در بازی‌های امسال یو اس اوپن ورزش تنیس توجه فراوانی معطوف زنان آمریکایی حاضر در مسابقات بود، از استعداد نوجوان، کوکو گوف 15 ساله گرفته تا سرنا ویلیامز 37 ساله و تیلور تاونسند که چند سالی می‌شود نامش بر سر زبان‌ها افتاده است.
موفقیت زنان آمریکایی در ورزش تنیس نسبت به مردان
از دیگر آمریکایی‌های مهم حاضر در بخش زنان تورنومنت امسال می‌توان به مدیسون کیز، سوفیا کنین یا حتی کتی مک‌نالی اشاره کرد. اما در پس پرده این حضور پررنگ تنیسورهای زن آمریکایی نسلی از بازیکنان مرد همین کشور قرار دارند که با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. هواداران ورزش تنیس در ایالات متحده بی‌صبرانه منتظر ظهور یک قهرمان مرد در این رقابت‌ها هستند. بازیکنان قدیمی فعلی از جمله جان ایسنر، سم کوئری و استیو جانسون هنوز هم زیر سایه قدرت «بیگ تری» ور ورزش تنیس قرار دارند. در همین حین، گروهی از جوانان مستعد در تلاشند تا از حضور در 50 نفر برتر رده‌بندی خود را به ردیف اول نمایش برسانند، اما سرعت پیشرفت این گروه آهسته بوده است. کشور آمریکا در مرحله چهارم یو اس اوپن چهار نماینده در بخش زنان داشت که سرآمدشان فینالیست مسابقات یعنی سرنا ویلیامز بود. سه زن تنیسور آمریکایی حین برگزاری یو اس اوپن در میان 10 بازیکن برتر رنکینگ قرار داشتند که عبارت‌اند از سرنا ویلیامز، مدیسون کیز و اسلون استیونز. سوفیا کنین در میان 20 بازیکن برتر جا داشت و سه تنیسور دیگر تا رده 36 رنکینگ ملیت آمریکا داشتند. در مجموع از 100 بازیکن برتر رنکینگ WTA تعداد 13نفر آمریکایی هستند و البته گوف را هم نباید فراموش کرد. این بازیکن با استعداد به‌زودی راه خودش را به جمع بازیکنان برتر پیدا خواهد کرد.
اما در بخش مردان وضعیت به چه صورت است؟ حتی یک تنیسور مرد آمریکایی هم نتوانست از مرحله سوم به بعد صعود کند. آنها در میان 100 تنیسور برتر رنکینگ ATP تنها 9 نماینده دارند اما هیچکدام از آنها رده‌ای بهتر از جان ایسنر ندارند. ایسنر در حال حاضر نفر بیستم است و تنها آمریکایی حاضر در میان 25 تنیسور برتر جهان محسوب می‌شود. سه بازیکن 21 ساله یعنی رایلی اوپلکا، تیلور فریتز و فرانسس تیافو در میان 50 بازیکن برتر قرار دارند که در میانشان فریتز با قرار گرفتن در رده 30ام بهترین وضعیت را دارد. اما در میان مردان هیچ بازیکن متمایزی که هم‌تراز ستاره‌ای مثل سرنا ویلیامز باشد وجود ندارد. حتی کسی که مثل کوکو گاف که آینده‌ای قطعا روشن در انتظارش باشد و یا حتی یک بازیکن که در بخش انفرادی یک گرند اسلم قهرمان شده باشد در میان آمریکایی‌ها به‌چشم نمی‌خورد (زنان آمریکا سه بازیکن فعال دارند که قبلا در مسابقات گرند اسلم قهرمان شده‌اند). برای این ناهماهنگی بزرگ دلایل موجهی وجود دارد که بیشترشان با برنامه‌های آموزشی پرخرج USTA کمترین ارتباط را دارند. در این برنامه‌ها بودجه مربوط به تنیس زنان و مردان به‌طور مساوی تخصیص می‌یابد. پاتریک مراداوغلو، مربی ویلیامز و یکی از مربیان حاضر در همان آکادمی که کوکو گاف و استفانوس تسیتسیپاس را تربیت کرده در مصاحبه با ESPN گفت:
من نمی‌توانم درباره کاری که USTA مشغول انجام آن است نظر بدهم اما موضوع به یک چیز بزرگتر مربوط می‌شود. وقتی که شما در هر نوع ورزش هر کشوری یک ستاره بزرگ داشته باشید، بچه‌ها هم دوست دارند تبدیل به مرد یا زنی مثل او شوند و در حال حاضر کشور آمریکا ستاره مرد تنیس که بتوان آن را با سرنا و ونوس ویلیامز مقایسه کرد ندارد.
تیمئا بابوس، یکی از دو بازیکن دوجانبه (حاضر در هردو بخش انفرادی و دوبل) عضو WTA می‌داند که حضور یک الگوی بزرگ داخلی تا چه اندازه ارزش دارد زیرا خودش در مجارستان چنین الگویی نداشت. او در مصاحبه‌ای گفت:
داشتن این اسطوره‌های بزرگ مهم است. ما در مجارستان هرگز بازیکنانی مثل خواهران ویلیامز نداشتیم. من به النا دمنتیوا از روسیه از روسیه نگاه می‌کردم اما این فقط برای خودم صدق می‌کرد. اینکه کسی از کشور خودتان در میان برترین‌ها حضور داشته باشد بسیار هیجان‌انگیزتز است.
اگر بخواهیم چنین چیزی را «اثر ویلیامز» بنامیم، برابری با قدرت آن از نظر کمیت و خاصیت دشوار است. این عامل موجب برانگیختگی بسیار از بازیکنان مستعد شده است، مخصوصا از جوامع رنگین‌پوست. دو قهرمان بزرگ که الگوهایی درخشان محسوب می‌شوند (سرنا و ونوس) نقش اصلی را در این بین ایفا می‌کنند.
کالت لوییس، که در زمینه رده‌های سنی تنیس فعالیت دارد و همچنین چند رسانه تنیس دراختیار دارد به ESPN گفت:
شما نمی‌توانید تاثیر ریچارد، پدر خواهران ویلیامز، را نادیده بگیرید. بسیاری از مردان آفریقایی-آمریکایی به ریچارد به‌عنوان الگوی خود می‌نگرند، به‌جای آنکه فقط فرزندانشان ونوس و سرنا را الگوی خود قرار دهند. ریچارد در واقع نشان داد که برای تربیت یک ورزشکار فوق‌العاده لازم نیست حتما دانش بسیار زیادی در آن زمینه داشته باشید. خودتان هم به‌تنهایی می‌توانید این کار را انجام بدهید. همین امر بسیاری را تحت تاثیر قرار دارد، مثل والدین کوکو گوف.
ریچارد ویلیامز در اتوبیوگرافی خود درباره زمانی که ایده تربیت دو تنیسور موفق به سرش زد اینطور توضیح داده است که روزی در خانه مشغول تماشای شبکات مختلف تلویزیونی بود که به طور اتفاقی مراسم اهداف چک چهل هزاری دلاری به بازیکن حرفه‌ای ورزش تنیس ، ویرجینیا روزیچی که در آن زمان 25 ساله بود را به‌طور مستقیم می‌بیند. او که از این پاداش به ازای چند ساعت کار شگفت‌زده شده بود بلافاصله با خود گفت:
من دو بچه به‌دنیا می‌آورم و آنها را به ورزش تنیس مشغول خواهم کرد.
این یکی از مثال‌هایی است که نشان می‌دهد پول عاملی مهم در توانایی ورزش تنیس برای به‌خدمت‌گیری بهترین ورزشکاران زن محسوب می‌شود. برخی افراد در ATP مشغول به‌راه انداختن هیاهو درباره اینکه چگونه بازیکنان رده‌پایین در سطح تور ATP، در مقایسه با رقیبانشان از ورزش‌های دیگر مثل بسکتبال یا فوتبال در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرند. هرچند در ورزش زنان، تنیس‌بازها بیشتر از بازیکنان هر ورزش حرفه‌ای دیگر درآمد دارند. براساس گزارش فوربس، در سال گذشته 8 نفر از فهرست 10 ورزشکار زن پردرآمد، تنیسور بودند.
