اگر قصد دارید که ورزش تنیس را به صورت حرفه‌ای آغاز کنید دانستن قوانین امتیازدهی در مسابقه تنیس یکی از نکات الزامی است. در این مطلب سایت تنیس فارسی که سایت تخصصی در حوزه تنیس و آموزش‌های آن است، قصد داریم به این موضوع بپردازیم.
تاس انداختن:
طرفین راکتی را چرخانده و یا تاسی می اندازند تا هر یک از طرف های زمین و سرویس تعیین شود. برنده تصمیم می گیرد که اولین سرویس را بگیرد و یا بفرستد (که در این حالت طرف مقابلش زمین بازی را انتخاب می کند) و یا تصمیم می گیرد که کدام طرف زمین مال او باشد (که در این صورت طرف مقابل تصمیم می گیرد که سرویس اول را بفرستد یا بگیرد). بازیکنان گیم های متناوب را بازی کرده و هربار که تعداد گیم ها به عدد فرد برسد، جای زمین را عوض می کنند.
آشنایی با زمین تنیس و تجهیزات آن
شروع بازی:
هر گیم از پشت زمین سمت راست بازیکن شروع می شود و زننده ی سرویس هر دو پایش را پشت خط گذاشته و توپ را به صورت عمود بر تور ضربه می زند و به طرف زمین سمت راست طرف مقابلش می اندازد.
اگر توپ پیش از افتادن در زمین طرف مقابل به بالای تور ضربه بزند، یک let گرفته می شود و سرویس باید تکرار شود. در هر سرویس یک بار اجازه ی اشتباه یا fault وجود دارد. حال چه توپ به تور خورده باشد چه خارج از زمین طرف مقابل افتاده باشد.
اگر سرویسی دوبار اشتباه زده شود، یک پوینت از بازیکن کم می شود.
بیشتر بخوانید: ترفندهای آموزشی برای مبتدیان ورزش تنیس(بخش اول)
برای سرویس بازگشت، گیرنده ی سرویس به توپ بازضربه می زند (پیش از اینکه برای بار دوم به زمین بیافتد) و آن را از بالای تور گذرانده و در مرز زمین طرف مقابل می اندازد. پس از اینکه سرویس به شکل صحیح بازگردانده شد، بازیکن بعدی هم باید به توپ ضربه بزند (یعنی پیش از زمین خوردن) و یا پس از اولین زمین خوردن آن را به طرف زمین مقابل بفرستد و به امتیاز گیری ادامه دهد تا یکی از بازیکن ها در زدن ضربه ی صحیح اشتباه کنند. و این اتفاق وقتی می افتد که توپ به بالای تور خورده و یا بیرون از زمین طرف مقابل بیافتد و یا نتواند پیش از اینکه توپ در زمین طرف خودش برای بار دوم به زمین بخورد، به آن ضربه بزند.
همه‌چیز در مورد سرویس زدن در ورزش تنیس
قوانین امتیاز دهی در بازی:
برای برنده شدن در یک گیم بازیکن باید چهار پوینت و پوینت فرعی دو را کسب کند. امتیازهای بازی به صورت ۱۵-۳۰ و ۴۰ هستند و ریشه ی این نوع بازی از تنیس واقعی و دوران قرون وسطی گرفته شده است. البته هرگز به شکل رضایت بخشی توضیح داده نشده که چرا در پوینت های سوم به جای ۴۵ مقدار ۴۰ منظور شده است.
عدد صفر را به صورت love در نظر می گیرند که از واژه ی فرانسوی l’oeuf به معنای تخم مرغ گرفته شده است. اول امتیاز زننده ی سرویس خوانده می شود. بنابراین ۳۰-۱۵ یعنی امتیاز زننده ی سرویس دو در مقابل یک است. در حالی که ۱۵-۳۰ یعنی گیرنده ی سرویس دو امتیاز در برابر یک دارد. اگر هر دو بازیکن به ۴۰ برسند گفته می شود که امتیاز “deuce” است و بازی ادامه پیدا می کند تا یکی از بازیکن ها به اولین آوانتاژ برسد و سپس دو پوینت فرعی برای گیم در نظر گرفته می شود.
ترفندهای آموزشی برای مبتدیان ورزش تنیس(بخش دوم)
محدودیتی برای تعداد دفعات بازی وجود ندارد که به deuce برسد اما توی برخی بازی ها از سیستم no-ad استفاده می شود که به این معناست که نیازی به دو پوینت فرعی نیست و اولین بازیکنی که چهار پوینت بگیرد برنده ی بازی است.
همانطور که پوینت ها بازی را می سازند، بازی ها هم ست را می سازند و ست ها مسابقه را. اولین بازیکنی که شش گیم را ببرد از لحاظ سنتی ست را برده است و البته دوباره یک دو پوینت فرعی مورد نیاز است. پس ستی که در آن هر بازیکن پنج گیم را برنده شده باشد پیش از رسیدن به ۷-۵ برنده ندارد.
مطالب مرتبط:
تای بریک:
از اوایل دهه ی ۱۹۷۰ در تمام رقابت ها برای حذف ست های ماراتون از روش تای بریکر استفاده شد.
معمولا تمام بازی ها در شش ست برگزار می شود و تای بریکر می تواند شامل تعداد فردی از پوینت ها بدون نیاز به دو پوینت فرعی باشد (مرگ ناگهانی) و یا تعداد زوج از پوینت ها با دو پوینت فرعی.
برای مثال در یک تای بریکر ۱۲ پوینتی اولین بازیکنی که به ۷ پوینت و سود فرعی ۲ برسد برنده است و بازی ۷-۶ می شود. امروزه تمام تورنمنت ها در شش گیم تای بریکر بازی می کنند. در تورنمنت های اصلی و جام دیویس ورزشکاران مرد اغلب در مسابقات “بهترین پنج ست” و زنان در “بهترین سه ست” بازی می کنند.
در بیشتر تورنمنت های دیگر امروزه مردان هم در “بهترین سه ست” و زنان هم گاهی در فینال، پنج ست بازی می کنند. در رقابت های المپیک تمام مسابقات به شکل سه ست برگزار می شوند. به جز برای فینال مردان که پنج ست است.
همین اصول مبنای بازی و امتیاز دهی برای بازی های دو نفره در هر تیم هم منظور می شود. سرویس ها یکی در میان بین دو تیم مقابل زده می شود.
اما در شروع هر ست هر تیم باید تصمیم بگیرد که کدام شریکش سرویس اول را بزند. و همینطور تیم گیرنده هم در شروع هر ست باید تصمیم بگیرد که کدامشان اولین سرویس را دریافت کند و سپس برای آن گیم و ست پوینت های یک در میان را در نظر بگیرند. پس زننده ی سرویس جهت زمین بازی را در پوینت های بعدی در هر گیم تعیین می کند اما دریافت کننده همیشه در طول آن گیم( و ست) همان طرف زمین را دریافت خواهد کرد.
