورای
ایوان لندل
لندل اگرچه برنده هشت عنوان اصلی بود، اما از عدم موفقیت خود در چمن ناامید شد و به طور خاص در پیروزی ویمبلدون در اوج کار خود ناکام ماند.
پس از رسیدن به مرحله نیمه نهایی ویمبلدون در سال های 1983، 1984، 1988 و 1999 و عدم موفقیت در فینال در 1987 و 1986 در ست های پشت سر هم، تغییری در نحوه بازی و متناسب با آن راکت خود انجام داد و بازی خود را ارتقا داد و متعاقباً در سال 1989 عنوان کویین کلاب را از آن خود کرد.
لندل تصمیم گرفت تا در مسابقات آزاد فرانسه شرکت نکند تا برای مسابقات زمین چمن تمرین بیشتری داشته باشد و به قصد غلبه بر مک انرو در نیمه نهایی و بکر در نهایی راهی مسابقات شد و توانست باری دیگر جایزه مسابقات را در سال 1990 از آن خود کند.
با این وجود، او نتوانست در همان سال به فینال ویمبلدون راه پیدا کند و در نیمه نهایی در برابر ادبرگ شکست خورد. ویمبلدون مسابقه ای است که بسیاری از بازیکنان بزرگ نیز را در خود جای نداده است.
پت سمپراس
دو برد و دو عنوان نفر دومی، سمپراس در سال 1995 و بار دیگر در سال 1999 عنوان کویین کلاب را از آن خود کرد و در همان سال ها مسابقات ویمبلدون را نیز برد.
در سال 1999 با غلبه بر تیم هنمن قلب انگیس را جریحه دار کرد، بازیکن انگلیسی ای که بعد از 25 سال توانسته بود به فینال راه یابد.
سمپراس در سال 2000 در فینال این مسابقات بازی را به بازیکن نو ظهور لیلیتون هیویت که توانسته بود خیلی سریع کنترل بازی را در دست بگیرد، واگذار کرد. برد در این مسابقات تا 3 سال ادامه داشت و در سال 2006 بار دیگر برای او رقم خورد.
اندی مورای
تنها بازیکن بریتانیایی که طی 70 سال گذشته پنج بار برد در کویین کلاب را از آن خود کرده است.
مورای در سال 2009 با کسب عنوان قهرمانی تمام احتمالات را به مبازه طلبید و با برد های بعدی خود در سال های 2011، 2013، 2015 و 2016 از این عنوان دفاع کرد واز آنها برای به دست آوردن تاج قهرمانی ویمبلدون یاری گرفت.
پس از جراحی موفقیت آمیز خود در همان سال همراه بازیکن اسپانیایی فلیسیانو لوپز در بازی دو نفره به این زقابت بازگشت.
لوپز که در مسابقات یک نفره موفق بود، عنوان نفر دوم را در سال 2014 نیز به دست آورد و با کسب عنوان قهرمانی در سال 2017 در سن 35 سالگی عنوان مسن ترین قهرمان کویین کلاب را از آن خود کرد.
