یکی از مطالبی که در راستای آموزش تنیس باید بدانید آشنایی بازمین تنیس و تجهیزات آن است که آگاهی از این مسئله اطلاعات شما را در خصوص این ورزش بالا خواهد برد. همچنین شما می‌توانید با دیگر مطالب آموزشی سایت تنیس فارسی قدم به قدم به سوی موفقیت در ورزش تنیس گام بردارید.
اگر به ورزشی همانند تنیس علاقه دارید، ابتدا باید در مورد جزییاتی که در خصوص این ورزش وجود دارد، اطلاعات لازم را کسب کنید چرا که در تنیس ریزترین جزییات نیز به موفقیت شما کمک خواهد کرد و به نوعی شانس موفقیت شما را بالا خواهد برد. البته آشنایی با زمین تنیس و تجهیزات آن جزو اولین مواردی است که به عنوان یک بازیکن آماتور تنیس باید از آن شناخت پیدا کنید.
ابعاد زمین تنیس
ابعاد زمین تنیس ۷۸ در ۲۷ فوت (۲۳.۸ در ۸.۲ متر) برای بازی های تک نفره و ۷۸ در ۳۶ فوت (۲۳.۸ در ۱۱ متر) برای بازی های دو نفره است. البته همن طور که می‌دانید ابعاد برخی زمین‌ها با توجه به میزان حرفه‌ای بودن، جنسیت، سن بازیکنان و غیره می‌تواند تغییر پیدا کند. ولی در بازی‌های رسمی به همان صورتی است که گفته شد.
بیشتر بخوانید: ترفندهای آموزشی برای مبتدیان ورزش تنیس(بخش اول)
ارتفاع تور و جنس زمین
ارتفاع تور در مرکز زمین ۳ فوت (۰.۹۱ متر) است و از هر طرف زمین با پست هایی با ارتفاع ۳.۵ فوت (۱.۱ متر) ساپورت می شود که در ۳ فوتی خارج از زمین کاشته شده اند.
نام تنیس در اصل تنیس چمنی است و زمین های بازی چمن هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند. اما متداول ترین مواد برای زمین تنیس های امروزی خاک رس (در بیشتر جاها به آن زمین سخت می گویند. البته در ایالت متحده این عبارت مربوط به هر سطح سخت دیگری هم می شود) سیمان، و برخی از مشتقات آسفالتی انعطاف پذیر و سطوح سنتزی هستند.
آخری می تواند سطح سخت و یا چمن مصنوعی باشد که این مواد برای زمین های داخلی که با چوب های سنتی احاطه شده اند، محبوبیت بیشتری دارد.
همه‌چیز در مورد سرویس زدن در ورزش تنیس
توپ تنیس
یک توپ تنیس شامل هسته ی لاستیکی فشرده است که با پارچه هایی با کیفیت بالا پوشانده شده که معمولا مخلوطی از پشم و بیش از ۳۵ درصد نایلون هستند. این توپ ها در اثر استفاده کم کم نرم می شوند و در بازی های تورنمنت مرتبا بین اینتروال ها تعویض می گردند که با موافقت ناظرین و بسته به عواملی مثل سطح زمین بازی انجام می شود.
ترفندهای آموزشی برای مبتدیان ورزش تنیس(بخش دوم)
توپ ها باید سطح خارجی یک شکلی داشته باشند و اگر مهری رویشان زده شده، باید سفت و سخت باشد. ITF مشخص کرده که توپ باید زرد یا سفید باشد و قطرش بین ۲.۵ تا ۲.۸ اینچ (۶.۳۵ تا ۷.۱۴ سانت) و وزنش بین ۱.۹۷۵ تا ۲.۰۹۵ اونس (۵۶ تا ۵۹.۴ گرم) باشد. و وقتی ۱۰۰ اینچ (۲۵۴ سانت) بالای بیس بتنی افتاد، باید بین ۵۳ و ۵۸ اینچ (۱۳۵ تا ۱۴۷ سانت) پرش داشته باشد.
مشخصات ظاهری یک توپ تنیس:
همان طور که مشاهده می‌کنید توپ تنیس عموما به رنگ زرد است که نوارهای سفیدی بر روی آن وجود دارد. انتخاب دلیل زرد برای توپ تنیس این است که این رنگ باعث بهتر دیده شدن توسط بازیکن و هم چنین پخش تلویزیونی است که به دلیل اندازه نسبتا کوچک آن در انواع زمین قابل مشاهده باشد. البته بد نیست بدانید در زمان‌های گذشته رنگ این توپ سیاه یا سفید بود، و انتخاب رنگ آن به زمین بازی بستگی داشت. در سال ۱۹۷۲ میلادی بود که پس از چند تغییر رنگ که یکی از آنها هم رنگ نارنجی بود و این رنگ برروی زمین خاک رس دچار کمبود دید بود، بالاخره به رنگ زرد و مورد تایید قرار گرفت و از آن به بعد همه توپ‌های استاندارد اصولا به رنگ زرد هستند. همچنین بر روی توپ‌های تنیس نشان تائیدیه فدراسیون جهانی این ورزش وجود دارد. در روی سطح توپ‌های تنیس پرزهایی تعبیه شده است به این علت که این پرزها تاثیر زیادی در نحوه حرکت توپ دارند این پرزها یاعث می‌شوند که پس از ضربه توپ به درستی به چرخش در آید و سرعتی تنظیم شده داشته باشد چنان چه در توپ‌های تنیس پرز وجود نداشت سرعت توپ، قابلیت کنترل را نخواهد داشت و بازیکن بر مبنای استراتژی خاصی نمی‌توانست ضربه به توپ وارد کند. بنابراین وجود این پرز بر روی توپ تنیس نیز الزامی است.
بیشتر بخوانید: بازی تنیس کودک شما و انتظارات والدین
راکت تنیس:
لازم است بدانید که کنترل یک راکت تنیس با قدرت آن در تضاد است. یعنی این دو رابطه عکس با هم دارند. هر چه قدرت یک راکت تنیس بیشتر باشد کنترل بر روی آن سختتر است و هر چه بر روی یک راکت کنترل بیشتری داشته باشد قدرت آن کمتر خواهد شد.
تا سال ۱۹۸۱ برای راکت تنیس هیچ قانونی تعریف نشده بود. پس از مطالعات کمیته ی ITF درباره ی راکت اسپاگتی یا راکت دو رشته ای که در سال ۱۹۷۷ مطرح شد، و دو لایه نخ داشت که تاپ اسپین را به توپ می رساند، قانون زیر مطرح گردید:
راکت باید یک فریم داشته باشد که جنسش می تواند از هر ماده ای باشد. و وزن و اندازه و یا شکل و رشته بندی اش هم دلخواه است. رشته بندی باید یکدست و هموار باشد و می تواند از هر ماده ای باشد. رشته ها باید یکی در میان بافته شده و یا از توی هم رد شوند و بسته شوند. فاصله بین رشته های اصلی و یا متقاطع نباید کمتر از ربع یک اینچ و بیشتر از نیم اینچ باشد. اگر اتصالی وجود دارد فقط باید برای جلوگیری از توی هم رفتگی ها بوده و نباید اثری روی ضربه ی توپ بگذارد.
در سال ۱۹۷۹ ITF طول راکت را برای بازی های حرفه ای تا ۲۹ اینچ (۷۳.۷ سانت) محدود کرد. این حداکثر سازی در سال ۲۰۰۰ برای بازی های غیر حرفه ای هم مورد استفاده قرار گرفت. حداکثر عرض راکت ۱۲.۵ اینچ (۳۱.۷۵ سانت) است.
جنس راکت:
جنس یک راکت می‌تواند از آلومینیوم و یا گرافیت باشد و نکته مهم این است که جنس آن تاثیر کاملا مستقیمی بر روی سبک وزن بودن و یا سنگین وزن بودن راکت مورد نظرتان خواهد داشت. از دیگر نکات مهم در انتخاب و خرید راکت تنیس توجه به زه آن است که در اصل شامل نمره سیم به کار رفته در بخش سری محصول و همچنین نوع بافت سیم‌ها در این قسمت از راکت می‌شود. کمپانی‌های تولید کننده راکت‌های تنیس معمولا از سه سایز ۱۵ و ۱۶ و ۱۷ برای سیم کشی بخش هد راکت‌ها استفاده می‌کنند که سیم‌های با شماره ۱۷ نازکتر و سیم‌های با شماره ۱۵ ضخیم‌تر هستند. ضمن اینکه در خصوص بافت سیم‌ها نیز از دو روش کلی ریزبافت و یا درشت بافت استفاده می‌کنند که شما باید با توجه به سطح بازی خود اقدام به انتخاب یک راکت با توجه به این خصوصیات گفته شده نمایید تا بهترین نتیجه ممکن برای شما حاصل گردد.
نکته اساسی در خرید و شناخت انواع راکت تنیس:
در آخر دانستن این نکته خالی از لطف نیست که راکت‌ها باتوجه به سطح بازی نیز به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند پس برای خرید راکت در همان ابتدا سعی نداشته باشید که بهترین و حرفه‌ای ترین آن را انتخاب کنید چرا که با سطح بازی شما در تناقض است و قطعا باعث اذیت شدن شما در طول آموزش می‌شود چون آن راکت با فاکتورهایی که در بالا گفته شد برای افراد حرفه‌ای طراحی شده است.
مثلا مدل‌های مبتدی مناسب استفاده کسانی می باشد که به تازگی ورزش تنیس را آغاز کرده اند. معمولا از وزنی کم با دسته‌هایی بلند و سری‌هایی بزرگتر جهت کنترل بهتر بازیکنان تازه کار برخوردار هستند. فرآیند ضربه زنی با این نوع راکت‌ها تنها برای تنیس بازان مبتدی در نظر گرفته شده است تا بتوانند با توجه به اینکه هنوز بازی و ضربه زنی مناسب را بلد نیستند کنترل مناسبی بر روی دسته داشته باشند. یا مدل بعدی مدل نیمه حرفه ای است که تمامی فاکتورهای این نوع از راکت‌ها نیز همچون نوع قبلی، یعنی راکت‌های مخصوص افراد آماتور بوده با این تفاوت که وزن این دسته از محصولات کمی نسبت به نوع قبلی بیشتر است و سنگین وزن‌تر می باشند! این به این دلیل است که شما بتوانید روی راکت تسلط پیدا کنید و با تسلط و سنگینی راکت توپ را کنترل کنید و قدرت دستتان نیز بیشتر شود که بتوانید ضربه‌های مناسبی بزنید. باز هم این موضوع تاکید می‌شود که اگر آموزش دیدید و احساس کردید که تا کمی تنیس را فرا گرفتید و با ضربه زنی آشنا شدید راکت خود را به این مدل ارتقا دهید وگرنه دچار مشکل خواهید شد. نوع سوم که به راکت‌های حرفه‌ای اختصاص دارد این نوع از راکت‌ها مناسب استفاده تنیس بازان کاملا حرفه‌ای است. تمامی راکت‌های حرفه‌ای از سری کوچکتر جهت کنترل بهتر بازیکن بر روی ضربات خود برخوردار هستند. وزن این نوع راکت‌ها در مقایسه با دو نوع قبلی کاملا بیشتر است. طول دسته راکت حرفه‌ای تنیس بسته به سلیقه و نظر بازیکن می‌تواند کوتاه و یا بلند در نظر گرفته شود و این موضوعی است که شما باید با نظر مربی، سبک بازی، قد و استایل خود آن را انتخاب کنید. ضمن این که خود شما نباید این را تشخیص دهید که بازیکن خوب یا متوسطی هستید و حتما مربی باید این موضوع را تایید کند زیرا او می‌داند که شما با راکت تنیس چه می‌کنید و چگونه به آن ضربه صحیح یا غلط را می‌زنید.
با «تنیس فارسی» اطلاعات خود درباره‌ی این ورزش را به‌طور حرفه‌ای ارتقا دهید
این سایت خبری تنیس بهترین مقالات و تحلیل‌های آموزش تنیس را در اختیار شما قرار می‌دهد
برای شرط بندی مسابقات تنیس با معتبرترین سایت ایرانی همراه ما باشید
در تنیس فارسی بخوانید:
- آموزش تاکتیک بازی‌های دو نفره تنیس
- آموزش تنیس | مزیت استفاده از دستگاه پرتاب توپ تنیس
- دانستنی | همه چیز در مورد توپ تنیس و انواع آن
- انتخاب بهترین مربی تنیس برای کودکان
- آیا تجهیزات دست دوم تنیس نیاز ما را برطرف می‌کند؟
