به احتمال زیاد بارها مشاهده کردید که تنیس بازان راکت های خود را پرت می کنند و باعث شکسته شدن آن می شوند؟! این امر زمانی می افتد که تنیسور بازی را باخته است و یا ضربه مد نظر در موقع حساس درست زده نشده و یا به هدف مد نظر نرفته است، در این حالت است که تنیسور عصبانی می شود و راکت خود را بدون تقصیر داشتن راکت می شکاند.انگار که تمام عصبانیتش را می خواهد سر آن راکت پیاده کند.
تنیس بازان زیادی هستند که این کار برای آن ها عادی شده و انگار جزوی از وجودشان شده و رکوردی را از این حیث به اسم خود ثبت می کنند. در این میان مارات سافین تنیس‌باز کشور روسیه ، با اختلاف، نفر اول این حرکت جالب است. او در مدت دوران بازی‌اش حدود ۱۰۵۵ راکت شکانده است و لقب «سافیناتور» (لقب سافین برگرفته از ترمیناتور به معنی ویران گر) را به خود اختصاص داده است. او از این حیث رکورد دار است و او حتی به خاطر رسیدن به این رکورد جایزه هم گرفته است.درست است که هرچند هر وقت او راکتش را می‌شکست معنایی جز پیروزی حریف نمی‌دهد و به معنی این است که او بازی را واگذار کرده یا آن چیزی که او می خواسته اتفاق نیافتاده است. میراث او همچنان در روسیه پابرجا و باقی مانده است. میخاییل یوژنی و دمیتری تروسونف تنیسورهای دیگر کشور روسیه هم به تقلید از او در شکستن راکت تبحر خاصی پیدا کردند.یوژنی یک بار در مصاحبه ای گفته بود: کسانی که تنیس بازی می کنند این را متوجه می شوند که در آن لحظه شما دلتان می خواهد هر آن چه دم دستتان است را بکوبید و یا پرت کنید و نزدیک‌ترین شی‌ای که در نزدیکی ما تنیسور ها قرار دارد راکت امان است و شک نکنید وقتی آن را به زمین می‌کوبید حس خیلی بهتری پیدا می‌کنید و تمام خشم و انرژی ایتان تخلیه خواهد شد.
عصبانیت تنیسورها و شکستن راکت
به نظر می آید، یوژنی جواب مناسبی به این سوال می دهد که چرا راکت می شکانند؟
بنوا پر تنیسور 29 ساله فرانسوی پاسخ دیگری به این سوال می دهد: به نظر من شکاندن راکت ربطی به شخصیت اصلی انسان ها ندارد.فقط کافی است شما یک لحظه اعصابتان خورد شود بله ممکن است فقط در یک لحظه در ذهن تان چیزی جرقه زده شود. البته باید گفت کسی که شخصیت قوی‌تری دارد کمتر این گونه باشد. اما کسی که حتی آرام است نیز در یک آن ممکن است به خوبی این کار را انجام دهد چون فقط در لحظه اتفاق می افتد.اگر دیده باشید تنیسورهای حرفه ای امثال راجر فدرر، نواک جوکوویچ هم این کار را کرده اند.فقط الان در ذهنم نیست که ایا رافائل نادال این کار را کرده است یا خیر. می خواهم این را بگویم که حس بهتری پیدا خواهید کرد وقتی راکت را می شکانید. چون انگار تمام خشم خود را با راکت تنیس به زمین می کوبید و این خشم از شما دور خواهد شد.
برای بعضی دیگر نیز این سوال پیش می آید که باید راکت را به زمین کوبوند و یا به سمت جایی پرتابش کرد؟ یعنی حس خالی کردن خشم در پرتاب راکت وجود ندارد.راکت به گفته بعضی ها باید شکسته شود تا خشم همراه آن خالی شود.
تروسنف تنیسور اهل کشور روسیه در این باره گفت: باید راکت را کوبید تا خشم خالی شود.با پرت کردن چیزی نصیبتان نمی شود.کوبیدن راکت حس بهتری دارد زیرا شما احساس می کنید که شی ای در حال خورد شدن است.
این استدلال تجربی را بنوا پر هم تایید می‌کند: من روش های زیادی را امتحان کرده ام و از بین آن ها کوبیدن به زمین را تایید می کنم. چون کوبیدن است ه باعث خالی شدن خشم می شود. راحت ترنی روش همان زدن آن به زمین با تمام قدرت است جوری که راکت بشکند.
بعضی ها معتقدند وقتی که راکت ات را می شکانی باید مسئولیت آن را هم قبول کنی . این به چه معنی است ؟ این به این معنی است که وقتی پرتاب شد ممکن است تکه های راکت به جایی خورده شوند به تنیسور برگردد و او را دچار جراحت کند.
اما بنوا پر این حرف را قبول ندارد:
راکت هیچ خطری ایجاد نمی کند. چون راکت ها شکننده هستند. و وقتی آن را پرتاب می کنی می شکند و بازتابی نخواهد داشت. من حتی راکت های سنگین تر را نیز پرتاب کردم ولی اتفاق خاصی نیفتاده است.
بعضی ها معتقدند که باید پیش‌زمینه‌ای از خشم یا خالی کردن آن وجود داشته باشد که این اتفاق بیفتد و یک تنیسور بخواهد این کار را انجام بدهد. آن ها می گویند شکستن راکت کاری است که نمی‌توان با منطق توجیه‌اش کرد و دلیل علمی ندارد. رافائل نادال در این باره معتقد است: اگر من نمی توانم در دستیابی به هدفم موفق شوم خودم مقصر هستم نه یک شی ای به نام راکت.شاید وقتی بچه تر بودم این کار را می کردم ولی الان با بزرگ شدنم و آرام تر شدنم احتیاجی به این کار نمی بینم و از نظر من این کار اشتباه است.این که بخواهید خشم خود را بر روی یک شی خالی کنید.شما در لحظه می توانید خودتان را کنترل کنید و از نظر من این کار درست نیست.
بد نیست بدانید یک مورد جالب را بدانید که تنیسور 38 ساله اهل کشور شیلی فرناندو گونزالز با راکت تنیس خود را می زد.یعنی هنگامی که بازی را واگذار می کرد یا ضربه به هدف بر خورد نمی کرد در صورتی که خیلی عصبانی می شد راکت را به بدنش می کوبید که این قضیه با انتقادات زیادی رو به رو شد.
یا مثلا مارکوس باغداتیس قبرسی در رقابت های اوپن استرالیا در فقط ۲۵ ثانیه ۴ راکت شکاند تا خشمش به صورت کامل تخلیه شود.او معتقد بود بعد از این کار حس بهتری پیدا کرده است.او می گفت وقتی این کار را می خواهید انجام دهید چیزی نمی تواند متوقف اتان کند و باید آن کار را انجام بدهید زیرا خشم وجود آدم را فرا گرفته است.
بد نیست در خصوص جنس راکت ها بدانید که اوایل راکت‌ها فلزی و سنگین بودند و این قضیه در دهه 70 میلادی زیاد رایج نبود چون هم سنگین بودند و هم سخت شکسته می شدند.ولی رفته رفته راکت های سبک تر چوبی ابداع شدند که هم سبک بودند و هم ظرافت خاصی داشتند که از آن به بعد همان راکت ها با کمپانی های مختلف ساخته شدند. راکت‌هایی که به خاطر داشتن وزن کمتر و سرعت بالا‌تر در تکان دادن از فیبرهای کربنی ساخته می‌شوند.مزیت چوبی شدن راکت ها راحت شکاندن آن ها نبود بلکه حرکت دادن آن ها و ضربه زدن به توپ برای دست های تنیسور ها بود که بتوانند بهتر بازی کنند بدون اینکه دست آن ها دچار آسیب یا خستگی شود.
بعضی از کمپانی ها از شکاندن راکت توسط تنیسور ها خوششان نمی آید. برای مثال بابولات اسپانسر نادال از این موضوع ناراضی است و همیشه شکایت دارد. دیوید ژیر، مدیر فروش محصولات تنیس بابولات در فرانسه می‌گوید: ما راکت ها را نمی سازیم که تنیسور ها به این راحتی آن ها را بشکانند. بازیکنی که راکت بابولات را در زمین بشکند، باید دست از این کار بکشند. چون شاید برای مردم تصویر ذهنی دیگری ایجاد شود و من این را دوست ندارم. جنس کلی راکت‌ها دیگر تغییر نخواهد کرد. جنس راکت ها گرافیت است و همان گرافیت باقی می‌ماند و از این شکننده‌تر نمی‌شود ولی این درست نیست که تنیسور ها بخاطر خودشان این اشیا بی تقصیر را خرد کنند.
