تنیس اقتباسی از یک ورزش باستانی به نام Jeu De Paume است که در سال 1870 در انگلستان به رسمیت شناخته شد، همان سال به ورزشی محبوب با میلیون ها طرفدار تبدیل شد. از سال 1896 تا 1924 جز بازی های المپیک بود که البته به طور رسمی در سال 1988 وارد این برنامه شد و از آن پس حضور در المپیک مهمترین رویداد بازیکنان حرفه ای شد.
تنیس
تنیس در سراسر جهان گسترش یافته است، و امروزه در تمام سطوح توسط میلیون ها نفر چه برای تفریح و چه برای مسابقه تنیس بازی میکنند. از ژو دو پوم فرانسه نشات گرفته است که در قرن یازدهم توسط فرانسوی ها اختراع شده است. این ورزش معمولا تا قبل از قرن 16 بدون راکت بازی میشد، اما بعدها تمام مواردی که در تنیس تکامل یافت مانند راکت، سیستم امتیاز (15، 30، 40، بازی) مستقیما وارد تنیس امروزی شد. نام تنیس هم از یک لغت فرانسوی “tenez” به معنای “بگیر که اومد” گرفته شده است، زیرا در دوران باستان بازیکنان هنگام زدن ضربه سرویس به رقیب خود میگفتند بگیر که اومد!
شهرت تنیس در انگلستان خیلی سریع از کروکت پیشی گرفت. درواقع، ه سال طول کشید تا یک زمین قابل برگذاری بازی تنیس توسط ولش میجر والتر کلوپنون وینگفیلددر 1874 ایجاد شود، زمین چمن تنیس، و اولین مسابقات ویمبلدن در 1877 برگذار شد. عامل اصلی این ورزش، توپ پلاستکی که روی چمن هم جهش داشت، توسط وینگفیلد معرفی شد.
اما انواع دیگر زمین های بازی هم خیلی زود معرفی شدند. بعد از زمین چمن، اواخر قرن 19 زمین خاک رس شناخته شد، سپس زمین چوبی و خیلی بعدتر زمین های سخت که معمولا از بتن یا آکریلیک بودن به بازار آمدند. ورود زنان به این ورزش هم خیلی سریع بود: آنها 1884 در ویمبلدن با یکدیگر رقابت میکردند. در آن زمان لباس زنان از پیرهن های آستین بلند با شکم بند های زنانه و کلاه تشکیل شده بود. در سال 1895، شارلوت کوپر با همچین لباسی در سن 23 سالگی اولین عنوان قهرمانی ویمبلدن خود را به دست آورد.
البته تنیس در برنامه های بازی های المپیک عصر جدید آتن در سال 1896 بود، جایی که جان پیوس بولتون بریتانیایی اولین مدال طلای خود را در مسابقات تک نفره مردان کسب کرد و سپس با فردریک تران آلمانی قهرمان بازی های دونفره شد. زنان تا 1900 منتظر مانند تا بالاخره در مسابقات پاریس در زمین خاکی وارد این دوره ها شدند.
شارلوت کوپر، اولین و تنها زن قهرمان المپیک
شارلوت کوپر از معدود بازیکنان زنی بود که قبل از زدن ضربه سرویس توپ را به بالا پرتاپ میکرد، این در حالی بود که بیشتر بازیکنان ضربه را زمانی میزدند که توپ پایین تر از دستشان قرار داشت. او به نحو احسن ضربه حریف را بدون برخورد با زمین پاسخ میداد (والی)، یک بازیکن مهاجم بود، در سریع ترین حالت ممکن خود را به تور می رساند. در 10 جولای، فینال بازی های دونفره مختلط را در کنار ریگنالد فرنک دروتی، با شکست هلن پقوست از فرانسه و هارلود ماونی از بریتانیا با نتایج 6-2 و 6-4 پیروز شد. د 10 جولای 1900 با غلبه بر هلن پقوست با نتیجه 6-1 و 6-4، اولین زنی بود که نامش در تاریخ المپیک بازی های انفرادی ثبت شد.
دروتی هم به نوبه خود با سه مدال در پاریس، و مدال طلای بازی دونفره 1908 لندن، نامش به عنوان بازیکن مرد با بیشترین مدال در تاریخ المپیک تنیس ثبت شد.
شهرت تنیس در 1913 جهانی شده بود. در نتیجه سازمان ملی تنیس تصمیم گرفت تا در ساختارش نظم ایجاد کند. با حضور دوازده کشور یک کنفرانس بین المللی در پاریس برگذار شد و در آن رویداد فدراسیون بین المللی تنیس روی چمن تشکیل شد. تنیس تا سال 1924 در برنامه المپیک باقی ماند و سپس پس از اختلاف فزاینده بین فدراسیون تنیس روی چمن که از منافع خود دفاع می کرد، و کمیته بین المللی المپیک، که کاملا از مصالحه رد شد، ناپدید شد.
تکامل تنیس در قرن بیستم
در طول دوران غیبت تنیس از المپیک، این ورزش دستخوش تغییرات و توسعه های زیادی شد. مفهوم گرند اسلم در 1930 به وجود آمد: پیروزی در چهار مسابقه مهم تنیس، یعنی مسابقات آزاد استرالیا، آمریکا، فرانسه و مسابقات ویمبلدن. مهم تر از همه 1968 دوره آماتوری تنیس پایان یافت و عصر آزاد شروع، زمانی که این ورزش به سطح حرفه ای رسید، شروع شد. 1973 شروع رتبه بندی های هفتگی ATP و WTA جهانی. راکت ها هم تغییرات چشمگیری داشتند.
ابتدا راکت ها چوبی بودند که تا سال 1980 هم استفاده میشدند. سپس مواد جدید وارد بازار شد که وزن کم و قدرت بیشتر را با خود به ارمغان آوردند مانند گرافیت، تیتانیوم، کربن، اسیل و … . در 1970 اصطلاح تای برک (برهم خوردن وضع تساوی) وارد این رشته ورزشی شد تا از پیش روی ستها تا بی نهایت جلوگیری کند. اگر کل امتیاز 6 باشد بازیکنی که زودتر به امتیاز 7 برسد برنده ست میشود. فقط در ویمبلدن “ست تعیین کننده” (مثلا ست پنجم) بدون تای برک هنوز هم وجود دارد، که در سال 2010 رکورد 70 به 68 را ثبت کرد، در بازی که جان آیزنر آمریکایی بعد از 11 ساعت و 5 دقیقه نیکلاس مات فرانسوی را شکست داد، که فقط ست پنجم 8 ساعت و 11 دقیقه طول کشید.
اسلم طلایی – هدف برتر
تنیس در سال 1968 به بازی های المپیک مکزیکو سیتی برگشت اما فقط یک بازی نمایشی بود؛ و یکبار دیگر هم در 1984 در لس آنجلس تنس در المپیک بود که جوان ترین بازیکن، استفی گرف آلمانی برنده شد. بازگشت رسمی تنیس به المپیک در بازی های 1988 سئول بود. استفی گرف همان سال قهرمان مسابقات تک نفره و قهرمان هر چهار مسابقات اصلی شد. او بعدها تنها فرد، زن یا مرد، بود که توانست اسلم طلایی را به دست آورد.
بعد ها حضور در المپیک به اصلی ترین هدف بازیکنان حرفه ای تبدیل شد. بعضی ها مانند نیکولاس ماسو اهل شیلی در المپیک به اوج خود رسید. بعد از کسب مدال طلا در مسابقات 2004 آتن ( تک نفره و دونفره مردان) او مدعی شد که: ” من بسار خوشحال هستم چون این اتفاق از بهترین خاطرات حرفه ی من است. حتی بعد از گذشت ده سال باز به امسال فکر کنم بسیار خوشحال خواهم بود. حالا میتوانم با رضایت بمیرم.”
بعضی از بایکن ها مانند اندی مری بریتانیایی زندگی حرفه ایشان بعد از قهرمانی المپیک واقعا تغییر کرد است: بازیکنی با مدال طلای المپیک لندن، پنج سال بعد بازیکن شماره یک جهان شد با سه قهرمانی گرند اسلم و یک پیروزی کاپ دیویس. به جز اینها او تنها بازیکنی است که در 120 سال اخیر توانست از عنوان خود با پیروزی در المپیک 2016 ریو دفاع کند.
افراد دیگری مانند راجر فدرر، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ، المپیک را در الویت قرار داده است. لذت برد مدال طلای دونفره در کنار استن واورینکا در بازی های 2008 پکن، و مدال نقره او در بازی های 2012 لندن، با ناکام ماندن او “به عنوان نماینده سوئیس در بازیهای 2016 ریو” بخاطر آسیب دیدگی در تضاد است.
دستیابی به مدال گرند اسلم طلایی حتی در طول دوره ی بازی حرفه ای نه در طول یک سال، بهترین پیروزی برای بازیکنان برتر است. آندرس آگاسی آمریکایی قهرمان المپیک آتلانتا 1996؛ رافائل نادال اسپانیایی با مدال طلا در پکن 2008؛ و سرنا ویلیامز آمریکایی، قهرمان مسابقات تک نفره زنان در لندن 2012، به این افتخار بزرگ دست یافته اند. سرنا ویلیامز با خواهرش ونوس، در مجموع چهار مدال طلای المپیک دارند، البته خواهر او با داشتن مدال نقره در بازی های 2016 ریو از او جلوتر است، و او را به بازیکنی با بیشترین مدال المپیک تبدیل کرده است: پنج مدال المپیک. تنیس به رقم زدن صفحات بی نظیر در تاریخ المپیک ادامه میدهد، قطعا بازی های محشری در راه است.
