بازی هایی که در آن ها از برخی از شکل های توپ و راکت استفاده می شده در تمدن های متعددی وجود داشتند و پیشینه اینها به دوران نوسنگی باز می گردد. ویرانه های میسو امریکا(منطقه ای در مرکز امریکا) حاکی از این حقیقت است که بازی با توپ جایگاه حائز اهمیتی را در فرهنگ های متعدد داشته است. همچنین شواهدی وجود دارد که یونانیان باستان، رومی ها و مصری ها نسخه ای از یک بازی را که به تنیس شباهت داشته، بازی می کردند. با این حال، ابداع تنیس به شکل امروزه(در بریتانیا و استرالیا « رئال تنیس» و «تنیس سلطنتی» نامیده می شود) مدیون راهبان فرانسوی می باشد، قدمت آن را می توان در حدود قرن یازدهم میلادی تخمین زد.
روند ابداع تنیس از دیرباز تا کنون
شکل گیری تنیس مدرن
راهبان فرانسوی یک بازی به نامpaume (به معنی کف دست) را در زمین انجام میدادند. به جای راکت، توپ با دست زده می شد. پائوم در نهایت به jeu de paume (بازی کف دست) تبدیل شد که در آن از راکت استفاده می شده. تا سال 1500، راکت ها از قاب چوب و رشته های روده ساخته می شدند و همچنین توپ از چوب پنبه و چرم ساخته می شده است، در آن زمان بود که این بازی راه خود را به سمت انگلستان باز کرد، جایی که هنری هفتم و هنری هشتم از طرفداران قابل ذکر این بازی بودند و 1800 سالن سرپوشیده وجود داشت.
حتی با محبوبیت روزافزون، تنیس در دوره ی هنری هشتم، یک بازی بسیار متفاوت از نسخه امروز بازی بود که منحصرا در سالن سر پوشیده بازی می شد، سالن های باریک با سقف های بلند و در اصل شبیه صومعه ها بود زمین بازی توسط یک تور به دو قسمت تقسیم می شد که دو سر این تور 5 فوت و وسط 3 فوت ارتفاع داشته است. این بازی با پرتاب توپ توسط دست انجام می شد.
سالن های اولیه تنیس
تنیس در فضای باز
در سال 1700، محبوبیت این بازی به طور چشم گیری کاهش پیدا کرد اما با اختراع لاستیک های جوش داده شده در سال 1850 این روند تغییر کرد. توپ های جدید لاستیکی انقلابی در این بازی محسوب می شدند که باعث بازگشت تنیس به روزهای اوج خود بودند, به دلیل سازگاری این توپ ها با فضای بیرونی تنیس موفق به حضور در زمین های باز شد.
در سال 1873، والتر وینگ فیلد، سر مربی لندنی، یک بازی را به نام Sphairistikè (در یونانی به معنای« توپ بازی») ابداع کرد. بازی وینگ فیلد در زمینی به شکل ساعت شنی انجام می شد, این بازی در اروپا, امریکا و حتی چین احساسات زیادی را برانگیخت. این بازی سر منشاء ابداع تنیس شد که ما امروزه می شناسیم.
هنگامی که این بازی توسط باشگاه های کروکت به تصویب رسید که شکل زمین های چمن را اصلاح میکرد، زمین طولانی تر و مستطیل شکل شد. در سال 1877 باشگاه سابق کراکت انگلستان اولین مسابقات تنیس خود را در ویمبلدون برگزار کرد. قوانین این مسابقات استانداردی را برای تنیس تعیین می کند، همانطور که امروزه اینکار صورت می گیرد، با برخی از تفاوت های قابل توجه: سرویس تنها از پایین دست زده می شد و زنان تا 1884 مجاز به بازی در مسابقات نبودند.
امتیاز بندی تنیس
این موضوع که امتیازات تنیس(صفر, 15,30,40 و تساوی) از کجا آمده است, به درستی مشخص نیست اما اکثر منابع بر این موضوع که از فرانسه سرچشمه گرفته است, توافق دارند. یک تئوری وجود دارد که امتیاز بندی بر اساس شماره ی 60 است که دارای مفاهیم مثبت شمارش معکوس قرون وسطایی است. این 60 امتیاز به چهار بخش تقسیم شده بود.
در یک تفسیر عمومی تر, روش امتیاز بندی تنیس بر اساس کارکرد ساعت سازماندهی شده بود به این شکل که هرربع ساعت برابر یک امتیاز بوده است: 15,30,45 (در واقع تغییر اندک امتیازها در فرانسه برای خلاصه شدن آنها بوده است یعنی به جای امتیاز 45 یا quarante cinq به آن 40 یا quarante گفته شد ). استفاده از 60 ضروری نبود، زیرا رسیدن به این امتیاز به معنای اتمام ساعت یا همان بازی بود، مگر اینکه نتیجه بازی مساوی(deuce) شده باشد. این اصطلاح ممکن است از دوئس فرانسه یا عدد دو حاصل شود که نشان می دهد که بازیکنان برای برنده شدن در مسابقه به دو امتیاز نیاز دارند. برخی می گویند که اصطلاح «عشق» از کلمه فرانسوی l’oeuf یا «تخم مرغ» به معنای «هیچ چیز» می آید.
انقلابی در نوع پوشش تنیس
احتمالاً بیشترین تغییرات تنیس در خصوص نوع پوشش آن می باشد. در اواخر قرن 19 پوشش مردان شامل کلاه و کراوات بوده این در حالیست که زنان نوعی از پوشش خیابانی که شامل کرست و شلوار بود استفاده می کردند. در سال های دهه 1890 تصویب شد که لباس تنیس لزوماً باید سفید رنگ باشد (همراه تاکید شدید بر تمیزی لباس که حتی باید با دستورالعمل های سختگیرانه مطابقت داشته باشد).
قانون پوشش سفید تا قرن بیستم ادامه پیدا کرد. در ابتدای ابداع تنیس این بازی برای ثروتمندان بود. لباس سفید, هر چند به خاطر خنک تر بودن بهتر است اما باید کاملاً تمیز می بود و این موضوع تنیس را برای طبقه کارگر دور از دسترس می ساخت. با پیشرفت تکنولوژی, به خصوص ماشین لباسشویی, این بازی برای طبقه متوسط جامعه نیز ممکن شد. در حدود دهه 60 میلادی که روند سخت گیرانه قوانین اجتماعی رو به کاهش رفت(بیشتر از همه در حوزه مد) لباس های رنگارنگ راه خود را به زمین تنیس باز کردند. اگر چه همچنان در شرایط خاصی مانند مسابقات ویمبلدون پوشیدن لباس سفید از جمله شرایط حضور می باشد.
